�Op z'n Flakkees gezeit... "

Op die weg, waarvan ik in m'n laatste artikel de naam niet wist, lieten we de koopman achter. Wel moet ik even corrigeren: 't was namelijk niet Poepenhotk, zo als ik heel oneerbiedig zei^ maar Wevershoek.

Mar noe gae ik tan weer vaorder op de Flakkeese toer.

Teunis reed door nae den Durpsweg, weer een 'naantje vrom over den Westelijken Achterwegt. Toen, dienk ik, dat tun in de Dubbelde Risnk kwam. Hier mos een deurneje, ze hadde gien

Hier mos een deurneje, ze hadde gien caanten, daer was 't weer: Arjaon heit te juun verkocht, dus: Ik kanne weer een naeker zienke.

„Komt ter in, dan drienke mun daer een borreltje op." „Nee, zei Teunis tan, „laet ik dat noe niet doewe. Je weet ter aoUuj van. De muren hawe oagen in dan, ik kan met nae de drank ruke, as ik bie een aore komme. Nee, Meréé, we laete de kaarke in 't midden, watsjoe?"

En hie ree vaorder. Zoe kwam un op 't leste uut, op ten Sommerdieksen Oosdiek.

Daer op het leste aandje kreeg us een keer aeverieje. AoUemaele had tun ze gehad, alleen fcie Roetman, dat was zoe'n glantene wienkeltje.

In gaeren in bangd, stopnaelden, priemen, stoatbangd voor een slonse in een keurs (slonse: een reep voering, tegen de zoom van een keurs, daaronder aan stootband, voor door3lijten; een keurs is de rok bie de kladerdracht). Mar aol die speuktjes kocht je bie Roetman. Net zoe goed as een kommetje voor Opoe dus zuUevere bruloft.

Teunis zette zun karretje an de kangte in snee een stikje vette of. Zun mes of te kaeze, sloor uut in daer kreeg de man mun tocï, c^.i jaop in zun Jiand, een bloedbad. „Gaauw late 'k uutwasse. Nee, langt joe die theedoek daer vanachtere us uut men karre, dan bind ik die dur wel om." Teunis dee dat héél gemoedereerd in zei: „je ziet het, van aole marten werekom. Dat mos je an boord ommers oak aoUemaele klaere. Mar as joe nop us nap mun nesoosje wil kieke, dan gaen ik nae dr. Knops. 't Is mar goed dat tat m Sommerdiek gebeurd, sores <noe.st ik no^ een naaiid" vnim, in 'k ha eigeiuk hélemaele gien tied ^'oo; oponthoud "

Rustig, as anit'fd of Xm nika an de hangd was, liep un nae de Voorstraetc. Hie trof het. Dokter stieng net zun Witte jas an te dowen. Die had zun éérste rongte dur al op zitte.

„Dat tref je toch Teunis, je bint tun éérsten Lae mun UJ kieke, je wou vleis bie de kaeze doewe?"

„Nee dokter, mar as je in de vaert leit, dan loap je ka.is dat ter was gebéurd mit tugaoge. Neem te schae mar op dokter, as je wil in doet ter mar dik verfcangd om. 'k Hao nog een hele reize voor den boeg, vanmiddug."

Den dokter zei: „Zou ik ter een krammetje indoewe?" „Wejaet, mar niet te veul op zun kangte oor. Want tan slae je soms mis. As je dur mar een dik verbangd om doet mar wel stijf. Aores is het ter zoa weer of. Mar 'k modde het mes wel vast kanne houwe." „Zo," zei den dokter, toen een de

„Zo," zei den dokter, toen een de leste knoape der op lei. „Zou 't zoe gaen?" „'t Ltit as een schip voor anker oor. Je kan goed rechtse knoapen laa, 'k zalle je 't niet verbetere. Dag dokter, de rekeni:ig kom wel, zeker. Mar die kan Je wei an mun wuufje stiere oor, die behangdelt men rekeningen."

„Dat zit wel goed Teunis, 't is ze wel toevertrouwd," „Je ziet het goed oor dokter in dat

„Je ziet het goed oor dokter in dat zongder kieker. Bedankt in dan zalle men mar za, tot ten aore keer, mar dan wel om negoosje te doeweru" „Dag Teuniff, kiekt een aore keer mar beter uut, aores voel je weer dat je sniejt."

Ilie kwam weer bie Roetman an, riep an de deure nog: ,,Bedankt oor, 't staet ter nog oor. Je mos toch aores niks méér l^.awe." Nee, dat niet mar dat stikje mod 'k nog betaele." ,,Lae mar Teuntje, das voor 't oppassen. Dat komt een aore keer wel goed." Teuntje wou toch betaele. Hie liep deur. Draoisnde zun hand nog us om in gieng op huus an. Hie had toch al lekker héél was klangten ofgewaarkt. In dan mos je oak met vergete, een baarg sociaal waark verzet. Vtul angehoard in veul op hellepe losse.

Smd tat een vrom liep docht tun: „'t Binne gien sturmen geweest, die 'k mos bevechte, mar wat is ter een hoap aeverieje an de walle. As je lange vaert leer je hoge golven nemen; tenminsten, dan mot je wel zurrege dat je 't roer vast in je hangden heit. Mar de zéé van. aolderlei aermoe in ziektes in weet ik vrai ter vanochend aoUemaele te berde kwam, daer kan je niet teén-op vaere.. Wat een aeverieje, je kan daer me langs in niet overheen. Mar zoe is 't leven. X Is met aoUemaele goud wat ter blienkt. Op een sloepe, nee dan hei je dat nier zoe, och je bin mar mit zun dorti^nen in as tie aolies opgesomd hae, as ze an boord kommt, dan hoar je ommers haest niks."

Jae... wat hadt een wee- een haop gehoard. Mar aolies oplosse, nee... dat gieng noe éénmal niet. Mar vooruit laet 'k toch zieje dat ik thuus komme, want ter zal nog héél wat waark op mun wachte.

IIio liep nog wat te prakkezeren, mar dat hielp toch oak niet. Nea, je kan het btste mar klangten ha, zo as bie Meréé, die dur juun verkocht had. Ze kon weer een naeker zienke. ^ Zo dienkende in prakkezerend, liep

Zo dienkende in prakkezerend, liep een de Zangdpad over nae huus. Zun karretje voor' zun eige uutdouwendej zun deurroakertje was zoodoende al iiut gegaen in toch kon Teunis zuneige gien luste gunne, orri eeti luuojevaer uut zun zak te haelen in 't puupje aan te ste ken. Hie had^ het toch tussen zun lip pen. Toen dat tun bie Kern op ten Diek was. zag een Neeltje, zun wederhelft, al in de deure staen. Toen dat ze Teunis zag gieng ze gaauw den huzen in, want as een soms nog een bakje wou... Ze wist wel dat tun za zou welnéént, 'k hawe al zuvvel koje gedronke, dat je de luren der wel in spoele kan. Saeme maekende ze het karretje leeg.

Ik brieng het karretje nae omlége oor. Jae dan schep ik het wel-gaauw op. Dur staet weer héél wat te wachten vanmiddug, want het moai weer. Sind tat Teunis zun karretje weg brocht,scheppende Neeltje de grutjes op. Grutjes mit strope, dat atte ze nog alles, lekker makkelijk, dan hei je oak niet zoe'n ofwas. Zoe ridderde ze nog wat tot Teunis vrom was.

.,He" zei der man toen dat ten m huus kwam, ,,lekker grutjes." ,,Jae gae mar gaauw zitte, want mun modde op schiete " „Rustig, rustig wuffje, de wae reld }s niet an 't rae^ende gemaekt. Mar ik mot eerst mun slokje nog hawe oor Dat weet je!" Jae dat wist ze, dat was van jacren

Jae dat wist ze, dat was van jacren her, an boord gaauw een beetje uut te "fles e. Neeltje had tat netjes in een moai glaeze krafje in de stpnegoedkassc Ze haelde elke weke een -lallef mpetje bran?dewien mit een beetje elixter, hie Oaarret Zoon ;n .'ie Nieuwe Straet(\ Ir rlke middag was ter dan • • .v 'Ijkj \oor Teui.ic- ir •j', ter -^orag ?. ti i- in.li zun vrouwe meekwam, bleef taer oak nog wel een slokje voor over. •

Teunis gieng zitte in zun riete leuningstoel, dee zun pette of, Neeltje vouwende der hangden i.i dee dur handen saeiTie, sloot tur oagen Hie zun pette v'oor zun gezicht, fcidde ze ieder zachtjes voor zun eige, mit devoten eerbied. Ongder 't eten kwamme dur nog wel een paer klangten, want wienkelsluting, nee ze wistte toen nog met wat tat was. Dat hoevende nie voor de maansen, ze namme toch overal dun tied voor. Nae dat de grutjes op ware, gaf Neeltje den Biebel an. Teunis las in nae dat ze gedangkt hadde was het mit 't zitten gedaen. Gaauw een beetje héét waeter in 't spoelkommetje doewe, dan kan joe je eige schere. ,,Jae, doet tat, dan zal ik mun luug

,,Jae, doet tat, dan zal ik mun luug lange" Dat wou zegge: Zun scheerkwasje in de zépe in netuurlijk oak zun mes anzette op te neme.

Hie liet ut wel us dowe bic Albert Beket, mar dat was tan oak mar alleen as zun haer geknipt wier.

Dur lag een schoan kursjak voor zun klaer. (Dat was een blaauw kutoene overhemde, zou je kanne za.) 't Was blaauw mit een wit striepje dur in.

Mit een opgezet boordje langs zun hals dan was tut nog een dasse in zwart in die wier in een knoape geleid in nae binnen gedouwd. Dus je zag mar net tat knoapje. Voor lag tur een net fiek klaer. 't

Voor lag tur een net fiek klaer. 't kon oak een halfgat weze. Dat hieng zoe'n doartig centimeter over dur keurs heen.

In aolies zwart, dat was éénmal zoo. Vroeger was je aoltied in de rouwe. Dur was zeker wel den éen of aoren, die je héél nae stong, op zéé gebleve. Dan gieng je in 't zwart in as ter dan weer één was gesturreve of gebleve was. Na. . dan bleef je het mar draege.

Dur gerjittc schortje mit een hartje, dat netjes in de plootjes gestreke was dee ze voor der lief. 't Hartje spalende ze voor der barst, ze zag ter uut om deur een riengetje te haelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen