Wie schrijft er mee van en over Flakkee?

De meester klapt in z'n handen: de schole gaet an, 't is hallef nege. In de lange gange worden de klompen onder je kapstokhaek gezet, je kieltje der an, in je pette der overheen. Sommige hawe klompsokken an... mar ares op je kousen naer je bank. Mit z'n tweeën in een bank. Onder je lessenaer een kasje. In vooran op je lessenaer in 't midden, de inktpot mit un schuufje tegen 't stof

Planke vloeren in een roengde kolekachel mit een pupe deur de mure voor in 't lekoal.

Un hoagere lessenaer voor de juf of de meester. In niet te vergeten het anwiesstokje voor de kaerten voor aerdrijkskunde of om je d'r as 't nodig is, een opUewaoier mee te verkoapen.

De raemen van oendere wit gekalkt om je voor ofleiding te vriewaeren. An de muren pracht plaeten uut de natuur. As alle klassen binne warre, dan gieng de meester beginne mit ziengen. Dat was noe niet om naer huns te schrieven... omdat in ielk lekoal een ander vers of psalm wier gezonge. As je buuten stieng was het net un jodekaarke. Nae het ziengen gebed.

Noe had het in die nacht geonweerd. De meeste kinders wazze der uut geweest vannacht. Dat was vroeger geweun bie onweer. Dan stoeng vaeder oengder an dun trap in riep un: „Kom je der uut, 't onweert". Dan rap naer beneeje, angekleed, in je jas of mantel in je buurt houwe in net te veul praete. As 't licht us insloeg in er kwam brand, dan mos je zo weg kenne renne.

Deze ochtend op schole wier gezoenge Psalm 29 vers 2 in 4.... Onder de indruk hiervan zoeng mun echt niet te hard. Oak de meester had 't er over in z'n bidden.

Noe mot je wete date er over onweer aores gedocht wier as noe. Mun nam het werkeluk zo dat God sprak in 't onweer, letterluk net as op t'n berg in de Biebel.

Tegen wie, dat kon je niet wete. Noe is het nog wel zo natuurluk dat men weet dat God spreekt in het rijk der natuur van Zijn almacht, ook in onweer. Dat wordt oak nog geleerd natuurlik op schole.... mar oak meer over het ontstaen ervan... wat evenveul ontzag opwekt.

Nae het gebed gieng mun luustere nae un Biebelse vertelling. Het gieng over de schepping. Op un eenvoudige wieze wier der verteld over dat God ' Adam gemaekt had uut het stof Geen uuteenzetting van hoe God een mensfiguur maekende uut slik in dan in z'n neuze blaezende, in toen wier 'n levend (wat we nu wel horen). Hoe Eva gemaekt wier, daer wier niet zoveul over uutgeweid. Oak over de val wier letterluk gesproke van de slange die praete kon in die Eva ompraetene zodat ze God vergat in niet meer willende luustere. Eva at van dun verbooie boam un appel. Punt uut. Geen veroenderstellieng wat voor un vruchte hut kon geweest ha. Niks van dat, geweun un appel.

Hut heel erge van dit eten dat wier op un ernstige wieze verteld. Ju kwam daer wel van oender de indruk want hut kwam hier op neer: noe mos je staarve in staarve dat kon je niet - dan mot je bekeerd weze.... in as je dat niet bint dan kom je in de helle in niet in de hemel bie God. De helle wier werkeluk voorgesteld as un brandenden oven die noait meer uutgaet, in waer je altied net zo'n piene zal ha as datje je vienger verbrand an un lucifer (neem me niet kwalijk dat ik dit nu zo schrijf, alleen om weer te geven hoe het verteld werd - dit doet niets af van de verschrikking der hel).

De hemel was un onvoorstelbaer mooi oort waer mun altied mocht zienge bie de Heere. Er werd verteld van de straeten van goud enz. Dan kreeg je lust om daer te magge komme, in liepe dur wel traenen over je koanen. As het over Kam en Abel gieng, dan gienge die joengens offere. Allebeije makende ze un haop stenen (un altaar) in Kam die offerde un klein schaepje, zo'n lief lammetje. In Abel die nam spullen mee uut hof Noe gieng de roak van Abels offer steil naer boven in de roak van Kaïn sloeg neer. Zo kon je maarke dat Kam zun offer niet beviel bie God. Hie meenende 't niet echt, Abel wel die hieuw echt veul van de Heere. Hierover wier Kaïn zoo boas dat un zun broer doodsloeg.

Zo wier alles meer verteld zo as het er geweun stieng in heel den Biebel. Je hoarende niet van: in de grondtekst staet het er zus of zo, nee, geweun zo as het er staet. Bijvoorbeeld Simon van Cyrene kwam geweun uut 't land. Hie had weze waarke. Noe hoar je wel dat die akker een soort parkeerplekke of overnachtigsplein is waer 'n sliep omdat un noe mit het feest in de stad was.

Zo zalle der nog wel meer van die diengen weze die vroeger geweun warre in noe anders naer voren komme. Hut was in kaarke oak zo, op dezelfde maniere, in - dat moet wel opgernaarkt worre - dan gieng hut er bie de ongeletterde maansjes (want dat waren de meesten) wel diep in oor, in de kaarke zag je nog alles un zakdoek voor den dag komme.

Tegenwoorig binnen alle maansen wiezer geworre, oak de dominees, of niet soms? Mar hoe hut oak is. God is nog tun Eigen van 60 jaer geleje, in as mun niet bekeerd wordt, is hut nog net as toen, dan gaen we verlöre.

Dat is niet aores geworre, oak niet voor het volk van God, die gaen noe nog naer dezelfde hemel in zalle daer nog magge zienge enz. Getracht in werkelijkheid weer te geven. J. C. H.

Getracht in werkelijkheid weer te geven. J. C. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen