Jan Terlouw in Thailand
"Vergeten vluchtelingen in een propvol kamp!" i
"Je staat versteld van de vindingrijkheid van 'Artsen zonder Grenzen'. In een uit bamboe opgetrokken ziekenhuis ontbreken water en elektriciteit. Wat doen ze met een te vroeg geboren tweeling, die eigenlijk in de couveuse moet? De artsen zetten het noodaggregaat aan en leggen de baby's onder twee schemerlampjes: de Khmer-couveuse!"
Jan Terlouw reisde af naar Thailand om daar het werk van 'Artsen zonder Grenzen' te zien. Hun werkterrein is het vluchtelingenkamp 'Side B' op de grens met Cambodja. Daar zitten zestigduizend mensen. Tien jaar geleden kwamen ze naar Thailand op de vlucht voor het regime van Pol Pot. Later kwamen er ook mensen bij die niets moesten hebben van de Vietnamezen nadat die de macht in Cambodja hadden overgenomen.
Jan Terlouw: "De twee Nederlandse artsen runnen het kampziekenhuis. Daar liggen zware gevallen: kinderen met malaria, ondervoeding, tuberculose en ga zo maar door. Dan is er een vaccinatieprogramma met speciale projecten als hondsdolheid en dengue. Ze spuiten tegen insecten, die besmettelijke ziekten kunnen veroorzaken, ze slaan waterputten en maken latrines. Er is een geboortebeperking-programma en de 'Artsen zonder Grenzen' zorgen dat de gevangenen eten krijgen".
Want het kamp kent ook gevangenen. Wanneer je met zoveel mensen op een kluitje zit, dan loopt er weleens wat uit de hand. Dan zorgt de eigen Cambodjaanse ordedienst dat die mensen worden berecht en opgeborgen. Eten is er niet voor hen. Ook daar zorgt 'Artsen zonder Grenzen' dan voor.
'ARTSEN ZONDER GRENZEN
"Vluchteling zijn is een vreselijk bestaan. Het is eigenlijk geen bestaan. Het is wachten en niets doen. Want ze mogen in het kamp helemaal niet werken. Voedsel komt van de Verenigde Naties, die overigens een maand geleden het rantsoen heeft teruggebracht van 3,5 kilo rijst per week naar 3 kilo. Soms wat olie, een paar visjes en wat groente. Te weinig om van te leven en te veel om van dood te gaan."
Wat Jan Teriouw vooral is opgevallen: "De enorme toewijding van die artsen voor de mensen hier. Ze zijn echt woedend wanneer er een patiënt tussen hun vingers doorglipt en sterft. Als een kind sterft zijn ze kapot. Malaria, ondervoeding. Waarom komen de patiënten dan niet eerder naar het ziekenhuis? Ze worden natuurtijk wel harder, hun normen zijn anders dan in het keurig gespreide bedje in Nederiand. Maar ze zeggen: die echte ellende, die went nooit."
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 17 december 1991
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 17 december 1991
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's