Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In Gesprek Met....

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In Gesprek Met....

dhr. E. Groeneveld te Middelharnis

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wat een heerlijke rust hier aan het Havenhoofd", verzuc ik als ik in de woonkamer van de fam. Groeneveld ben geïnstalleerd. Vóór ik aanbelde had ik eventjes 'an 't hó uitgewaaierd en de bekoring van het Haringvliet op me i laten werken. Hoe anders was het hier nu dan in de tijd to de veerboot nog voer... In gedachten zie ik weerde tram-tutuut aan komen rijden, volgepakt met mensen die allemaa met de boot mee moeten naar de overkant waar het trammetje naar de Rozestraat in Rotterdam staat te wachten.

„Inderdaad heerste hier in die jaren grote bedrijvigheid", telt Rijkshavenmeester Groeneveld. „In 1964 werd ik aansteld en zijn we in dit huis komen wonen. Het was de bedoeling dat we drie jaar zouden blijven, daarna zouden veerboten uit de vaart worden genomen. Maar je ziet h lacht hij, „we wonen hier nog altijd want er was werk in overvloed".

Bijvoorbeeld de jaarlijkse bietencampagne, die ook gro bedrijvigheid met zich meebracht Dan lag het haven kanaa vol binnenschepen, die de bieten vervoerden. Daar zat v werk aan vast. Daarnaast had dhr Groeneveld het toezic op het onderhoud van de haven. Er was natuurlijk regelmatig schade ergens aan. Maar het beeld van het stoomtrammetje en de veerboot, waar de auto's bumper aan bumpe stonden, hangt bij velen als een schilderij in de herinnering.

„Het gebeurde regelmatig dat er vanuit het ziekenhuis we opgebeld met het verzoek om de boot 'vast te houden' omd de ambulance er aan kwam. Dan moest er weleens een auto van de boot worden afgehaald om plaats te maken voor d ziekenwagen ", vertelt dhr. Groeneveld.

Er was aan 't havenhoofd altijd wel wat te beleven. De baa van Rijkshavenmeester was zeker niet saai. In de ruim 2 jaar dat hij dit beroep uitoefende heeft dhr Groeneveld v meegemaakt. Ook leuke dingen, zoals het volgende verhaaltje:

„Het is waar gebeurd. Een visboer kwam hier in 't Harivliet samen met een maat regelmatig paling beunen, die ze de polder hadden gevangen. Die lieten ze dan een paar dag in het zoute water liggen zodat ze smakelijker werden ". E smakelijk verhaal, dus.

Ook weet hij nog goed, hoe de gebr. Boomsma kinderen a de lijn leerden zwemmen. Misschien zijn er nog ouderen, zich herinneren hoe ze zo als kind de eerste zwemslage geleerd hebben.

Het huis aan de haven. Het zou de titel van een boek kunnen zijn, en dhr Groeneveld de auteur! Dit grote witte huis sta er als een monument, op de grens van water en land. He bestaat uit drie delen: het middelste deel van het woonhu (nr 3) van de fam. Groeneveld, aan de ene kant het direktiekantoor met het magazijn en aan de andere kant het woonhuis van de kantonnier, waar nog altijd nr. 4 op staat De direktiekamer is nu het kantoor van dhr. Groeneveld. N altijd hangt er een statieportret van Koningin Beatrix e Prins Claus, wat het vertrek een beetje plechtig aanzien g Menig belangrijk persoon uit Den Haag, per rijtuig reize is hier vroeger door de havenmeester ontvangen. En die soon logeerde dan altijd bij Jacobi op de Westdijk in Middelharnis.

In de loop der tijd is de fam. Groeneveld het hele huis ga bewonen. Ondanks dat hun 5 kinderen allang de deur u zijn, zouden ze hier niet graag weg willen. Vooral mevr. Gneveld is erg aan dit plekje verknocht („ik ben een natuurmens"). Ze heeft een E.H.B.O.-diploma, dat vooral 's zom van pas komt als velen aan het havenhoofd komen recreëren. Heel wat pleisters heeft ze al geplakt.

Dhr. Groeneveld werd geboren in Poederooyen, dat vlak Loevestein ligt. Zijn vader was steenzetter Er waren 11 deren, 9 jongens en 2 meisjes. Ze woonden in de buurt v een sluis, die naar later zou blijken, de aanzet vormde vo de beroepskeuze van vier van de broers! Alle vier werden havenmeester, n.l in Numansdorp, Moerdijk, Hellevoets en Middelharnis. Als kind hielpen ze regelmatig de sluwachter. Leuk om te vermelden is, dat 7 van de 9 bro Koninklijk zijn onderscheiden, onder wie ook onze havemeester.

Hij is nu bijna 70jaar Hij heeft één hobby, die hem zó bezi houdt, dat hij zelfs de kans niet zou krijgen om zich te vervlen, namelijk het jaarlijks samenstellen van het Jaarboe van de Ver Personen en Waterstaat. Dit samenstellen is enorme klus. Werkelijk iedereen van Rijkswaterstaat staat in vermeld. Daarnaast doet hij afen toe nog weleens een kaweitje voor de havendienst, „want dat kan ik toch niet lat besluit hij. ^

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 6 maart 1992

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's

In Gesprek Met....

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 6 maart 1992

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's