Nieuwe jachthaven hrengt leven In Herkingens brouwerij

J.1. zaterdag feestelijk geopend:

De méér dan duizendkoppige schare die zaterdagmiddag op de been kwam t.g.v. de opening van Herkingens nieuwe jachthaven leek één in haar bewondering voor wat zich aan het oog ontvouwde. De ranke lijnen van de honderden jachten die bevallig op het water wiegden bekoorden veler oog, maar een enkeling, zoals die oud-schipper die het vanonder z'n schipperspet bekeek, was niet te verlokken. Liever dan die schrale luxe „dames" zag hij de stevige rondingen van een schuit als de „Annetje Adriana" wier aanwezigheid, samen met andere binnenvaarders, vroeger voor de Herkenaren als attractie had gegolden. Voorbij is die tijd en thans, anno 13 juni 1981 opende de Comm. der Koningin met genoegen het nieuwe domein, vlak naast het vroegere landbouwhaventje. Een burgerlijke naam als „Annetje Adriana" zou binnen de nieuwe haven niet meer passen en het zijn nu de „Panta Rei", de Blue Whale, de Finnrose en de Kalinka die dingen naar bewondering van hen langs de wallekant...

Maar toch...., eigenlijk werd ieder van de genodigden die zaterdagmiddag het openingsfeest meebeleefde gewonnen voor de gene'igten van de watersport toen ze „zachtkens" werden meegevoerd over de zonovergoten Grevelingenplas. Overal naast, achter en voor hen gebolde zeilen, brommende motorjachten en snelle waterskieërs, samen een zó ontspannen tafereeltje vormend alsof alle zorgen, bang van 't water, aan de kant gebleven waren. Toen de „Stad Zierikzee" met de vele genodigden weer de haven naderde waren de bestuurderen van de Watersportver. „Herkingen" even ape-trots als toen men vertrokken was, want lag daar niet hun eigen Herkense thuishaven, een waar geworden droom van velen ? ?

„Héél mooi!!" had de Commissaris, Mr. Vrolijk bewonderend vastgesteld toen hij als eerste daad het havenkantoor opende waarbij hij Christiaan Almekinders, het zoontje van de havenmeester hoffelijk vóór liet gaan. De accomodatie voor de havenmeester en de bestuurskamer, ze werden prima in orde bevonden en met zwier zette de Commissaris als eerste zijn handtekening en goede wens voor de toekomst in het gastenboek.

Vervolgens werd de scheepsbel geluid en gingen honderden balonnen de lucht in waarop de Commissaris tot een daad werd geroepen waarvan hij zich tot dusver had verschoond weten te houden, het doorknippen van een lint..! Maar daar ging he dan, het tweede lint in zijn ambtelijke loopbaan, geknipt met een fraaie schaar die hem direct na de handeling door dhr. Diepenhorst, secr.-penningmeester van „Herkingen" werd aangeboden. De Commissaris had met zijn handeling

De Commissaris had met zijn handeling het laatste beletsel opgeruimd... de haven geopend al moest nog even met de Stad Zierikzee het voor de ingang gespannen hnt worden doorgevaren. Een fluit en toeterconcert kaatste op het Grevelingénwater dat noodde.

Nee, 'tkonnietzobUjven, zo'nzorgeloze vaartocht en de genodigden werden na aankomst dan ook geroepen naar „Ons Huis" waar een koor van sprekers wachtte. Als eerste was het „Herkingens" voorz. dhr. L. J. v. d. Velde die zich bekant nog 't zweet van 't voorhoofd wiste wanneer hij terug dacht aan de inspanning, de improvisatie en zelfs de offers die in het voorbije tien jaar van de bestuurderen waren gevergd. Maar wat voor ogen stond was er gekomen, zoaib uhr. v. d. VeiJö in fortissimo vaststelde; een rustige haven zonder dure voorzieningen en derhalve betaalbaar gebleven zoals dat zeker gewenst is nu door de economische situatie de exploitatie van dure havens onder zware druk blijkt te staan. Voor het overige wilde dhr. v. d. Velde maar niet teveel achterom zien, wat gedaan was was „graag gedaan", waarom hij besloot me de hartelijke wens dat het mogelijk zal zijn het terrein ook voor het publiek toegankelijk te houden zodat de Herkenaren zowel als de watersporters zich er samen thuis zullen voelen en de haven als een grote gezelUgheidsfactor aan het Herkense leven kan worden toegevoegd.

Dat de tol die Herkingen had moeten betalen voor de afdamming van de Grevelingen wel erg groot was geweest, werd aanschouwelijk voorgesteld door burg. H. Bos toen hij een blik wierp op het verstilde haventje waardoor het op Herkingen een „dooie boel" geworden was. „Maarnu..." zo sprak dhr. Bos enthousiast „nu heeft de bevolking van Herkingen weer een doel om naar de haven te gaan, nu geen triest uitzicht meer over een verlaten watervlakte, maar een komen en gaan van schepen en mensen waardoor het verbroken contact is hersteld en er weer perspectief is voor Herkingen welker eigenwaarde toch een geduchte knauw gekregen had". „Herkingen heeft zijn eigenwaarde hervonden!" was een enthousiaste constatering van dhr. Bos.

Dhr. Bos had er allerminst spijt van dat het gemeentebestuur alle vertrouwen had gehad in het bestuur van de WSV „Herkingen" en hij stelde dat graag anderen ten voorbeeld, bekrachtigd in de uitroep aan het resultaat te zien wat goede courage vermag! Zijn grote waardering sprak burg.

üos uit aan het adres van de bestuurders en allen die aan de realisering hadden meegewerkt, niet het minst de Grontmy en aannemingsbedrijf Kraaijeveld, het Ministerie van CRM, Rijkswaterstaat, Stad en Land en zeker niet in de laatste plaats het eigen Dirkslandse gemeentebestuur.

Het deed burg. Bos goed vast te kunnen stellen dat die samenwerking ertoe leidde de haven exploitatie in eigen hand te houden zonder dat daar een projectontwikkelaar aan te pas kwam, waarop hij besloot met een oproep aan CRM de bereikbaarheid van de haven te verzekeren en de wens dat het gemeentebestuur, de bevolking en de watersporters tot in lengte van dagen veel voldoening aan de haven zullen beleven.

„Héél erg van harte geluk gewenst!" precies zó zei het de Commissaris der Koningin Mr. M. Vrolijk. Vooral deed het hem goed dat de haven duidelijk de sociale recreatie zal kunnen bevorderen en hij maakte zijn grote bewondering kenbaar voor ,,dit treffende staaltje van samenwerking".

De Commissaris besloot zijn geanimeerde gelukwens met de hoop dat de faam van Herkingens jachthaven zich alom zal verspreiden zodat men zelfs niet over lege passantensetigerc zal hoeven te klagen! Als dank voor zijn bereidheid de opening te verrichten ontving de Comm. uit handen van dhr. v. d. Velde een fraai boek over de Grevelingen,

Voorts werd nog gesproken namens de Grontmy, de Reddingsmaatschappij en door dhr. B. Kolbach, de oud-gemeentesecretaris yan Dirksiand in welke kwaliteit hij bestuurslid van de WSV is geweest. Dhr. Kolbach wist maar al te zeer wat er allemaal aan de realisering vooraf is gegaan, en 't was hem daarom temeer een genoegen alle betrokkenen te complimenteren met wat hij noemde ,,het geweldig mooie project!" Graag had dhr. Kolbach, gedachtig aan de vroegere vergadering zijn oud-medebestuurders met een doos sigaren verrast waarvan hij de leverantie graag aan de plaatselijke middenstand had gegund, echter..,, het favoriete merk La Paz bleek niet voorhanden zodat de doos tegoed gehouden werd.

Als laatste sprak dhr. Chr. de Geus mede namens de overige aannemers. Hij bood het bestuur een prachtige tekening aan van de vroegere situatie van en rondom het haventje, getekend door de Middelharnisser tekenaar A. Vogelaar.

Terwijl men in ,,Ons Huis" verder confereerde genoten velen van een gratis boottocht met de Stad Zierikzee terwijl ook de oude stoomsleper „de Volharding" enkele keren uitvoer. Herkingen beleefde een enorme drukte en dat was voor 't dorpje aan de plas heel lang geleden.

„Plas...?" „De Grevelingen is geen plas, geen

„De Grevelingen is geen plas, geen meer, maar een binnenzee!" stelde burg. Bos beslissend vast.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen