Mr. Vrolijk liet na werkbezoek aan Middelhamis geen beloftes na

Neem nou de Flakkeese studie naar een mogelijkheid om als vier gemeenten samen het Flakkeese huisvuil te verwerken. De vier gemeentebesturen stelden een crediet beschikbaar, samen zo'n dertig mille, maar op de sympathie van Mr. Vrolijk kan nauwelijks gerekend worden, waarom hem te dringender werd gevraagd om tenminste in te stemmen met de credieten die t.b.v. de studie zijn gevoteerd. Wat de Commissaris betreft lijkt daar wel op te mogen worden gerekend — als 't tenminste redelijk binnen de begroting past — maar voor het overige meende hij bij voorbaat vast te kunnen stellen dat het Flakkeese aanbod te gering is om zelf een verwerkingsmogelijkheid te exploiteren.

Daar zijn z.i. jaarlijks minstens 150.000 ton voor nodig terwijl Flakkee een capaciteit heeft van 18.000 ton per jaar, „en" zo constateerde Mr. Vrolijk: „dat scheelt wel een paar wagens". „U mag in deze wel rekenen op mijn begrip maar niet op mijn medewerking", liet mr. Vrolijk dan ook weten, de raad wijzend op zijn verantwoordelijkheid voor de verwerking van het afval dat gezamenlijk — derhalve in een groter geheel — wordt geproduceerd. Bij die verwerking zal de Flakkeese deelname kennelijk onontbeerlijk zijn.

Baggerspecie

De vragen die aan Mr. Vrolijk konden worden gesteld waren al vier weken tevoren ingestuurd omtrent welke tijd het woord baggerspecie nog nauwehjks gevallen was terwijl het inmiddels — dhr. J. Th. M. Jacobs benadrukte het — een zwaar geladen begrip geworden is. Dhr. Jacobs wees daarbij op de functie van het Haringvliet t.b.v. de drinkwatervoorziening waarom hij meende dat het sterk af te raden is het havenslib in het Haringvliet te dumpen.

„Dumpen in het Haringvliet lijkt inderdaad niet de eerste oplossing te zijn", aldus de Commissaris, de waarde van het Haringvliet t.b.v. de drinkwatervoorziening ten volle erkennend. Aan dumpen — zo corrigeerde hij — wordt dan ook niet gedacht, wel „eventueel" aan een recreatie-eiland voor Middelhamis, omgeven door niet doorlatende dijken. De Commissaris meende de raad evenwel gerust te kunnen stellen aan de hand van de teneur in het ontwerp Streekplan Zuid Holland Zuid dat zegt dat berging van specie pas aan de orde komt wanneer gebleken is dat geen onaanvaardbare milieugevolgen te verwachten zijn.

Overigens betitelde de Commissaris het baggerspecieprobleem als een afschuwelijk probleem omdat kennelijk niemand wil helpen aan een oplossing die toch gevonden zal moeten worden. Ieder is overtuigd van de logica dat het slib ergens heen moet maar ieder wil het buiten zijn deur houden...

De kleine kernen

De problematiek van de kleine kernen werd vanuit meerdere fracties aangevoerd maar de manier waarop Mr. Vrolijk die problematiek aanvankelijk benaderde stuitte dhr. P. Tiggelman (PvdA) met name tegen de borst en dat maakte hij Mr. Vrolijk dan ook duidelijk. Mr. Vrolijk had de verantwoordelijkheid voor het behoud van de leefbaarheid van de kleine kemen grootdeels toege speeld aan da eigen bevolking, zoals ook een lid van GS dat op een hoorzitting elders had gedaan. Slechts enkele konden toen verzekeren niet zaterdags met de auto naar een supermarkt in de omgeving te gaan om volgeladen met boodschappen weer terug te komen.

Dhr. Tiggelman neemt tegen een dergelijke voorstelling van zaken stelling en illustratief voor de weinige Prov. belangstelling vond hij het al dat de Commissaris tijdens zijn bezoek Stad niet eens had aangedaan; „zo'n klein nietig stukje is gewoon vergeten!" stelde hij spijtig vast.

„De instandhoudings-taak wordt voor de bewoners van een kleine kern ondraaglijk zwaar", liet dhr. Tiggelman weten, want 't is geen geheim dat het levensmiddelenpakket in zo'n kleine kern duurder is dan dat men dat in een groot bedrijf koopt. Waar de Commissaris had betoogd dat het juist het streven van het Prov. bestuur is het eigene van de kleine kemen te bewaren zei dhr. Tiggelman:

„Het klein zijn is wel leuk maar dan in zo'n verhouding dat het mogelijk blijft de middenstand, het onderwijs en een eigen arts te behouden. Zolang de kleine kernen niet meer mogen doen dan alleen te vervangen dan moet het duidelijk zijn dat er i.v.m. de gezinsverdunning weinig meer in stand zal kunnen worden gehouden".

Ook dhr. J. H. Koppelaar (SGP) nam er stelling tegen de verantwoordelijkheid voor het behoud van de kleine kernen tezeer op de bevolking af te schuiven en graag wilde hij dat het Prov. bestuur in zijn beleidsvoering er rekening mee houdt dat voorzieningen die er zijn een „achterland" nodig hebben om in stand te blijven.

Mr. Vrolijk trachtte duidelijk te maken dat wat hij over de kleine kemen had gezegd niet anders dan juist uit waardering voor die kleine kemen voortkomt. Hij herinnerde eraan dat er ooit een soepeler beleid t.a.v. de vestiging in kleine kemen is gevoerd waarop prompt het Prov. bestuur het verwijt kreeg dat ze het groene hart dicht liet slibben". Het Prov. beleid is en blijft de kleine kemen zoveel mogelijk ongerept te laten: „Menig Inwoner van een stadswijk heeft in zijn omgeving minder voorzieningen dan een bewoner van Middelhamis", illustreerde de Commissaris, er zal altijd wel iets negatiefs blijven staan tegen over het vele positieve wat het wonen in een kleine kern met zich meebrengt.

Emgo tarieven

De hoge Emgo tarieven werden, hoe kon het anders, ook aan mr. Vrolijk gepresenteerd. Met name deden dat de fracties van PvdA en WD, namens welke laatste dhr Jacobs het woord voerde. Daarin hekelde hij het systeem van de stroomleverancier, het GEB te Dordt dat alle winst uitkeert en derhalve niet of onvoldoende reserveert. Dat betekent dat bij investeringen duur moet worden geleend wat mede oorzaak moet zijn van de hoge tarieven. Aan de hand van enkele voorbeelden illustreerde dhr Jacobs hoe extreem hoog de Emgo tarieven zijn. Hij toonde een rekening van een gasaansluiting, weliswaar m het buitengebied maar met een hoofdtransportleidmg direkt aanwezig, groot ƒ 5500,—, terwijl een aansluiting in Zuid-Beijerland, onder vrijwel dezelfde omstandigheden, slechts ƒ 260,— zou hebben gekost. Ook wees dhr Jacobs op de hoge kWh prijs, de betonmortelcentrale op Flakkee betaalt 40 cent per afgenomen kWh, terwijl de centrale op Schouwen met een afname van 26000 kWh (de flakkeese nam 27000 kWh af) 26 cent per kWh betaalt, maar volgens Jacobs kan 't nog erger: „er zijn bedrijven die zelfs 61 cent per kWh betalen!"

De Commissaris kon het niet helpen en 't hoort ook niet tot de bevoegdheid van het Provinciaal bestuur hierin regelend op te treden. Het zal een zaak van overleg worden tussen de gemeenten en de Emgo en wellicht tussen de Emgo en het Dordtse GEB. „Een ant- woord op uw vraag of de tarieven de industriële ontwikkeling van middelgrote bedrijven in Middelhamis stagneren komt mij niet toe", legde de Comm. de vraagstellers voor.

Vele onderwerpen werden nog in 't kort besproken, vooral in 't kort omdat de tijd vorderde en mevr. Vrolijk en de dames die haar hadden begeleid geduldig op de publieke tribune wachtten. De Staverseweg werd nog eens bij de kop genomen en de Commissaris maande de raad wat blij te zijn met de Statenbeslissing dat werk door te laten gaan in een periode waarin er t.g.v. de tekorten op de Kiltunnel zoveel moet worden afgezegd. Wanneer de grondaankopen een vlot verloop zullen hebben zal nog dit jaar kunnen worden begonnen; wanneer evenwel het middel van onteigening te baat moet worden genomen dan zal de uitvoering pas in de tweede helft van volgend jaar kunnen worden begonnen. De woningbouw bleef evenmin onbesproken en vanuit meerdere fracties werd de commissaris duidelijk gemaakt dat de cijfers zoals genoemd in het voorontwerp Streekplan onvoldoende zijn.

De Commissaris benadrukte echter dat die genoemde cijfers niet absoluut zijn en dat er voor gemeenten die aan de hand van een huisvestingsnota een meerdere behoefte aan kunnen tonen met het Prov. bestuur altijd te praten is. Vanuit de PvdA fractie werd ook nog gewezen op de centrumfunktie die Middelhamis vervult met de kosten van de extra voorzieningen die die status met zich brengt. Het zijn kosten waaraan de overige gemeenten niet meebetalen en dhr Tiggelman zocht een gaatje. Het werd hem door mr. Vrolijk niet gewezen. Dhr Vrolijk deed er veeleer wat smakelijk over want zo zei hij: „er zijn zoveel gemeenten die een centrumfunktie pretenderen", al wilde hij die van Middelhamis allerminst aanvechten. „Elke gemeente die U aan zou willen spreken heeft wel wat terug te zeggen!" veronderstelde de Commissaris, mede aan de hand van een praktijkgegeven.

Car-pooling en om dat te doen slagen de aanleg van een parkeerterrein nabij het Hellegatsplein, zoals door dhr Hoogzand gesuggereerd, werd door de Commissaris, althans de aanleg van een terrein, maar heel gereserveerd ontvangen, terwijl Ged. Buijsert zich vorige week in Dirksland nog heel wat enthousiaster had getoond. Mr. Vrolijk gaat er van uit dat een car-pooling al kleinschaliger moet beginnen, zo mogelijk in de dorpen zodat de deelnemers zelfs hun eigen auto's voor de eigen deur kunnen laten staan. „Want", zei de Commissaris, „wie eenmaal met de eigen auto op weg is komt er zo makkelijk niet meer toe halverwege over te stappen."

Een veelheid van onderwerpen waren behandeld toen de informele bijeenkomst werd besloten met een hartelijk Woord van dank aan de Comm. en mevr. Vrolijk voor hun aanwezigheid, 't Was inmiddels bij half zeven geworden in plaats van 5 uur zoals was gepland. In de raadzaal bleven de bloemetjes achter die daar ter ere van het hoge bezoek waren geplaatst. Heel goed bedoeld maar in een schrikkelijke kleurencombinatie. Dhr Jacobs bleek dat zo gek nog niet te vinden, „want", zei hij, „zie je in de raadzaal ooit anders dan kleuren die elkaar tegenspreken?"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen