Herv. Gem. Sommelsdijk zietds.A.Beens - na 4 jaarnode gaan

Ds. benadrukte niet anders te hebben begeerd dan de gemeente Christus aan het hart te leggen en dat te hebben gedaan met een prediking die niet heeft gependeld tussen het ,Ja" en het „nee", maar die duidelijk en nadrukkelijk Christus als de Enige Redder heeft aangewezen. In die zekerheid durfde ds. Beens de woorden van Paulus na te zeggen toen die stelling nam tegen „een boute reeks van beschuldigingen" over zijn korte verbondenheid aan de gemeente der Thessalonicensen, niet na vier jaar, zoals in ds. Beens' situatie van toepassing maar na slechts drie Sabbatten.

Met 1 Thessalonicensen 2: 3 en 4 zei ds. Beens dan ook: „Want onze vermaning is niet geweest uit verleiding, noch uit onreinigheid, noch met bedrog; maar gelijk wij van God beproefd zijn geweest dat ons het Evangelie zou toebetrouwd worden, alzo spreken wij, met als mensen behagende, maar Gode, Die onze harten beproefd". Ds. paste dat ook toe op zijn vertrek naar Huizen, evenmin om enigerlei oorzaak, maar omdat het God was Die riep.

In een rijke prediking die daarop volgde bezag ds. Beens hoe Paulus zijn dienst als „vermaning" betiteld, uit te leggen als „een dringend roepen en een aandringend smeken" vanuit de hoogspanning van de wetenschap dat het eeuwig heil van mensenzielen op het spel staat. „We hebben elk van U met aandrang

„We hebben elk van U met aandrang vermaand om Christus te kennen, Wien te kennen het eeuwige leven is", aldus ds.; hartelijk dankbaar voor de zekerheid dat de vermaning en vertroosting in vreugde ontvangen is in verbrijzelde harten en nederige geesten. In een „eerlijk zelfonderzoek" stelde ds. Beens vast dat het in de prediking niet aan scherpte heeft ontbroken, maar dat de liefelijke klank van het Evangelie evenmin werd gemist. Thans de balans van vier jaar dienstwerk opmakend confronteerde ds. de gemeente hoofd voor hoofd met de allesheersende vraag wat in ieders leven de uitwerking is van de gebrachte prediking: „of U bent tot de kennis van Jezus Christus gekomen of U staat nog geheel buiten, en bestaat geen schemerig tussenland", liet ds. waarschuwend horen.

Diep ging ds. in op Paulus' beroep door God te zijn beproefd waarmee hij zeggen wilde door God tot zijn dienstwerk te zijn geroepen, uit welke zekerheid kracht en moed geput kan worden. Alhoewel zich onwaardig wetend wist ds. zich als Paulus door God Zelf in Zijn dienst te zijn gesteld en door Hem de bediening van het Evangelie te zijn toevertrouwd. Op de Sommelsdijkse kansel had ds. wonderlijk mogen ervaren hoe het Woord de mens bewaart en in de handen van God vast kan leggen. „Wat denkt U van de Christus?" Zo

„Wat denkt U van de Christus?" Zo stelde ds. de gemeente voor de cardinale vraag. Ds. wist de gemeente te hebben gesproken over het verzoenend bloed van Christus, in knechtelijke en kinderlijke ootmoedigheid, weliswaar met veel gebrek, „maar", zo zei hij de gemeente: „in het geloof kan en mag ik U in Gods handen terug leggen, wetend rein te zijn van uw bloed". Een laatste waarschuwing liet ds. Beens de Sommelsdijkse gemeente horen toen hij haar wees op de jongste dag waarin ieder geoordeeld zal worden en rekenschap af zal moeten leggen ook over de gehoorde prediking: „Zult u daar kunnen bestaan?" zo hield hij ieder persoonlijk voor, de gemeente voor het laatst als gezant van Christus' wege biddend zich met de gepredikte God te laten verzoenen, met welke oproep ds. zijn indringende afscheidsprediking pleitend besloot.

Toespraak Een persoonlijk woord ten afscheid heeft

Een persoonlijk woord ten afscheid heeft ds. Beens vervolgens gesproken tot het College van B & W, waarvan burg. van Welsenis en weth. P. Krijgsman aanwezig waren, hen wijzend op hun hoge roeping hun bestuurlijk werk in gebondenheid aan Zijn Woord te vervullen. Voorts groette ds. de vertegenwoordigers an het Christelijk onderwijs en de leiding en pupillen van „Sjalom" en „Reftigium", de leiding toewensend een thuis te mogen scheppen waar iets van de helende kracht van Christus' genade aan het licht komt. Ook de vertegenwoordigers van het

Ook de vertegenwoordigers van het plaatselijk convent van kerken kregen een broederlijke groet, al moest ds. Beens de teleurstelling van het hart dat van een werkelijke ontmoeting weinig sprake is geweest, het begrip en de erkenning die er soms waren, ten spijt 't Had bij ds. de bange vraag doen rijzen of aan de oproep „samen op weg te gaan" nog echt gehoor zou kunnen worden gegeven nu de kloof werkelijk te wijd lijkt. „Houdt vast aan het volle Woord van God" zo beval ds. Beens de in het convent participerende kerken aan, zoals hij dat ook liet gelden voor de Classis Brielle en de Ring Sommelsdijk. De kerkeraden en met name ook de eigen kerkeraad werden wijsheid toegebeden om in de tijd van verwarring de gemeenten te leiden en te weiden in het Woord van de levende God.

Op dej.1. woensdagavond gehouden afscheidsavond had ds. al van meerdere personen afscheü genomen waarom hij zich thans beperkte en o.m. de consulent, ds. v. d. Bom van Nieuwe Tonge, zijn catechisanten, koster en organist hartelijk groette en dankte voor de goede contacten. Zo deed hij ook t.o.v. ds. Lam, de geestelijk verzorger van „de Samaritaan" en ds. Cazander, voorz. dir. van het verpleeghuis hem nodend blijvend de wacht te betrekken bij het christelijk karakter van de Stichting. Na dhr. Groenendijk, de helper in het pastoraat en de kerkeraad nog te hebben toegesproken besloot ds. Beens met een ontroerend afscheidswoord tot de gemeente die hem lief geworden was. „Ik beveel U aan in de zorg en de hoede van onze Heere Jezus Christus; dank voor de stille en verkwikkende aandacht onder de prediking, maar mijn zorg gaat ook uit naar hen die zo gemakkelijk weg blijven van onder de bediening van het Woord', U allen, zeker ook de zieken en bedroefden Gode bevolen".

Nadat door ouderling A. de Visser van Middelhamis' Gereformeerde Gemeente namens het Convent van kerken een woord ten afscheid was gesproken en ds. V. d. Bom ds. Beens een afscheidsgroet namens Classis en Ring had toegevoegd, was het ouderling KI. Mulder die namens de gemeente ds. Beens en zijn gezin een vaarwel toeriep.

Dhr. Mulder deed dat niet zonder ds. Beens dank te hebben gezegd voor de wijze waarop hij zich als Gods medearbeider had beijverd voor het verkondigen van het Woord, daarin het ver- zoenend werk van Christus voorstellend, daarmee stenen in te metselen in het grote Godsgebouw waarvan Jezus Christus is de Hoeksteen.

,, We zien U node gaan, maar het ga U en de Uwen wel. Hij geve U een gezegende ingang. Moge Hij U ook daar gebruiken tot een van Zijn Naam en tot zegen van de gemeente van Huizen". Na de gemeente te hebben gevraagd ook

Na de gemeente te hebben gevraagd ook in de komende vacante periode trouw op te komen en het beroepingswerk biddend te ondersteunen zong de gemeente op verzoek van dhr. Mulder haar scheidende predikant Ps. 121:4 toe, waarna de dienst door ds. Beens besloten werd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen