Overdenking uit de Heflige Schrift

Davids bede is: o God, zie het aangezicht van Uw geliefde Zoon. Zie de striemen op Zijn gelaat. Zie de sporen van leed, vermoeidheid en pijn. Er is gespuwd op het aangezicht van de lijdende knecht des Heeren. Hij heeft Zijn aangezicht gesteld als een keisteen — dat wil zeggen dat de peere niet achteruitgedeinsd is toen ze Hem op de wangen geslagen hebben. Ze hebben hun lage spot met vuistslagen kracht willen bijzetten — hier, zogenaamde Koning der Joden, hebt ge niet gezegd: wanneer men u op de ene wang slaat, keer dan ook de andere toe? Hier hebt u dan een vuistslag links en een vuistslag rechts.

Over het aangezicht van Gods Gezalfde vloeide het bloed uit de wonden van de felle doornenkroon. Maar zie eens naar Zijn ogen. Daarin gloeit niet het vuur van felle haat zoals menselijkerwijs te verwachten is. In Zijn ogen ligt geen machteloze woede. Zie eens naar Zijn mond. O, Hij vloekt niet binnensmonds. Hij mompelt geen enkele verwensing, zelfs niet een woord van protest. Zie het aangezicht van Gods Gezalfde: een open boek is het! Een open boek sprekend van innige liefde voor de Vader, het recht van de Vadef, de wil van de Vader! Zijn aangezicht spreekt van de lijdelijke gehoorzaamheid — maar óók van de dadelijke gehoorzaamheid. Het Woord zegt dat Zijn rieken was in de vreze des Heeren. Maar niet alleen Zijn reuk, ook Zijn horen. Zijn zien. Zijn spreken, alles is van de godsvrucht doordrenkt. Er is een spreekwoord dat zegt: wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht. Maar dat gaat hier niet op. Spiegel U etens aan deze Ander — uw angezicht naast Zijn aangezicht, uw vleselijke ogen naast Zijn geestelijke ogen, uw onreine mond naast Zijn reine mond. Overtuigd u er eens terdege van dat uw aangezicht vloekt naast het Zijne! Hebt u het gezien? Dan weet u het: God kan mijn aangezicht niet opnemen. Hij kan mijn gebed niet horen. Hij kan alleen Zijn aangezicht opnemen, Hém horen, die enige Voorbidder, de Voorspraak bij de Vader. Ja, daar heeft een beginnend christen al weet van — en toch blijft het nog te oppervlakkig.

De HEERE gaat dieper onderwijs geven. Het wordt Goede Vrydag. De drieurige duistemist valt in. de HEERE wil het aangezicht van Zijn Gezalfde niet meer aanschouwen. Hoe is het mogelijk! De Vader kan de Zoon niet meer zien — in Zijn toorn. Daarom kan de Zoon dei

Vader niet meer zien — in Zijn zielenood. Waarom? Het aangezicht van Gods Gezalfde is

Het aangezicht van Gods Gezalfde is tot een vloek geworden .. Is de zonde zó erg? Ja, hoe erg dat is gaan discipelen en discipelinnen inleven aan de voet van de kruisheuvel. Het wordt zó donker. Geen hand voor ogen meer te zien... De HEERE woont in de duisternis en zelfs het aangezicht van Zijn Gezalfde licht niet meer. Weten we daarvan? Wie zal ernaar verlangen!

Toch is het goed en nodig de HEERE te vragen om die steeds diepere ellendekermis. Zo wordt het bij ons onmogelijk. Dan is „een afgesneden zaak" niet langer alleen maar een rechtzinnig klinkende term. Het wordt werkelijkheid. Maór... de duisternis gaat wijken, en mét dat het weer licht wordt rond de drie kruisen, klinkt van het middelste triumferend: het Is volbracht! Dat betekent: eerst was het een goddelijk neen als antwoord op deze bede, ps. 84 : 10 — NEEN, om der zonde wil. Nu echter wordt het een goddelijk JA, God ziet en aanschouwt het aangezicht van Zijn Gezalfde. Het komt ten volle naar voren met Pasen.

De Vader heeft Zijn aangezicht opgenomen. En nu komt Hij op dat aangezicht niet uitgekeken. Zien én aanschouwen — dat wil toch zeggen: voortdurend en met gespannen aandacht op Zijn aangezicht letten. Dan leest de Vader daarop volkómen reinheid, volmaakte gerechtigheid en volbrachte gehoorzaamheid. Mij dunkt, nóg zijn er na Pasen de striemen op Zijn gelaat^ zoals de littekens nog in Zijn handen, voeten en zijde zijn. Maar die striemen spreken nu een andere taal. Vóór Pasen waren zij als een handschrift van onze zonden dat tegen ons getuigt. Na Pasen zijrj diezelfde striemen een handtekening van de Vader tot bezegeling van: het is volbracht.

Van Goede Vrijdag naar Pasen. 2k> gaat het ook de christen. De HEERE doet het donker opklaren waar alle grond onder de voeten is weggeslagen en slechts overbleef het volbrachte borgwerk van Christus. Net zoals bij Jacob toen hij uitge

Net zoals bij Jacob toen hij uitgeworsteld was bij de Jabbok — de zon ging voor hem op, het werd Pniël. Pasen — Davids gebed is verhoord. Van hier-, uit is er het vredeleven met God. Dagelijks schuilend achter de voorbeden van de verhoogde Middelaar. Het is een rijk leven — immers de Vader ziet en aanschouwt daarboven in het hemelse heiligdom voortdurend het aangezicht van Zijn Gezalfde.

Daarom is het waar: „al wat gij de Vader bidt in Zijn Naam, dat zal Hij u geven".

Hetzij dat u buitenstaander bent, hetzij dat het eens écht Goede Vrijdag en Pasen voor u werd — ons past allen dit gebed. En dat mag u met des temeer verwachting bidden, bedenkend dat het voor Christus eens voor altijd Goede Vrijdag is geweest en Pasen geworden: „o God, ons schild, zie en aanschouw het aangezicht van Uw Gezalfde". J, Hoek Veenendaal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen