Mien IJeerste Schoolreisje!

'k Weet niemijeer hoe oud ik was, mar we gienge mit de klas of un paer klassen mit de boat over, in nae de dierentuun in Rotterdam, 't was toen nog an de Kruuskaede, in dat was netuurluk voor oengs boerekindertjes un belevenis, un waereldreis van je welste. In mun zouwe aargus buten de deur ete, dat hammun nog nooijt beleefd. Wattur allemael voor mooijs in dien dierentuun was, dat week niemijeer, mar dat wel un geweldugge indruk op mien heit gemaekt, want ik wetut nog zo goed, dat was dat etentje. Nog nooijt hadduk angders gegete dan thuus, of bie un tante of un opoe... mar daer waer mun ate, had je un zael, voor mien gevoel toen zo groat, zo groag, nie om te zagen. Lange taefels, mooi gedekt in un hoap schaelen, in schaeltjes. sjukommen, vurkes in messen, je keek je oagen uut; toentertied mojje begriepe, as boerejoengen, die nog nooit aargus was geweest. Affein. in mun gedachten staet dat etentje gegrift as 't eten van mun leven (al haak laeter meschien wel hoengderden kjieeren buten de deur gegete).

Die groate worsteballen ziek nog voor me, in 'k ha twint al wat van die ballen gezien. Ik kon altied goed ete in ik voengd hut toen oak lekker. Un paer van mun klasgenoten hadde nog al wat snoep meegekrege van heulie moeder thuus. in die waere toen mun moste ete misseluk. Zodoend waere dur un hoap van die groate worsteballen over, in mun kammeraod in ik mar roepe joengers, ete oor, neemt tur nog mar gerust ijeen. Nou dat was voor un hijeel stelletje niet tegen doavemans oaren gesproke. 'k Geloaf dakkur wel drie opgegete ha, toen in niks gijeen last tur van oor. In noe, noe je alles ken koape, waer je zin in heit, in wat je hartje begeert,

In noe, noe je alles ken koape, waer je zin in heit, in wat je hartje begeert, vind je ut nog wel lekker, mar die indruk van toen, die was voor mun gevoel groater. Gek heeij, 'k gloaf dat iederijeen uut zun jeugd wel zuk soort diengen heit in op ken haele. In ajje dan dienkt an toen, dan dienk je waer is vuuftug, zestug jaer gebleve, un schim zo vurbie. Mar in ieder geval schiet zo'n historie je of in toe in gedachten, in dan mojje dur om glimlache, wangt noe beleve je kleinkinders zuk soort diengen.

Dat was dan mun ijeerste schoolreisje, 'k Hoop dat jule dur nie mee verveel om ut te lezen, wangt hut zeit mien netuuriijk veul mijeer, mar alleen dan,

de groete van un ouwe Flakkejenaer

Beste oud-Flakkejenaer, we vonden het niet vervelend, het „smaekt" nae mijeer, net astie „worstebal", dus we willen maar zeggen...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen