,,Op z'n Flakkees gezeit . . .''

Dat was een toestangt, mar je levende dur toch nog deurheen. Naederhangt zeije dan wel: Liep 'k noe mit een bord vo mun kop. 't Leken wel zoe, want voor de radio hoardde je toch aevund an aevund Hitler bralle tussen een gierenden hoap duusters.... In toch doch je: 't Den vorigen oorlog hawe mun het oak gered, dus 't zal noe oak wel losloape. Mar dat liep het net niet.

Op tun 1 Oden Meije wier het héle Nederlangse leger ongder de voet geloape. Je had niks in te briengen dan lege brieves in die wazze ongeldug! Mar ik kan nog het geronk hoare as 'k ter over dienke. Angstig in benaauwd. Dur kwamme aolmar méér maansen nae buten in het hieuw mar an, dun éénen gieng al benaauwder kieke dan den aoren.

„'t Binne musschien wel meneuvers, hoarende je. Wel jaet, je mot niet dienke dat ze noe zoemar Nederlangd binnen kwamme valle. In van aol die geruchten die ze noe mitterhaest rongdstroaie is ter niks waer oor. Je mot om zeven ure mar us nae de radio luustere". In wat kwam dur voor de radio? Munister Colijn. Die man bedoelende

Munister Colijn. Die man bedoelende het beslist goed mit het Nederlangse volk, wou zo nog wat sussendére in zei: „Er is niets aan de hand, ga maar rustig slapen!" Zie je wel, as Colijn dat zeit, tan zal 't wel zoe weze. Mar het was net aoresom. Dur gieng gien maans méér nae bed, in der was oak gien ziele gerust gesteld. Kan je gloave. In zoe bleef aoUes in groate ongerustheid

In zoe bleef aoUes in groate ongerustheid over degene die in dienst wazze in wat ter nog te wachten zou staen.

In dat was toch wel wat oares, astat je op schole op piaeten zag in je uut vaoderlangse boekjes as geschiedenis kreeg. Vechte, man tegen man, mar aol de

Vechte, man tegen man, mar aol de ellende die het mee gebrocht heit, welnéént daer had je gien weet van, mar 's middugs een paer vliettugen ongder Haarken of Nieuwe Tonge, nae omlége kwamme. Jae,... toen zag je het mar aol te goed: Het is méénes. 't Was prachtig weer, die vriedag voor

't Was prachtig weer, die vriedag voor de Pingstere, mar het verraed zat van binnene, mun wazze dur ongze eige vaoderlanders verraeje. In dat doet zéér oor. Dat kwam harder an as wat te duusters deje. Want je wist goed genogt, der wazze nog al watN.S.B.'ers, 'twas een slechten tied in daer had tie partij toch een lekker viertje an. Het brangdende zoa, in mun hawe het gewete. Je mos je eige dur bie neerla in 't vervolg mos nog komme.

Je gieng toch 's middugs us op ten Diek kieke. Wangt ter hienge pupieren op, wat of je mos doewe.

Om te beginnen, je eige rustig houwe. Das een fluitj van een caant, as ter een onverwachten vieangd voor de deure staet. Nee.... het was ééne groaten hoap puun. De bewaekers van ongs stonge nog wel op ten toren, je kon het bie ongs uut ten huzen zieje. Mar dat steldde je hélemaele niet gerust.

Mar toch gienge men mitterhaest te vlieringen in zolders leeg haele. Want dat wier je angeraeje. Je mos een teile ha staen, mit zangd in een schoppe dur bie. As ter dan een grunaet bieje in huus viel, dan kon je die zeker netjes opscheppe dan was der gien gevaer méér bie. In toch zeker oak een paer nemmers waeter. 't Jonge, jonge, wat wier der een hoap weggegoaid, daer je op tat oagenblik niks méér om gaf. In wat hadtje daer een hortje laeter, toch te péé overin. Je hadt het al gaauw in de gaten. Verlakkerieje, zoethouwertjes. 't Kwam oak al gaauw deur: Juliaantje

't Kwam oak al gaauw deur: Juliaantje mit prins Bernard binne vertrokke. Nae Ingelangd. Daer is 't veiliger, 't Was oak zoe, mar de Joden dochte: Jae, voor ongs toch oak, mar dur binne wel een hoap Joden gevlucht, mar het groatste déél is bie der eige gebleve. Mar wat warre die benaauwd, dat kan je begriepe, ze hadde dur al zat over gehoard. Jae, de wangdelende Jood, hie zal noait gien ruste vinden. In dat is, jammer genogt nog zoe.

Mar om voarder te gaen. Mun haelende bedden nae omlége in sliepe daer op. In as je een wat onrustigen slaep had, dan hoarende nog mar eUek oagenblik, vliege mit tie bommewarepers, in schiete. Je purberende nog wat te hamsteren, ieder voor zun eige in voor zun kinders, zoe is een maans, mar de daegen gienge vol zurrege in ongerustheid vurbie. Mar een zegen dat een maans niet in de toekomst kan kieke.... Of toch....? Ik hoarende us een vrouwe zage: Die meid van mien heit aoltied wat bezongders. Ze wordt vanochend wakker in zeit: Moeder, weet je wat ik vannacht gedroamd ha? Nee kind, hoe wou ik tat wete? Toch weer gien raoreriggeid zeker? Raoriggeid, jae dat vin je het musschien wel, mar ik zagge twéé riengen in mekaore in an dien binnensten hieng de vlagge. Die draoiende deur dien oarren heen, boven een groate vlamme. In ik hoarende goed ten één of aoren za: De Nederlangse vlagge zal wel brangde, mar verbrangde, zal 'n niet. „Joe zeit aoltied wat bezongders, dat heije zeker mar den één of aoren hoare za". „Nee... dat haa'k niet. Mar as je 't niet glaoave wil, dan kan ik ter oak niks an doewe". In zoe wier bie de omstangders dur noait méér om gedocht. Mar die dochter heit het in der gedacfiten nog dichtte gezieje. In 't kwam nog uut oak!

Mar zoe wier het Piengstere, Zongdag in Maendag. Der wier wel nae de kaarke gegaen. Dat spreekt Noad léért bidde. Dat zag je toen oak.

Mar of je hélemaele mit je gedachten bie de preek was... 'k weet niet. 't Was aolles eve ellendig in je had gien ruste. Den éénen zat hiermee, den aoren daermee. Zoe was ter oak nog een meisje in een jongen, die ongderboon wazze, in noe kon dien trouw niet deurgaen. Je kan begriepe, dat meisje brullende héle daegen. Dat tien trouw niet deurgaet, jae.... dat was voor dat bruudje 't aargste wat ter kon overkomme. Ze heit beslist ten hemel gedankt, toen het land overgegeve was, noe kon ze trouwe, 't Zal je oak mar gebeure é, noe zal ze dur musschien nog wel us om lache. Mar dé daegen gienge deur!

't Wier nae aolderlei aekelijke diengen, maendagaevund. Den hélen middug hieng der een benaauwde roakeruge lucht in je hoarende veul herrie van aolderlei oorlogstuug, boven je hoad, mar 't waere dat kwam je 's aevens te weten. Ze hawe héél Rotterdam platgebrangd mit brangbommen. Jae.... dur wier hier in daer nae der hoad geweze, dat gaet taer zoamar. Der binne een hoap marreniers, zei een aore weer in die kanne vechte.... durworreniet alleen groate legers gedropt, mar héle tanks. Mar weer wier degene die bet zei, voor gek verklaerd. Je wist niet wat ter aollemaele kon. Je

Je wist niet wat ter aollemaele kon. Je had het éénmal ongderschat. Mar de vieangd gieng deur. In toen 's maendagsaevuns om een ure of zevene hoarende je dan van: 't Is gelokkig overgegeve. Wiengkelman ziet gien kangs om Nederlangd te redden. In inpessangt wier dur biegezeit De Koninginne mit te regerung hawe ons netjes mit te rotzoo laete zitte! Degene die aarg Konungsgezindt was (in dat wazze dur veul) zei: D aer glaove wiele niks van, de Koninginne die laetongs niet in de steek, gloaf tat mar niet'!!! Mar.... 't was zoe in dan hoef ik taer voarder niks méér van te zagen. Degene die het mee hawe gemaekt, die wete het nog wel. In 't bleek toch zeker dat het goed was, hier konne ze niks méér doewe.

Mar wat gieng je tegemoet, 't Was mar een groat gelok, dat het mééste nog verburrege was. 't Was gien wongder, dat ter een hoap maansen, vooral zoe as ik hier voren al zei: Nae de gaskraene grepe. Rotterdam was plat gegoaid in uutgebrangd, mar Zéélangd vocht mit (den moed der wanhoop) deur. Ze konne het oak nie redde mar Middel

Ze konne het oak nie redde mar Middelburg gieng het eige karrepad op, as Rotterdam. In toen giengen mun al gaauw zieje wat het Oorlog hoa in bezet weze, betekend. Dun vieang zal de laekens uutdéle. 't Was aolles van te voren al inka^rte gebrocht Het kleinste kraentje dat van uut kon weze bie dur opmars, stong nog angegeve. De verraejers hadde best gespiuimeerd. Duuse dienstmeiden, verpleegsters in aflijn, dat wete jule wel. Mun wiere bezet in Seiss Inquart had het mar te zaan.

Alles bij het oude. Er was direct al bevel gegeven om te verduusteren, en als de bevolking zich aan de bevelen hield, dan werd hun niets in de weggelegd. In dat was het noe: Je an de regels houwe, doewe wat te Seijs zei, die mit zun groate hanglanger Mussert, die 't land verkocht in verkwangseld had, ze stellden orders op orders vast Wat aollemaele, dat zou te veul weze om op te noemen in daer binne al zuvel boeken over geschreve, daer za'k tus mar niks méér van za!

Wel gae'k de volgende keer graeg voarder mit m'n verhael.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen