HET KIJVENSTER

In de ontwikkelingsgang van de 'euthanasie' is geen weg terug. Dat hebben de tegenstanders van het begin af gezegd. Eerst de mensen die ongeneeslijk zijn en zelf uitdrukkelijk te kennen hebben gegeven het leven te willen beëindigen. Dan de comateuze patiënten over wie familieleden moeten beslissen omdat zij daar zelf niet toe in staat zijn. Daarna komen de demente bejaarden aan de beurt. Enzovoorts. De voorstanders reageerden steeds verontwaardigd op dit soort voorspellingen. Maar het wordt wel hoe langer hoe meer duidelijk dat het proces onomkeerbaar is.

* * *

In NRC/Handelsblad van 21 oktober stond een artikel van Prof H. Drion, oud-lid van de Hoge Raad, onder de titel 'Het zelfgewilde einde van oudere mensen'. Naar aanleiding daarvan schreef Prof Dr. W. H. Velema een artikel in Koers (10 jan. 1992). Hij citeert de eerste zin:

„Het lijkt mij aan geen twijfel onderhevig dat veel oude mensen er een grote rust in zouden vinden als zij over een middel konden beschikken om op aanvaardbare wijze uit het leven te stappen op het moment dat hen dat - gezien wat hen daarvan nog te verwachten staat - passend voorkomt".

Simpeler en duidelijker kan het niet, aldus Velema. „In deze eerste zin ligt de kern opgesloten van alles wat verder in het artikel wordt betoogd". De auteur is van mening dat oude mensen een middel tot hun beschikking moeten hebben om zichzelf te doden als zij de aftakeling van lichaam of geest niet langer willen aanvaarden.

* * *

Het lijkt wel, aldus nog steeds Velema, „of het over de beslissing gaat om van een eigen huis over te gaan naar een verzorgings- of bejaardenhuis. Nee, het gaat erom om van het huis op aarde naar het eeuwig huis over te gaan.

Deze laatste gedachte wordt door de schrijver overigens volstrekt afgewezen. Met de dood is het uit. Daarom kan hij het een rust noemen, te weten dat men door de deur van de dood weg kan gaan". Er moeten, volgens Prof. Drion, natuur

Er moeten, volgens Prof. Drion, natuurlijk wel wat beperkingen worden aangebracht. Ik vat ze kort samen. Het middel moet niet vrij verkrijgbaar

Het middel moet niet vrij verkrijgbaar zijn, maar door een arts worden verstrekt. Verder kunnen alleen mensen van boven de 75 er aanspraak op maken. En tenslotte - de zelfmoordpil mag uitsluitend gegeven worden aan alleenstaanden. * * *

* * *

Volgens een later interview heeft Prof Drion enorm veel bijval gekregen. Dat verwondert Prof. Velema niet, aangezien onze samenleving doordrenkt is van de gedachte van het zelfbeschikkingsrecht, die ook onder kerkmensen diep is doorgedrongen.

„Wie de menselijke autonomie verdedigt, heeft geen enkel verweer tegen het voorstel van Drion. Hij is er zó voor gewonnen. De mens heeft toch het recht om te zeggen: het is genoeg? Ik wil niet verder, is de opvatting van velen".

* * *

Velema vindt dat er eigenlijk maar één argument tegenover deze visie kan worden gesteld. Dat is ontleend aan het Evangelie: we zijn niet van onszelf, we zijn des Heeren. Als daarvoor in onze samenleving geen plaats meer is - des te erger!

Een tweede argument is: de aangebrachte beperkingen zijn onvoldoende. Als de mens zelf het einde van zijn leven bepaalt, waarom moet een arts dan de zelfmoordpil verstrekken? En waarom alleen aan alleenstaanden? En waarom niet aan mensen beneden de 75 j aar? En waarom dan niet aan ieder die 'eruit wil stappen'?

Ik heb in dit stukje vooral Velema geciteerd. Ik geef hem ook het laatste woord: „God beware ons voor zulk een syste

„God beware ons voor zulk een systematische zelfmoordmogelijkheid".

Waarnemer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen