Overdenking uit de Heilige Schrift

„En het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeën, van boven tot beneden."

(Mark. 15 : 38)

Meegenomen door de tekst tot in de tempel, kijken we onze ogen uit. „Hoe blinkt het alles door vertoning van sterkte en sieraad in deze Woning", het huis des HEEREN.

Maar, zo heeft iemand eens geschreven, verkijk u niet. Ook niet op dat schitterend geborduurde tempelgordijn. Bij nader inzien is het een schrikwekkend bord, waarop met vlammende letters staat geschreven: Verboden toegang voor onbevoegden. En onbevoegden, dat zijn wij, u en ik. Wij

En onbevoegden, dat zijn wij, u en ik. Wij brengen het slijk en nat van onze zonden en ongerechti^eden verder dan de mat. We kregen het niet van onze voeten geveegd. Ook aan onze vrome voeten kleeft het. Wat we in ons omdragen en met ons meedragen, onze schuld en onze zonde, we mogen het bij de Heilige, Die hier woonachtig is, niet naar binnen dragen. Het bij Hem in de schuld staan maakt ons onbevoegd tot Hem te gaan.

De zonde maakt scheiding tussen de heilige God en ons. Waren er geen zonden, dan was er geen voorhangsel. De scheidingswand in de tempel is geweven van de draden van de schuldigheid van uw, van mijn bestaan.

Slechts eenmaal per jaar, op de grote verzoendag mag er één naar binnen gaan, tot achter het voorhangsel, tot waar de Heilige Israels troont. Het is de hogepriester. Hij sprenkelt bloed op het verzoendeksel, boven de ark des HEEREN.

De hogepriester... de grote Hogepriester.

...vraagt ge Zijn naam? Zo weet, dat Hij Christus heet. Net ver van hier geeftHij de geest, beveelt Hij Zijn geest in de handen des Vaders. Hier treedt de betekenis daarvan heerlijk aan de dag.

Het teken van de scheur in het voorhangsel spreekt duidelijke taal. De Hogepriester verschaft zich toegang. De Vader verleent het Hem op grond van Zijn eigen bloed.

Van boven begint het te scheuren. In het aardse heiligdom wordt het zichtbaar: de Hogepriester gaat met het bloed, Zijn eigen dierbaar bloed, het hemels heiligdom binnen. Met het bloed der verzoening wijdtHij een verse en levende weg in totde troon van d e Heilige. In de taal van het teken wordt het ons gezegd: daar is toegang door Hem tot God!

Gods eigen Zoon heeft tot de troon de weg ons weer ontsloten. Het voorhangsel scheurde. Het bord met „verboden toegang" daarop, wordt verwijderd. Zo groot is de kracht van zijn bloed, dat vergoten wordt tot een volkomen verzoening. „En het voorhangsel scheurde..." Totaal en radicaal: van boven naar beneden. Zelfs de taaiste koorden breken stuk.

De Hogepriester baant zich met Zijn bloed onwederstandelijk een weg tot op God. Een weg om te gaan. Voor wie? Voor ieder, die zich, hoe onbevoegd ook in zichzelf, laat meenemen door Hem, Die bevoegd is; wettig bevoegd.

Voor wie met iets van zichzelf, eigen bevoegdheden en hoedanigheden wil toetreden, voor die is de toegang te nauw. Met eigen-gerechtigheid en vroomheid is er geen doorkomen aan, toen niet en nu niet en nooit niet. Tot in der eeuwigheid niet' Niets uit ons, maar het al uit Hem, Zo

Niets uit ons, maar het al uit Hem, Zo komt men in Jeruzalem. In het nieuwe Jeruzalem, Waarin geen tempel meer zijn zal. „Want de Heere, de almachtige God is haar Tempel en het Lam". Het voorhangsel scheurt. De Hogepriester treedt binnen in het hemels heiligdom. En achter Hem...? Nee, achter Hem valt het doek niet!

Machtige troost voor allen, die gaan achter Hem. Het voorhangsel is gescheurd, eens voor al en voor goed.

Maar zegt iemand, toch is het zo dicht in mijn leven, zo dicht en zo donker; nergens kan ik een opening vinden. Hoe ik ook trek, er scheurt niets open. Niets naar de kant van God toe. Nee, dat zal waar zijn. Het gordijn scheurt ook niet van beneden naar boven. Niet u hebt een goede hand van scheuren. Nee, de goddelijke Hand heeft het gescheurd. „Het voorhangsel van de tempelscheurde in tweeën van boven naar beneden"... Dat nu is evangelie voor ieder, die zelf

Dat nu is evangelie voor ieder, die zelf geen openbaringen maken kan, van zichzelf uit naar God toe. Zie dan wat er gebeurt. Laat dan uw ziel wijden met een verwond'rend oog. De Heilige God maakt in Zijn Zoon van Zich uit een opening naar u toe!

U bewerkt het niet. Hij verschaft het u, om Christus wil: doorzicht en doorgang. Zelfs als het doek valt. Een gscheurd doek. Een doorgang tot het eeuwige leven.In het overdenken van dit woord uit het lijdensevangelie wil de geest u in de taal van het teken één woord in het bijzonder leren spellen: vrijmoedigheid. Vrijmoedigheid... ja, zegt u, als ik dat maar mocht hebben, meer mocht hebben, dan... Mag ik vragen: waaraan denkt u die te ontlenen? Aan iets van uzelf? Dan is het niet verwonderlijk dat u kampt

Dan is het niet verwonderlijk dat u kampt met gebrek,zit met tekort. Bij het gecheurde voorhangsel verheerlijkt de Geest de Heere Christus, opdat u ziende op Hem, vrijmoedigheid zou hebben. Aan Hem ontleende vrijmoedigheid. Zo wil Gods Geest ons - naar de belofte u in de H. Doop bezegeld - toe-eigenen, hetgeen we in Christus hebben. Niet hetgeen we in onszelf hebben of niet

Niet hetgeen we in onszelf hebben of niet hebben, of menen te hebben of tekort te hebben. Nee, hetgeen we in Christus hebben. En in Hem hebben we vrijmoedigheid, veel vrijmoedigheid om toe te gaan tot de kroon der genade. U weet de weg?

Bij het gescheurde voorhangsel wordt die ons gewezen. De verse en levende weg, die Hij ons ingewijdt heeft door het voorhangsel. Dit is de weg. Wandelt dan op dezelve!

D. D.D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen