Stormen Rond Vredenhof

- 3 - Inderdaad, hij had zich beter moeten beheersen, maar wat doe je, als zo'n kerel je mooiste konijnen de nek omdraait. Gelukkig dat hij er nog op tijd bij was. anders had die dief ze nog meegenomen ook.

En toch... zelf had Adriaan ook schuld. Als hij direkt naar de man was toegegaan, om te vragen wat hij in de schuur moest gaan doen. dan was er niets aan de hand geweest. De jonge boer voelt het. nee. hij heeft óók niet goed gedaan, hij had de diefstal van zijn konijnen gemakkelijk kunnen voorkomen. Gedane zaker nemen echter geen keer en een beetje nors schudt Adriaan het hoofd.

De oude Van der Zande staat op.

..Kom mensen", zegt hij. ..ik houd jullie niet langer op".

„Ja", antwoordt Adriaan, „ik zal ook weer eens moeten beginnen. Heel mijn programma is door dat geval in de war gelopen. Zeg maar tegen tante Marie dat ik vanavond een konijn kom brengen".

..Dat is goed", knikt de boer. „breng Tonia mee. dat is gezellig voor tante Marie".

Even later stapt Adriaans vader over de Lekdijk naar huis en met welgevallen kijkt hij om zich heen. Overal is het vee al in de weilanden, het is nog wel vroeg in het voorjaar, maar het weer werkt goed mee.

Rechts van hem slingert de Lek zich door het landschap. Er is niet veel wind zodat de onberekenbare rivier erg rustig is. Zacht kabbelen de golfjes tegen de glooiing van de dijk, terwijl een troep meeuwen over het water scheert. In de verte komen een paar tjalken de rivier afge

In de verte komen een paar tjalken de rivier afgezakt, de zeilen hangen vrijwel slap en de scheep­ jes komen dan ook slechts heel langzaam vooruit.

Van der Zande geniet steeds van dit fraai gezicht. anders willen wonen. Dit dorp. de Lek en de wei­ Voor géén geld van de wereld zou hij ergens landen, zijn hem dierbaar geworden. Hier is hij geboren, en hier wil hij sterven. Even draait hij zich om en ziet dat Adriaan en Tonia reeds op weg zijn naar het weiland om de koeien te gaan melken.

Enkele minuten later heeft hij de Dorpsstraat bereikt en is weldra thuis...

HOOFDSTUK 2

Niemand, ook de boer niet. vermoedt dat voor Adriaan en Tonia spoedig de eerste zwarte wolken boven de horizon zullen verschijnen.

Stormen, hevige stormen, zullen er over Vredenhof heengaan, maar zullen het liefdcvuur tussen de beide jonge mensen niet kunnen doven. In het weiland vlak bij de hofstee staan de koeien

In het weiland vlak bij de hofstee staan de koeien dicht bijeen om te worden gemolken. Tonia ziet. dat Adriaans opgewektheid is teruggekeerd en zij is er blij om. Het is het beste, de hele zaak te vergeten, want gedane zaken nemen geen keer. Zij hoopt maar dat de dief er geen nadelige gevolgen aan overhoudt.

Onder het melken moet zij opeens aan Adriaans vader denken. Wat zei die daarstraks ook al weer?

O ja, zij herinnert het zich al weer. Vader zei. dat men geen dief wordt, maar dief is en dat komt door de zonde. Zo heeft zij er nog nooit over gedacht, maar hij heeft gelijk, het is waar. Was zij maar als vader Van der Zande. Zij is wel eens jaloers op hem, want zij weet, dat hij dat goede deel van de Heere heeft ontvangen en zij...? Het is een persoonlijke zaak en te sterven zonder God. Tonia siddert. Ondanks alle voorspoed moet zij hier veel aan denken. De wangen van de jonge boerin kleuren zich rood.

Nee. daar durft zij niet over te beginnen, hoe moet zij Adriaan vertellen, wat de dominee heeft gepreekt. Zij begrijpt wel waar vader heen wil. Het ging over God lief te hebben boven alles en uw naaste als uzelf Daarom was het verkeerd, dat Adriaan de dief zo hardhandig heeft afgetuigd. Het was beter geweest dal hij met de man had gepraat. Anderzijds kan zij ook goed begrijpen, dat Adriaan geweldig boos is geweest, want hij is zijn vier mooiste konijnen toch maar kwijt.

Vlug werken ze verder, want ze zijn later dan anders. Als Adriaän om zich heen kijkt, ziet hij dat al de andere boeren reeds uit de weilanden verdwenen zijn. Dan gaat hij haastig onder de laatste koe zitten en met lange halen spuit hij de melk in de emmer...

..Zo. ben je er nou al", begroet tante Marie haar broer, „ik had je nog lang niet verwacht". ..Zoals je ziet", glimlacht Van der Zande, terwijl hij zijn jas uittrekt.

..Ik was nog wel een poosje gebleven, maar Adriaan was vandaag erg laat", vervolgt hij. Verwonderd kijkt tante Marie de boer aan. Adriaan laat? Dat heeft ze nog nooit meegemaakt.

..Hij moest zelfs de koeien nog melken. Vannacht heeft er weer zo'n zwerver op de hofstee geslapen en Adriaan betrapte hem er op, dat hij vier konijnen de nek heeft omgedraaid en er met de buit vandoor wilde gaan. Dat was wat! O ja. dat is waar ook. ik zou het bijna vergeten. Je hoeft voor morgen geen vlees te kopen, want Adriaan en Tonia brengen vanavond een konijn".

Tante Marie knikt.

..Best", zegt ze. ..dat komt goed uit. want zojuist heeft postbode Willems een brief van Neel Wirts gebracht. Zij komt weer een paar dagen logeren".

De laatste woorden komen er zo vergenoegd uit. dat de boer er om moet lachen. Hij begrijpt het. tante Marie voelt zich nog al eens eenzaam in het oude renteniershuis. Vroeger, op de hofstee had zij het altijd druk. daar was immers altijd werk te vinden. Maarhierin het stille huis, waar rentenier Wirts vele jaren had gewoond, heeft zij bijna niets te doen. Je kunt toch niet elke dag schrobben en boenen. Daarom is het voor haar een welkome afwisseling dat Neel Wirts, die veipleegster is in een ziekenhuis in de stad. een paar dagen komt logeren. Neel heeft vroeger in het oude renteniershuis gewoond samen met haar vader. Toen deze was gestorven, had het meisje de woning verkocht aan Van der Zande en was zelf in een ziekenhuis gaan werken. Een paar keer is Neel een zondag over geweest van vrijdag tot maandag. ..Wanneer komt zij?" informeert Van der Zande.

..Wanneer komt zij?" informeert Van der Zande. ..Morgenochtend tegen elf uur kan zij hier zijn".

„Mooi", antwoordt de boer tevreden. Ook hij vindt het wel prettig dat Neel Wirts een paar dagen komt logeren, het brengt weer eens wat afwisseling.

Tante Marie staat van haar stoel op en loopt naar de keuken en komt weldra met een bak aardappelen terug en begint te schillen.

„Ja", begint de boer weer, terwijl hij een pijp stopt. (wordt venvigd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen