Verkast de tuinbouw?
Landbouwpraatje
Terwille van de milieuschijn wordt de glastuinbouw naar het offerblok geleid. Een goedbedoelde en degelijke studie van professor Wolfson leidt misschien onbedoeld tot een felle schop onder de kont van menig tuinder. Een heffingsdrama gooit de deur van tuinderskassen dicht.
Eigenlijk kun je Wolfson en zijn stuurgroep geen verwijten maken. Zij hebben nauwgezet huiswerk gemaakt. De opdracht was ook niet mis: ga na of en in hoeverre een energieheffing leidt tot minder energieverbruik en breng vervolgens in beeld de economische gevolgen van een energieheffing. Wolfson en de zijnen laten zich niet uit over het meest wenselijke beleid; zij maken evenmin beleidsafwegingen. In het rapport dat de stuurgroep Wolf
In het rapport dat de stuurgroep Wolfson heeft gemaakt zijn drie varianten uitgewerkt. Eerstens een energieheffing in alle OESO-landen (Europese Gemeenschap, Verenigde Staten, Japan, Canada, Australië); tweedens een heffing alleen in Nederland en tenslotte een heffing voor de kleinverbruikers in ons land (allen die minder dan één miljoen kubieke meter gas per jaar verstoken). Uit het onderzoek blijkt in het algemeen dat een energieheffing goed voor het milieu en slecht voor de economie (met name voor de bedrijven) is. Politiek gezien zal de keuze dus voorlopig zeker niet naar het milieu gaan. Er is één variant die marginale economische gevolgen aangeeft: een energieheffing voor de kleinverbruikers in ons land. Tuinders krijgen de schrik van hun leven, want zij vallen onder de heffingsplichtigen van de derde variant. Dat hakt dus zwaar in bij de tuinbouw, al zal de soep niet zo heet worden gegeten als...
Verkassen Wolfson spreekt in het rapport over energie-intensieve bedrijven die de neiging hebben tot verhuizen. In het rap
port staat iets over verplaatsingseffekt en over fiscaal ontwijkingsgedrag. Als de tuinbouw uit ons land wordt geknikkerd door de energieheffing, zal dat onherstelbare economische en sociale schade tot gevolg hebben. De tuinbouw is nog altijd goed voor een
De tuinbouw is nog altijd goed voor een jaarlijkse exportwaarde van meer dan 8 miljard gulden of 5% van 's lands totale export. De tuinbouw biedt werk aan liefst 100.000 arbeidskrachten.
De kracht van de tuinbouw ligt voor een belangrijk deel in de opzet van kleinschalige zelfstandige ondernemingen die leunen op een gigantisch komplex van voorlichting, onderzoek, onderwijs en toelevering met afzet (veilingen). Wie zo'n economische trekker opoffert aan een energieheffing, speelt gevaarlijk spel en gooit het kind met het badwater weg.
Op het eerste oog klinkt het onschuldig als onze tuinders verkassen naar warmere, zonnige streken in Zuid-Europa Toch is het schijn die bedriegt. Wie een energiebalans opmaakt zal konkluderen dat het energieverbruik in de warme delen van Europa per saldo gelijk of hoger is dan in onze nationale tuinbouwkas. Zuid-Europa heeft veel energie nodig voor klimaatbeheersing, koeling, opslag en transport. Dat laatste (transport) vraagt veel energie omdat Zuid-Europese produktiecentra ver verwijderd zijn van de Noord-West Europese consumentenblokken.
Uitlevering
Waarom is de overheid zo tuk op een vergroting van de aardgasexport? Jaarlijks voert Nederland bijna 50 miljard kubieke meter gas uit. Dat brengt uiteraard geld in het laatje van vadertje Staat. Maar ook hier is het schijn die bedriegt. Het binnenlands verbruik is per jaar 45 miljard kubieke meter gas. Daarvan neemt de glastuinbouw 4 miljard kubieke meter voor zijn rekening. De tuinders voegen in feite waarde toe aan het gas en de 'veredeling' van deze energie brengt extra centen op voor 's lands schatkist Het zou economischer kunnen zijn als de overheid niet alles zet op de export van aardgas en de tuinbouw als 'toegift' meelevert aan het buitenland. Deze boze uitlevergedachte wordt hier en daar opgeroepen bij het lezen van het lijvige rapport Wolfson. Overigens erkennen tuinders de noodzaak van een zuiniger energiegebruik. Zij willen fikse inspanningen doen om via bindende afspraken met de overheid tot vergaande energiebesparingen en tot een verminderde uitstoot van CO (broeikaseffekt) te komen. Die inspanningen kosten in de komende jaren bijna twee miljard gulden. De tuinders brengen liever dat offer dan de acceptatie van hun doodvonnis. „ ^ . B. Schouwing
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 20 maart 1992
Eilanden-Nieuws | 16 Pagina's
