....eens jachtdomein Indianen

Na vertrek uit ons motel in Canmore bereikten we in een half uur de ingang van genoemd park.

Het eerste wat ons opviel was, dat het park niet afgesloten was. In het wachthuisje bij de ingang zat geen parkwachter.

Na 15 september schijnt het niet meer te lonen om daar een 'kostbare' parkwachter neer te zetten. Normaal wordt er entree geheven. Je kunt ook een kaart kopen voor alle 34 parken. Deze kost 20 Canadese dollars. Daarmee kun je dan het gehele jaar door die parken bezoeken.

In de wintermaanden zijn echter de z.g. tourwegen afgesloten door het neerlaten van een soort spoorboom. Dan ligt de sneeuw er meestal meters hoog. Alleen de verkeerswegen worden met de meest moderne apparatuur berijdbaar gehouden. Dit is vooral van vitaal belang voor het vervoer van o.a. levensmiddelen.

Pet af voor de vrachtwagenchauffeurs, die soms dagenlang bittere kou moeten verduren. Ze leggen vaak onvoorstelbaar lange afstanden af

Het stadje Banff

Men bereikt dit al vrij spoedig. Het ligt vooraan in dit park. Het heeft 5000 inwoners. Vlak in de buurt stroomt de Bow River. Onder normale omstandigheden staat daar een bonk water in. Nu stond deze voor viervijfde droog. Op vele plaatsen heeft het namelijk deze zomer in Canada weinig geregend.

Op korte afstand ligt ook de beroemde Trans Canada Highway. Banff is ook per spoor te bereiken. De bekende Rocky Mountain-trein stopt er. Het heeft een piepklein stationsgebouw, maar een zeer lang perron. Noodzakelijk omdat Banff in de zomermaanden door duizenden toeristen wordt bezocht. Het bestaat eigenlijk uit één hoofdstraat genaamd Banff Avenue en voor de rest een paar zijstraten.

Winkelcentrum

De hoofdstraat vormt één aaneenschakeling van prachtige winkels. De vele toeristen kunnen er hun hart ophalen. Je vindt er naast een vrije grote kerk ook het VW-kantoor. Voorts motels, restaurants, coffee-shops en een benzinestation. Je kunt er zelfs fietsen huren. Een bezienswaardigheid in Canada zou ik willen zeggen. Fietsen is in dit park een geliefkoosde bezigheid. De wegen lenen zich daartoe uitstekend. We kwamen er nog al wat tegen.

Banff heeft ook twee kabelbanen. Eén daarvan brengt de mensen op de top van de Sulphur Mountain. Deze is 2450 m hoog. Eén van die twee heeft een gesloten liftkooi. Verder is er een stoeltjeslift, meer speciaal voor skiërs. Daar is ook de legende ontstaan over een zekere SA- SOUTCH, Grootvoet, een kolossaal menschachtig-wezen, dat regelmatig zou zijn gesignaleerd. Eigenlijk net zo iets als het monster van Log-Ness. Iedereen heeft het er over maar niemand heeft het ooit gezien. Intussen vaart de toeristen-industrie er wel bij.

Het Park zelf

Het Banff National Park is waarschijnlijk het oudste park van Canada. Zoals ik reeds schreef in mijn vorige artikel heeft het park een oppervlakte van om en nabij de 6640 km^. Het is vooral bekend om zijn vele besneeuwde bergtoppen. Het was in vroeger jaren het jachtdomein van Indianen. Boeiend om over de oorspronkelijke bewoners nog eens een afzonderlijk verhaal te schrijven. Hoe ze leefden b.v. van de pelshandel. De bekende jongensboekenschrijver Karl May heeft er menig boek aan gewijd. Ome Bram las deze altijd met rooie oortjes. Winnetou en Old Shatterhand zijn daarin bekende figuren.

De Canadian Pacific Railway (CPR)

Het zou thans te ver voeren om stil te staan bij de aanleg van de spoorlijn door het Banff National Park hoewel het uitermate interessant zou zijn om daarover iets te vertellen. Misschien later nog wel eens. Het gaat mij thans om iets anders en wel de

Zwavelbronnen

Kort voor de eeuwwisseling ontdekten namelijk de arbeiders aan de spoorlijn, dat er niet ver van Banff zwavelbronnen waren. Ze namen ze in bezit. Misschien moet ik zeggen: ze pikten ze af van de Indianen. Ze zagen er een goede boterham in. Nadat ze ruzie hadden gekregen stak de Overheid er een stokje voor. Zo groeide rondom deze bronnen het

Zo groeide rondom deze bronnen het stadje Banff. Het werd één van de bekendste toeristen-centra van Canada.

Flora en Fauna

Planten en dieren hebben zich prima aangepast aan de klimatologische omstandigheden in dit gebied. Op de lagere hellingen van de bergen zijn dichte bossen ontstaan met miljoenen bomen.

O.m. pijnbomen, zilversparren en soms ook Douglasdennen, welke in de herfst schitterend kleuren. Het is al 'goud' wat je ziet. We bleven maar dia's 'schieten'. Gedu

We bleven maar dia's 'schieten'. Gedurendea de gehele reis werden het er honderden. Helaas zagen we weinig Meaple Leafs met hun prachtige rode bladeren.

Daarvoor moetje in de provincie Ontario zijn. Deze bomen zijn m de herfst onuitputtelijk mooi, vooral wanneer de ochtend- en de avondzon er doorheen zeeft. Een sprookje. Omdat er zo enorm veel bomen zijn, zie je nog al eens wagens met boomstammen voorbijrijden. Allemaal voor de papier-industrie. De U.S.A. is één van de grootste afnemers.

Er zwerven ook veel wilde dieren rond, zoals groothoorn-schapen en berggeiten. Die lopen soms midden op de weg. Ze laten zich niet gemakkelijk verjagen.

Ze nemen echt de tijd om over te steken.

Blijven vaak staan en kijken je aan alsof ze zeggen willen: ,.Wat doen jullie eigenlijk hier". Vaak tot ergernis van met name vrachtwagen-chauffeurs, die aan hun tijd gebonden zijn. Beren

Beren

Wij hadden zo gehoopt ze tegen te komen maar we hebben ze dit keer alleen op ansichtkaarten gezien (en verzonden). Vermoedelijk hadden ze zich al teruggetrokken in hun holen hoog in de bergen. Het betekende, dat de strenge winter spoedig in aantocht was. Op borden langs de wegen wordt vaak

Op borden langs de wegen wordt vaak gewaarschuwd voor de aanwezigheid van beren. De meest gevaarlijke is de Grizzlybeer. Elk jaar vallen er helaas weer slachtoffers. Mensen, die de gevaren onderschatten. Speciaal wanneer ze jongen hebben. Dan zijn ze echt levensgevaarlijk. Ome Bram weet daarvan mee te praten uit de tijd, dat hij nog jong was en ook te grote risico's nam. Twee keer was hij er bijna 'geweest'.

Voettrektochten door de bergen

Degenen, die van plan zijn om een z.g. wandel-trail te gaan maken - het kan ook te paard - zijn verplicht zich tevoren aan te melden bij het z.g. Park Warden Office. Eerst na registratie mag men op stap. Vaak wordt vergeten, dat alle wilde dieren gevaarlijk kunnen zijn.

Hoe groot of klein ze ook zijn.

Mocht men zich na een aantal dagen niet afmelden, dan wordt er door de parkwachters een zoekaktie op touw gezet.

Lake Louise

Een volgende keer hoop ik u iets te mogen vertellen over één van de mooiste meren in de Canadese Rocky Moutains.

'Dag' van 32 uur

U herinnert zich ongetwijfeld mijn vraag hoe lang de vliegtijd was van Amsterdam-Schiphol naar de stad Galgary in Canada.

Dat wij om 12 minuten over 12 vertrokken en dat we 's middags om 7 minuten over half 1 in Galgary landden. De vlieguren waren 8 uur en 25 minuten. Inderdaad een hele zit. Het was namelijk precies 8 uur vroeger in Canada.

Onze eerste dag duurde zodoende 32 uur. Toen Nederland al in diepe rust lag, reden wij in een stralende zon de bergen tegemoet.

D.V. tot een volgende keer mensen.

Intussen de hartelijke groeten van Ome Bram en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen