Dhr. van Schilfgaarden, �de chef� met pensioen

Vader van Schilfgaarden had er op gestaan dat z'n zoon zich technisch zou bekwamen, daar was vraag naar, na de oorlog, maar veel liever stond'ie met de neus platgedrukt tegen de bakkersetalage, „uren en uren" vertelt hij nu. En "t bakkertje zag best dat'ie aan Teuntje van Schilfgaarden een ijv'rig leerling hebben zou en dat 's uitgekomen. Dikwijls heeft de baas hem 's avonds laat naar huis gestuurd, naar bed, want dat zou hij in z'n vlijt vergeten hebben. In Bergsenhoek is hij vervolgens neergestreken, intern in een bakkersgezin en even toen heeft het geleken ofie z'n aandacht ging verleggen, maar dat had z'n reden, zo zou blijken en nóg is ze aan z'n zijde; het meisje uit de Klundertse drogisterij. In 1957 zijn ze getrouwd, hij 25 en zij 21 en 't dorp heeft toen­gefluisterd. „Zouden ze...?", maar nee, Teun, weesjongen als'ie was

„Zouden ze...?", maar nee, Teun, weesjongen als'ie was hunkerde naar z'n eigen dak en naar haar natuurlijk, met wie hij nog altijd heel gelukkig is. Toen hij met de bus naar huis reed had'ie haar ontdekt, geen toeval, maar leiding vindt hij dat.

Geen huis kregen ze, in Bergsenhoek, schaars als die waren. Samen telden ze geen vijftig jaren en dat werd wél vereist, maar de bakker bouwde hen een woning, voor 'z'n chef, een prima kracht zo had hij al ervaren, een met hart voor 't vak. Chauffeur hadden ze hem nog willen maken, in militaire dienst, maar als kok in de officierskeuken in de Haarlemse kazerne heeft'ie faam gemaakt en is hij afgezwaaid, chef­kok in 't bezit van 't groot rijbewijs dat later nog wel'es te pas gekomen is, want dhr. van Schilfgaarden vertrok naar een industriële bakkerij in Shedrecht. Vijfjaar bleef hij daar en in 1966 was 't Teun Nipius uit Stad die een vacature voor een bedrijfsleider bekend maakte en daarop solliciteerde hij. Naar een 'overzees gebiedsdeel' gingen ze, zo hebben ze hun kennissen gezegd en mevr. van Schilfgaarden kreeg na de verhuizing de consignes niet alles uit te pakken. Als 't niet zou bevallen zou \ verblijf in Stad hooguit een half jaar duren, zo namen ze zich voor, maar ook dat zou anders gaan. Stadje droogbrood zou voor hen een gouden randje krijgen, een heerlijk dorp om te werken en te wonen en dat hebben ze bijna vijfentwintig jaar gedaan. Zó verknocht raakten ze eraan dat dhr. van Schilfgaarden het, op bezoek in een moskee in Jeruzalem z'n vrouw 't wel'es heeft toegefluisterd: „ik vind ons Stadse kerkje nét zo mooi..."

„Kostelijke jaren zijn het daar geweest", zeggen ze nu. Dhr. van Schilfgaarden werd notabel en later ouderling in de Herv. Kerk. In 1980 nam Nipius zelf afscheid en besloten 3 collega's tot overname van de bakkerij, één van hen was van Schilfgaarden, de 'chef, in de funktie van alg. direkteur, altijd op pad of onderweg, koper en verkoper en een goed onderhandelaar als 't om de werving ging van klanten. Verdubbeld is dan ook de omzet van Nipius fijne roomboterkoekjes, uit Nipius bakkerij, want noem z'n bedrijf vooral toch geen fabriek. „Met volle overgave heb ik daaraan gewerkf' verklaarde dhr. van Schilfgaarden die overigens best weet het niet alleen gedaan te hebben, 't Waren ook zijn collega's en de medewerkers en medewerksters, de dames die het bedrijf omhoog hebben gebracht.

Hij gaat ze missen, z'n collega's en in de cantine schoof ie wel'es aan, voor een praatje met het personeel. Z'n zakenrelaties zal hij missen, dat vast, maar anderzijds kan ook die agenda weg en hoeft'ie niet meer gedurig op de klok te kijken of 't allemaal wel klopte. Z'n kontakten wist hij nauwkeurig te onderhouden. Noodzaak vond'ie dat voor de bestendiging ervan, betrouwbaarheid en nauwgezetheid, ze waren hem op 't lijf geschreven.

De besmetting met het koekjesvirus kan hij zoetjesaan vergeten en thuis wacht hem een feestelijke keuken waar'ie nog weer kok kan zijn. Meer tijd zal er dan weer zijn voor dochter Ada en haar gezin met 2 dochtertjes, waar ze gek van zijn en voor zoon Wim die met z'n vrouw in Herkingen woont. Ada woont in Wierden maar 't is heerlijk daar in de Achterhoek haar flakkees' te horen kletsen...

Zeg niks lelijks van Flakkee. Dankbaar zijn ze er te mogen wonen, hier waar 't nog rustig is, waar 't leven goed is en dat had van Schilfgaarden er niet meer van verwacht. Dankbaarheid is er dan ook, bij beiden. En 't nummer van de Aktie Sophia Kinderziekenhuis? Nr. 69.41.40.724 t.n.v. Nipius Banket te Stad aan 't Haringvliet. Van het programma op de afscheidsdag, hij weet van niks, maar hij rekent op een gouden dag, vooral ook als z'n aktie wordt bedacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen