Jan Wittekoek wordt 90; een van de eerste bewoners van 'de Samaritaan'

„Een man met een heel eigen karakter, een vrije vogel" noemen z'n verzorgers hem. Zo'n vrije jongen is Jan z'n leven lang geweest, al is hij op latere leeftijd nog in het huwelijk getreden, z'n echtgenote woont in Middelharnis.

Vooral als visventer heeft Jan Wittekoek bekendheid genoten. Met name de befaamde Hollandse nieuwe heeft hij, voor z'n neef Piet Tamboer, in de dorpen uitgeleurd met de zekere garantie dat die van absolute kwaliteit waren. Zelfwas Jan slagerszoon, een van de drie kinderen van varkensslachter Wittekoek uit de Nieuwstraat.

Hij leefde een wat ongeregeld leven en nóg zingt hij vroegere deuntjes die in de cafe's veelvuldig hebben geklonken. Jan zingt trouwens bij voorkeur eigen versies met wat rijmelarij versierd. Wanneer hij zingt over de 'eerbied voor grijze haren' slaat de volgende regel ongeUvijfeld op 'sigaren' waarvan hij nog weet te genieten. Jan komt niet veel meer van huis, al wordt hij wel eens voor een autoritje meegevraagd om tijdens die tochtjes te konstateren dat het op Flakkee en in Menheerse zo vreselijk veranderd is. Misschien vindt'ie het écht wel vreselijk, want Jan heeft een vroeger Middelharnis gekend waaraan de herinneringen nog wel'es boven komen, maar er zijn op zijn afdeling weinigen om dat mee te delen.

En omdat het voor hemzelf ook moeizamer gaat gelooft'ie 't wel en zit daar maar, in ruste. Jan, de visman die vroeger altijd zo goed gehumeurd was en zo graag met z'n bakfiets door de dorpen karde. Een onvergetelijke type.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen