Flakkeese dierenbechermers voelen zich door eilandelijke Colleges honds behandeld..!

Zelf is ze wel gewend wat deuken op te lopen maar dat dhr. en mevr. van den B erg uit Melissant worden voorbijgezien alsof die al niet jaren klaar hebben gestaan voor de opvang van dieren, dat heeft haar nog het meeste pijn gedaan.

Onze krant van 2 oktober bracht het bericht van het voornemen van het Middelhamisse College de raad voor te stellen contact te leggen met een particuliere pensionhouder, dhr. Zaaijerte Oude Tonge. Deze was — zo luidde de toelichting — bereid gevonden mede ten behoeve van de gemeenten op het eiland een asiel te gaan exploiteren. Met geen woord werd gerept over de al jarenlang bestaande opvangmogelijkheid in Melissant met welk adres de afdehng van de dierenbescherming de meest positieve ervaringen heeft opgedaan.

Hebben de Colleges dat adres bewust genegeerd of hebben ze er onbewust aan voorbijgezien? Dat laatste kan mevr. Schoenmaker nauwelijks geloven want staat niet sinds jaar en dag in vrijwel elk •nimmer van Eilanden Nieuws het bericht dat een gevonden hond of poes bij de fam. van den Berg is ondergebracht alwaar de eigenaars weer over hun dieren kunnen beschikken?

Het gemeentebestuur van Middelharnis heeft, inmiddels besloten het College te machtigen met dhr. Zaaijer te Oude Tonge verder te onderhandelen en daarmee de subsidie aan de afdeling Dierenbescherming te stoppen. Het verkrijgen van een „opvang in eigen

Het verkrijgen van een „opvang in eigen omgeving" leek de raad best aantrekkelijk en ook in het raadscollege was er niemand die de vinger opstak en op de Melissantse opvang wees. „Onbegrijpelijk", vindt mevr. Schoeimiaker die het overigens al fout heeft zien gaan vanaf het moment dat ze moest constateren dat geen van de flakkeese Colleges de beleefdheid had te reageren op de brieven die ze schreef mede naar aanleiding van het voornemen een streekdierentehuis te stichten te Spijkenisse. Ze vroeg de Colleges of de flakkeese gemeenten wellicht zouden kuimen participeren in de stichtingskosten maar een afwijzend „nee" of een bevestigend „jaa" heeft ze nooit gekregen. Het kranten bericht dat de Colleges kennelijk andere plannen hebben is de eerste reactie die ze onder ogen kreeg: ,,da's van iedereen-, maar toch zeker van een bestuurder toch puur onbeschoft?!" vraagt ze haar mede bestuurders verbolgen af

Het vermoeden bestaat dat de Colleges niet verder hebben gekeken dan hun neus lang is. De kosten van een streekdierentehuis in Spijkenisse en de afstand daarheen hebben hen kennelijk wat kopschuw gemaakt waarna ze een eigen weg zijn gegaan en mevr. Schoenmaker betreurt dat zeer. De flakkeese gemeenten behoeven aan de Stichtingskosten van het Streekdierentehuis geen cent bij te dragen want de gemeenteraad van Spijkenisse zal zich voor de bouw garant stellen. Het streekdierentehuis wordt derhalve

Het streekdierentehuis wordt derhalve gebouwd maar dat betekent niet dat het opvangadres in Melissant dan opgeheven zou worden, zeker niet! Bij deze constatering gekomen maakt mevr. Schoenmaker het voorbehoud dat ze niets heeft tegen de persoon van dhr. Zaaijer en eigenlijk moet zijn persoon dan ook worden losgezien van wat zij toch persé kwijt wil, 't verschil in een particuliere opvang en een van de dierenbescherming.

De dierenbescherming heeft altijd — en zal dat op het Melissantse adres blijven doen — dieren, honden en katten opgevangen en hoeveel het er ook waren en werden, nooit is er één doodgemaakt, ook niet wanneer de eigenaar zich zelfs na vele weken nog niet gemeld had. Het dier dat dan al heel wat gekost had aan eten maar dikwijls ook aan medische verzorging blijft dan in leven en wordt blijvend goed verzorgd totdat de natuurlijke dood er ooit op volgt. Nooit zal de dierenbescherming een vitaal dier een spuitje laten geven om er van „verlost" te zijn. Maar.... mevr. Schoenmaker vraagt het zich af, zal dat van een particulier adres worden verwacht. Zal daar een dier na een vastgesteld aantal weken niet worden doodgespoten? Het honden- en kattenbesluit noemt een maximum termijn waarbinnen de gemeente de pensionprijs voor een dier moet betalen maar wanneer die betaling stopt zal de particuliere asielhouder dan op eigen kosten doorgaan met de verzorging van het dier? Mevr. Schoenmaker vult het zelf maar in: „ik denkt het toch niet?"

Ze vindt dat de gemeentebesturen die waarschijnlijke consequentie zouden moeten overwegen vooral als ze een nieuw particulier adres verkiezen boven de opvang waarmee de dierenbescherming al jarenlang werkt. Het werd gratis gedaan al had elke gemeente al lang de verplichting een eigen opvangmogelijkheid te hebben waarin zwerfdieren in quarantaine konden worden gehouden. 't Heeft ze al die jaren geen cent gekost, afgezien dan van het dubbeltje per inwoner waarmee de afdeling werd gesubsidieerd, meer een gift dan dat het vergelijk met de subsidies uit andere gemeenten op Voome op zou gaan, daar is men de dierenbescherming heel wat beter gezind. Onbegrijpelijk vindt mevr. Schoenmaker die opstelling van de flakkeese Colleges ,,terwijl we", zegt het grimmig — maar geenszins met spijt — „jaren en jarenlang alles voor hen hebben opgeruimd. Dat deden we met liefde voor het dier en we zullen het blijven doen ook al gaan de gemeentebesturen een andere weg. We zullen er altijd naar blijven streven de dieren een dierwaardig bestaan te geven ook wanneer de gemeenten na drie weken geen pensionprijzen meer zag betalen".

Mevr. Schoenmaker heeft inmiddels aan de Colleges en aan de fractievoorzitters van de raadspartijen op Flakkee een dikke map gestuurd waarin o.a. de brieven waarop de Colleges nooit hebben geantwoord en een schrijven dat bolstaat van verontwaardiging. En wie zou zeggen dat die onterecht is?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen