Uit de Historie Melissant (2e serie ,nr,9)

De tram Vervoer van passagiers in 'beestenwagens" kwam bij de tram op ons eiland meermalen voor. Bovenstaande foto werd genomen op tweede pinksterdag 1909 op het stadon te Melissant. Op die dag (de eerste 'hoagtiedag' na de opening van de stoomtramdiensten op Flakkee, 30 april 1909) maakten velen voor het eerst van hun leven een rit mee met de moderne stoomtram. Het doel van de reis was Middelhamis. Om alle reislustigen te kunnen vervoeren moesten 'beestenwagens' worden ingeschakeld.

M'n vader maakte eens mee dat hij en "n dominee, in een beestenwagen mee moest. De dominee protesteerde er tegen. Maar m"n vader zei: Dominee hoe kan je daar toch zo tegen zijn. De Heere Jezus werd in een beestenstal geboren.

Een stuk van F. den Eerzamen

De Halsstee werd niet afgebroken. Zeker 20 jaar heeft die onbewoond gestaan. In 1899 kwamen er ongeveer 300 polderjongens uit Sliedrecht voor het indijken van de Woutrinapolder; met kruiwagens en kipkarren op rails werd de aarde aangevoerd voor het leggen der dijken. Ze woonden in rieten keten; 15 man per keet; een er van had zijn vrouw bij zich, die zorgde voor het eten en voor 't schoonhouden van de boel. Van waterleiding was nog geen sprake. Het benodigde water werd in een kist van drie kubieke meter inhoud met een boerenwagen dagelijks uit een vijver gepompt, die ongeveer 5 kilometer ver lag. Dat water was niet al te best voor drinkwater. Daarom haalde men het wel eens stiekum uit de tras van de Halsstee, maar toen de boer het in de gaten kreeg, verbood hij dat ten strengste. Toen het werk klaar was en de polder

Toen het werk klaar was en de polderjongens vertrokken, brandde in diezelfde nacht de stee totaal af. De oorzaak was niet bekend, maar algemeen nam men in het dorp aan, dat het een wraakneming van de polderjongens was.

Vóór het afbranden van de Halsstee werd die door veel mensen gemeden, omdat het daar toverde. Dat was het werk van 'de witte juffrouw'. Ze is daar meermalen gezien, maar de boer Paulus Frits, een vrijgezel, scheen er zich niets van aan te trekken. Hij lachte om de praatjes, vooral na het voorval met de arbeider, die in het dorp woonde en in de winter 's morgens al vroeg in 't donker naar de boerderij kwam om het vee te verzorgen. Op een ochtend kwam hij geheel ontdaan in 't dorp terug met een buil op zijn hoofd. Hij beweerde een klap van het witte wuuf gehad te hebben, toen hij over de dorsvloer naar de stal ging. Wat een consternatie op 't dorp. Toen het licht was, kwam de baas hem halen en samen trokken ze op onderzoek uit. Het bleek, dat een grote houten korenrieve (een houten hark) met de tanden naar boven op de vloer stond - de man had op de tanden getrapt en een geduchte klap van de steel gekregen. Er is veel gelachen, maar toch was het geloof aan 't witte wuuf niet uit de wereld.

De afgebrande stee werd verkocht aan W. Buys en door de metselaar Zorge herbouwd. Zoals ik in een vorig artikel

reeds geschreven heb, was men algemeen van mening, dat er een pot met geld verborgen was. De heer Zorge zou die gevonden hebben en van het geld een rij huisjes gebouwd hebben, nog steeds bekend als de Pottesteeg (niet Pottestee zoals in nr. 157 staat).

Vroeger was het geloof aan spoken, heksen, tovenaars en beeldwitten vrij algemeen, maar nog heden is het niet helemaal verdwenen. Wie heeft nog van die oude verhalen? De heer Sieling vertelt, dat in de Roxe

De heer Sieling vertelt, dat in de Roxenisse-dijk nabij de boerderij van Van Beek twee scherpe bochten zijn binnen een afstand van dertig meter. Deze staan bekend als Hoosjesgat. Vroeger zouden de meeste dorpelingen er in 't donker niet graag langs gegaan zijn.

Op een morgen kwam een veerwagen met een hit ervoor er langs; de burrie schoot los en de wagen met de drie inzittenden schoot van de dijk af. Dat was het werk van Hoosje.

III

Maarten van Immerzeel Op 60-jarige leeftijd is te Zierikzee plotseling overleden de heer M. van Immerzee oud-schoolhoofd en onderwijzer van lager scholen te Dirksland, Melissant, Stellendam en Zonnemaire. Vorig jaar juni ging de heer Van Immerzeel om gezondheidsredenen met vervroegd pensioen, hij heefl daarvan dus helaas niet lang mogen geniten. Met hem is een voor de eilanden Flakkee en Schouwen belangrijke figuur heengegaan.

„Stil zitten kan ik niet!" verklaarde de heer Van Immerzeel kort voor zijn afscheid als schoolhoofd tegenover de pers en wie hem kende begreep onmiddellijk, dat hi jdaarmede bedoeld ete zeggen, dat het afscheid van het werk nog geen staken van het werken in het algemeen cultureel belang zou inhouden; helaas heeft de dood plotseling een eind gemaakt aan dit werkzame leven. Tijdens een wandeling door Zierikzee werd de heer Van Immerzeel plotseling onwel en overleed hij vrijwel terstond. Maarten van Immerzeel dichtte het Flakkees Volkslied.

VRAAG:

Wie kan mij helpen aan perswerk van dhr. Van Immerzeel? (wordt vervolgd J. L. Struik

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen