Sommelsdijk is groter gegroeid

Burgemeester Bouman - naar hem is in Middelhamis het Bouwmanplein vernoemd - is in 1917 de man geweest die de aanzet tot oprichting van de Vereniging heeft gegeven.

Op 14 augustus van dat jaar werd de Ver. Koninklijk goedgekeurd; voorzitter werd het hoofd van de openbare lagere school, meester L. Pen, in de dorpsgemeenschap beiden notabele figuren die zich de woonomstandigheden van de arbeidersgezinnen aantrokken en daar verbetering in wilde brengen, niet vermoedend toen dat het de eerste dertig jaren wat kwakkelen zou blijven, maar dat de na de oorlog begonnen groei zou leiden tot - in 1991 - een huizenbezit van zevenhonderd woningen, meer dan veertig garages en een fraai kantoor met werkplaats voorbestuur en personeel.

Het gedenkboek herinnert aan de aanvankelijk wankele financiële positie van de Vereniging - er werden aandelen van ƒ 25,- uitgezet, te kopen door ieder die lid wenste te worden, maar het bestuur toonde al direkt daadkracht door al enkele maanden na de oprichting, op 22 november 1917. een plan voor de bouw van tien arbeiderswoningen aan de Dorpsweg te Sommelsdijk (het huidige Hofplein) te presenteren, zeer eenvoudige woninkjes nog, voorzien van bedsteden, en inmiddels afgebroken, al zijn ze goed onderhouden geweest, ondanks de financieel zorgelijke situatie van de Vereniging.

Het tweede projekt dat door het bestuur werd aangedurfd was de bouw, niet van arbeiderswoningen, maar van 3 aaneengebouwde burgermanswoningen die enkele jaren geleden, aan de Dorpsweg, hebben plaats gemaakt voor het nieuwe kantoor van de Vereniging.

Wederopbouw

Na de oorlog, toen de Vereniging ter ziele leek, was het andermaal de burgemeester, nu burg. Rijnders, die de Vereniging nieuw leven inblies. Hij voorzag een grote taak voor de Vereniging en zijn oproep, zich als lid te melden bleef niet onbeantwoord. Het initiatief van burg. Rijnders wordt in het gedenkboek als een belangrijke ommezwaai herdacht. Uit die periode worden bestuursleden herdacht als dhr. J. Blok, J. LH. Dijkers (voorz.), J. Knape, F. L. E. Philibert en M. C. W. van Bijleveldt. De Vereniging is mede door hun beleid

De Vereniging is mede door hun beleid in een stroomversnelling geraakt, al is de financiële status van de Vereniging nog ettelijke jaren een zorgelijke gebleven, maar evenzeer heeft dat in die naoorlogse periode voor de meeste huurders gegolden. Door de Vereniging werd zelfs bedongen dat de voortuintjes niet als groentetuin mochten worden gebruikt zoals menigeen toen deed om het krappe gezinsbudget wat te ontlasten. Toch ging het bestuur onverdroten voort, zo wordt in het herinneringsboek geschreven.

Herinnerd wordt ook aan de rampperiode en het eerste en enige konflikt dat ooit tussen bestuur en bewoners heeft bestaan. Enkele huurders weigerden nl. huur te betalen over de rampperiode en schreven zelfs boze ingezonden stukken in de krant.

De dreiging dat huuropzegging zou volgen heeft kennelijk gewerkt als olie op de golven en de konflikten konden in der minne worden opgelost. In 1954 werd door het bestuur e^n historisch besluit genomen; de woningen zouden van gasgeisers worden voorzien. Vrijwel alle bewoners toonden er belangstelling voor.

Ernstig konflikt

Gelukkig wordt het boekwerkje goeddeels gevuld met het excelsior van de Vereniging, er wordt ook gesproken over een 'ernstig konflikt'. Dat vond plaats in 1966 en 't is niet met vreugde, maar terwille van een eerlijke geschiedschrijving dat het gebeuren wordt verhaald. Voorz. Bienefelt en secr. Knape hadden als kemphanen tegenover elkaar gestaan tengevolge waarvan de voorz. staande de vergadering opstapte. In 1969 zou nog eens een bestuurscrisis volgen.

Er kwam vrijdag 9 mei een spoedeisende bestuursvergadering en 's avonds was er in café de Kok de ledenvergadering waarop het nogal heet toeging. Echter heeft de vergadering een keerpunt ingeluid en is ze het begin geworden van een krachtiger aanpak. Dhr. W. Kroon was in vorenbedoelde vergadering als secretaris gekozen.

Het jaar 1970 wordt in het boekwerkje gekenmerkt als een historisch jaar, vooral ook omdat in dat jaar bijzonder veel bouwaktiviteiten zijn ontwikkeld. Door het Gemeentebestuur werd bij herhaling geprobeerd de Woningbouwvereniging Middelhamis en Sommelsdijk te koppelen, maar 'Sommelsdijk blijft halsstarrig' zo wordt gememoreerd, 'Sommelsdijk bleef een onwillige huwelijkskandidaat'.

In het jaar 1972 wordt dhr. H. L. van Kampenhout tot voorzitter van de Vereniging gekozen. De komst van nieuwe bestuurders had, aldus het geschrevene, een verfrissende invloed op het reilen en zeilen van de Vereniging. Het vervolg van het gedenkboekje staat

Het vervolg van het gedenkboekje staat gelukkig ook met successen van het nijvere bestuur, vooral de bebouwing van de ruimte waar eerder hotel Spee stond en waar de woninkjes aan de Dorpsweg werden afgebroken.

Na vijfenzeventig jaar..., zo wordt het boekje besloten, mag worden gekonkludeerd dat de Bouwvereniging Sommelsdijk een belangrijke rol in de gemeenschap vervult. Het bestuur gaat de toekomst dan ook met vertrouwen tegem.oet, ook al vermenigvuldigen zich de voorschriften en dreigt het sociale accent steeds meer naar de achtergrond te worden verschoven. De Vereniging wil zich bewoist blijven van de meerwaarde die het korporatie-zijn met zich mee dient te brengen. Die meerwaarde is een sociale, in de zin van ten dienste zijn aan het welzijn van de Sommelsdijkse gemeenschap. De Vereniging hoopt die sociale afkomstig nimmer te verloochenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen