Overdenking uit de Heilige Schrift

Hosea is één van de vele profeten die God tot Israël zond om het op te roepen tot bekering. Juist in de tijd van Hosea was dat wel zeer nodig. De ongerechtigheid in die dagen was groot. In een aangrijpende beeldspraak tekent de profeet Israël, als een vrouw, die haar man door hoererij en overspel ontrouw is geworden. De man, die Israël verlaten heeft, is niemand minder, dan de Heere Zelf Jegens deze Man, deze God, openbaarde Israël zich, als een ondankbaar, ongehoorzaam en wederspannig volk. Tegenover Gods verbondstrouw stelden zij verbondsontrouw. Tegenover Zijn liefde hun ongehoorzaamheid aan Zijn geboden. Het ergst van alles was, dat velen zelfs de Heere en Zijn dienst geheel en al de rug toekeerden en zich bogen voor de goden van Kanaan. Met dit alles haalde Israël zich de toorn

Met dit alles haalde Israël zich de toorn Gods op de hals. De Heilige Iraëls kon deze ongerechtigheid niet ongestraft laten. Niettemin had God geen lust om Zijn straffen aan Israël te volvoeren en haar ongerechtigheid te bezoeken. Zou God haar bezoeken. Hij zou ze moeten straffen, als Sodom en Gomorra (11:8)! Om de eer van Zijn Naam, vanwege Zijn verbondstrouw zou God de hittigheid van Zijn toom niet uitvoeren. Zo ondanks Israels afvalligheid en ontrouw opent de Heere Zelf op grond van Zijn barmhartigheid voor Zijn volk de gelegenheid en de mogelijkheid om zich te bekeren tot hun God. Goed bezien is er veel overeenkomst

Goed bezien is er veel overeenkomst tussen Israël en ons. Ook wij moeten in het licht van Gods Woord van zonde, ongerechtigheid, verbondsontrouw en het verlaten van de Heere beschuldigd p ) worden. Het gaat niet aan, dat we ons verschuilen achter onze onmacht. Onze zonde is evenals Israels zonde moedwillige ongehoorzaamheid en ondankbaarheid jegens een goeddoend God. Niettemin ook ten aanzien van ons gedenkt God in Zijn toorn aan Zijn trouw en barmhartigheid. Ook ons roept Hij nog op tot geloof en bekering, opdat het oordeel Gods van ons zou worden afgewend.

In ons tekstwoord wordt de inhoud van het zich bekeren nader omschreven als een bewaren van weldadigheid en recht en een gedurig wachten op uw God. De woorden 'weldadigheid en recht' hebben alles te maken met het verbond, zoals God dit met Israël en ons heeft opgericht. Dit verbond brengt, zoals elke overeenkomst, diverse verplichtingen met zich mee. De eerste daarvan is het bewaren van de weldadigheid. Het geeft aan de liefde, de genegenheid en de trouw, die de partijen in het verbond aan elkander verschuldigd zijn. Waar deze liefde, genegenheid en trouw bij één van de partijen gaat ontbreken, wordt het verbond verbroken.

God nu heeft, als de éne partij in het verbond. Zijn weldadigheid ongerept en ongeschonden bewaard. Israël en wdj met haar hebben in plaats van deze weldadigheid onze misdadigheid aan de dag gelegd. De oproep tot bekering houdt nu in: onze misdadigheid laten varen en opnieuw weldadigheid betrachten. Dit laatste nu is iets wat we vanuit onszelf nimmer begeren. Daartoe is nodig de wederbarende werking van Gods Geest, Die door de prediking van het Evangelie alle misdadigheid uitzuivert en een hartelijke lust schenkt om de weldadigheid te bewaren. Uit Gods Woord mogen we weten, dat God zeer genegen is dat in ons te werken door Zijn Geest. Nimmer heeft onze God lust in de dood van de goddeloze (de verbondsverbreker) maar daarin, dat hij zich bekere en leve. Op ons rust daarom de dure plicht deze God te zoeken om van dat heil deelgenoot te worden. Aan het bewaren van weldadigheid

Aan het bewaren van weldadigheid paart de profeten het bewaren van recht. Daarmee wordt beklemtoond, dat de liefde en de weldadigheid, die God eist geen ongebonden zaak is, maar gebonden is aan de regels van Gods recht en Wet. Weldadigheid en recht behoren in ons leven hand in hand te gaan. Zoals bij elke overeenkomst behoren ook hier de regels in acht genomen en in praktijk gebracht te worden. Hier betreft het de gulden regels van Gods Wet. Het doen van al wat God ons heeft geboden en het nalaten van al wat Hij ons heeft verboden. Dat alles met gedachten, woorden en daden.

Uiteraard gaat het hier niet om een wettische levenshouding van 'raakt niet, smaakt niet en roer niet aan', maar evenmin om een wetteloos leven van 'doe wat ge wilt, als ge in naam van Christus blijft'. Ten diepste gaat het hier om een hartelijke liefde tot Gods persoon, dienst, Naam en dag, alsook tot onze naaste, die boven, onder en naast ons is gesteld, diens lichaam, diens bezit en goede naam.

In dat alles schieten we van nature alles tekort. Niets in ons is bereidwillig daarin verandering te brengen. Gode zij dank! God Zelf wil en kan het anders maken. Over ons bewogen heeft Hij in Zijn grondeloze barmhartigheid Zijn Zoon gezonden. Deze Zoon heeft, als de Zaligmaker van zondaren, het recht der Wet volkomen bewaard. Ja, zelfs alle schuld van alle onrecht op Zich genomen en de prijs tot voldoening betaald. Door Hem heeft God in Zijn oneindige goedheid de weg terug gebaand. Door Hem kan de zondaar u en ik, zijn toevlucht nemen tot Gods genadetroon om door Hem geholpen te worden ter bekwamer tijd. Door Hem mag en moet het ook klinken: „en wacht geduriglijk op uw God". Vanzelfsprekend is dit wachten: geen lijdelijk afwachten, maar een verlangend biddend en vertrouwend wachten. Het wachten in de levende hoop: de Heere zal gewisselijk komen. Hij zal niet achterblijven. Daarom: zo Hij vertoeft, verbeid Hem!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen