Verloren Strud

11 „Dat zie ik en ik heb het al lang gemerkt ook. Vroeger was het toch zo heel anders".

Nog één poging wil Tonia wagen om het verloren terrein te herwinnen.

„Toch vergis je je, als je meent dat hij mij iets scheelt..."

Verder komt ze niet.

Een blos van schaamte komt er op haar wangen, want het is niet waar.

Maar kan zij tegen hem eerlijk de waarheid zeggen? Mag ze hem vertellen, waarom ze zich zo ongelukkig gevoelt?

Adriaan moet denken aan het gesprek met zijn vader op een avond, enkele dagen geleden.

Op een avond, nu enkele dagen geleden, heeft boer Van der Zande zijn enige zoon bij zich geroepen in de mooie kamer.

„Adriaan", heeft hij gezegd, „we moeten samen eens ernsfig met elkaar praten. Je weet, ik word oud en kan vrijwel niets meer doen. Jij bent mij opvolger hier op de hofstee. Eén ding is er dat mij bezwaart, je had al lang getrouwd kunnen zijn Je moet er goed aan denken, dat een boerderij zonder boenn niet kan draaien. Tante Marie wordt ook ouder en je moet van haar niet verwachten, dat zij op den duur hier zal blijven. Daarom heb ik in je eigen belang maatregelen genomen". Even had de boer gezwegen en Adriaan had zijn

Even had de boer gezwegen en Adriaan had zijn vader verwonderd aangekeken. Waar wilde vader heen?

„Zoals ik zei", herhaalde de boer, „heb ik maatregelen genomen wat betreft je toekomst. Ik heb kort geleden een uitvoerig gesprek gehad met Wirts, de rentenier. Zijn dochter Neel is ook nog steeds ongetrouwd".

Boer Van der Zande kuchte.

„We zijn overeengekomen dat jullie met elkaar zullen trouwen. Mijn jongen, ik weet geen betere partij voor je. Die lui zijn schatrijk en Wirts heeft me beloofd, dat hij zijn dochter niet zonder kapitaal van huis zal sturen".

Adriaan was doodsbleek geworden. Razendsnel

werkten zijn gedachten. „Ik verwacht van je, datje met Neel Wirts trouwt", vervolgde de boer, „en met niemand anders. Zij komt dikwijls genoeg op de hofstee. Jullie kennen elkaar dus al lang genoeg. Nogmaals, ik weet geen betere partij voor je". De boer zweeg en keek zijn zoon aan.

De boer zweeg en keek zijn zoon aan.

„Vader".

Toen zweeg Adriaan eveneens.

Een hele tijd was het sfil in de mooie kamer. Het was een dreigende stilte, want Van der Zande merkte heel goed, dat zijn zoon het er helemaal niet mee eens was.

„Nou, wat denk je er van?"

Zijn stem klonk harder dan hij heeft bedoeld. „Vader", en de stem van Adriaan klonk beslist, „daar kan niets van komen. Ik heb helemaal geen hekel aan Neel, maar met haar trouwen wil ik niet. Als ik trouw, dan doe ik dat met een meisje waarvan ik hou".

De aderen op het voorhoofd van boer Van der Zande beginnen te zwellen. Daar heb je het al. Hij hijgt van inspanning. Als hij het niet had gedacht. De familiebelangen wegen bij hem helemaal niet. Maar..! Plotseling slaat de boer met een harde slag zijn

Plotseling slaat de boer met een harde slag zijn vuist op de tafel. Een vaas met bloemen valt omver en het water loopt via het tafelkleed met een straaltje op het mooie tapijt, waar tante Marie altijd zo trots op is. Het maakt hem nog bozer. Met een ruk zet hij de vaas, een kostbaar erfstuk. die gelukkig niet gebroken is, weer overeind en zet de bloemen er weer in.

Vernietigend kijkt hij zijn zoon aan.

„Je moet... je zult", hijgt hij van inspanning, „je zult met Neel trouwen, zo waar als ik Van der

Zande heet. Wat denk je wel, ik laat me niet door JOU ringeloren, begrijp dat goed. Het is bij ons boeren altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Kijk maar eens naar je zusters, hoe die zijn weggekomen. Alle drie zitten ze op een hofstee en zijn getrouwd met mannen van geld. En jij, jij wil nietje moest je schamen. Neels vader behoort tot de rijkste mensen van het dorp". Even zwijgt de boer.

Even zwijgt de boer.

„Maar je zult... ik wil het!" barst hij opnieuw los.

Adriaan staat op. Er is geen verstandig woord met vader te praten. Hij wil weggaan, maar de boer gebiedt dat hij moet blijven zitten. Het gesprek is immers nog niet afgelopen.

Onwillekeurig gehoorzaamt Adriaan. „Vader!"

Meer zegt hij niet, meer kan hij niet zeggen. „Nou?" Van der Zande kijkt enigszins gekalmeerd

Van der Zande kijkt enigszins gekalmeerd Adriaan aan.

„Vader, ik kan het niet. Ik doe het niet, al brengt Neel een miljoen mee en trouwens, wat moet zij hier op de boerderij komen doen? Zij kent het boerenwerk niet en hoe moet zij leiding geven op de hofstee? Kaas en boter kan zij niet eens maken. Onze kaas en boter staan altijd hoog genoteerd en wat moet er dan toch van terecht komen?"

In zijn hart moet de boer zijn zoon gelijk geven, daar heeft hij eigenlijk nog niet zo precies bij stilgestaan. Ja, dat is eigenlijk wel een groot bezwaar. Maar de voorstellen van Neels vader waren zo goed, neen, daar kan hij niet van tussen, daar moet al het andere voor wijken.

Van der Zande voelt felle pijnscheuten in zijn borst. Hij heeft zich veel te druk gemaakt en de

dokter heeft hem al verschillende malen gezegd dat hij zich zo veel mogelijk kalm moet houden. En nu...? De boer begint zich ongerust te maken. Hij krimpt in elkaar en onwillekeurig brengt hij zijn hand naar zijn borst. Als dat maar goed afloopt. Adriaan ziet het en hij schrikt.

Adriaan ziet het en hij schrikt. „Vader", zegt hij. „bent u niet goed?"

„Vader", zegt hij. „bent u niet goed?"

De boer wil er echter niets van weten en zegt kortaf „hoe kom je er bij''" Dan zwijgt hij weer.

Adriaan gaat verder, blij, dat deze nu totaal is gekalmeerd.

„Luister nu eens vader". Verder komt hij niet, want de boer steekt afwe

Verder komt hij niet, want de boer steekt afwerend zijn hand op.

„Je weet hoe ik er over denk en ik verwacht datje naar mijn raad luisteren wil"

Even vlamt opnieuw de boosheid op in de boer.

„Ga nu maar weg", vervolgt hij en zijn toon klinkt scherp, „van de week moet de beslissing vallen. Langer wachten kunnen we niet, het zou een belediging zijn voor Neels vader". Adriaan staat op en verdwijnt. Hij loopt het erf van de hofstee op. Hij trouwen met Neel? De jonge boer lacht schamper. Wild vlamt de woede op in het hart van Adriaan en hij balt de vuisten. „Nooit!" Hij haat het boerenleven opeens, omdat er in dit harde leven nooit over liefde wordt gesproken. Het draait allemaal om geld en stand. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen