Honderste lezing van Dhr. K. (Keesje) Bok te Ouddorp

Nauwelijks is het bekend dat dhr. v.d. Bok uit Ouddorp een lezing zal houden, of de telefoon staat bij het V.V.V. kantoor roodgloeiend. In een mum van tijd zijn de 350 beschikbare kaarten uitverkocht. Het woord „uitverkocht" brengt zelfs bij een paar honderd mensen een grote teleurstelling te weeg....

Van heinde en ver komen ze naar „Dorpstienden" in Ouddorp of elders op Flakkee waar hij een lezing houdt, om hem te horen vertellen. Want vertellen kan hij als de beste! Van half acht tot half twaalf presteert hij het om zijn gehoor te boeien.

De 77-jarige v.d. Bok heeft een stem als een klok. Een microfoon heeft hij niet nodig. Hij overstemt de zaal met gemak.

Er wordt ook erg veel gelachen. Want Kees plaatst tussendoor hele rake opmerkingen. Of hij geeft bij een dia aanschouwelijk onderricht door bijv. een gehaakt mutsje uit grootmoeders' tijd op te zetten.

De laatste dia (Kees in zijn oude, gele jasje met pet), besluit hij met: „En dit is Keesje Bok in zijn dagelijkse leven, die deze avond tot u sprak. En ik dank u voor uw aandacht."

Ongeveer 5 jaar geleden is Kees met het geven van lezingen begonnen. In Dirksland hield hij zijn eerste lezing, die over de Flakkeese klederdracht ging. Al snel volgde een tweede en zo ontwikkelde dit zich totdat hij vorige week maandag de honderste lezing in zijn eigen dorp, Ouddorp, gaf.

Dat feit is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Van de firma Bosland, Caspers Versmarkt, kreeg hij een enorme fruitmand. En natuurlijk waren er bloemen voor zijn vrouw Annie, die aangeboden werden door Krijna Luimer. Want Annie zorgt ervoor dat er op het juiste moment een nieuwe dia voor de lens komt.

„Wij zijn helemaal op elkaar ingespeeld", zegt Kees. „Annie gaat altijd met me mee. Zonder haar zou het echt zo goed niet gaan".

Hij geeft in zijn lezingen een enorme brok informatie over Flakkee. Hij begint over het ontstaan van Ouddorp, 200 jaar na Chr. Want zo oud is deze plaats al. Het eiland moest nog uit het water verrijzen.

Dan neemt hij de mensen als het ware bij de hand om met ze rond te wandelen in het dorp van toen en nu. Hij schetst de ontwikkeling in de landbouw en de visserij. „Van een klein blaesdertje tot de kotters van nu".

Natuurlijk komen ook de deltawerken ter sprake. Van de eerste afdamming tot aan de drukte nu op de Brouwersdam. „Met de afsluiting heeft het eiland Flakkee opgehouden eiland te zijn", zo spreekt Kees deze gedenkwaardige woorden.

Ook de indrukwekkende Oosterscheldewerken en de Slikken van Flakkee brengt hü in woord en beeld. Een aantrek-keiijk facet in zijn lezingen vormt steeds weer de klederdracht. Vooral de keuvel en de witte, gehaakte muts trekken bijzondere aandacht.

Het praatje waar hij zelf met het meeste plezier aan terug denkt, is dat ter gelegenheid van de presentatie van het boek van Rien Poortvliet: „Langs het tuinpad van mijn vaderen".

Prins Bernard was hier ook bij aanwezig. Kees vertelde daar op zijn eigen, humoristische wijze over zijn jeugdjaren en over de beroemde klepbroek zoals de Ouddorpers die destijds droegen.

Hij heeft zich voorgenomen om nog één keer een lezing te houden: de honderd en eerste. Of hij er werkelijk mee zal stoppen is voor velen nog de vraag, „Want" zoals hij het zelf stelt, „het schijnt dat ik dat speciaal kan". En daar zal het publiek het ongetwijfeld mee een zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen