Arbeid is goed voor iedereen

OUDERWETS ARBEIDSETHOS HERWINT TERREIN

De roep om meer mensen aan het werk te krijgen komt in een tijdf, dat de werkloosheid weer langzaam maar zeker aan het oplopen is. Niet duidelijk is vooralsnog, of het hier gaat om een zeer tijdelijk economische teruggang of om een recessie, die vergelijkbaar is met die in het begin van de jaren tachtig. Tot dusver zijn de economen echter niet pessimistisch.

Nederland heeft teveel mensen die buiten het arbeidsproces staan. Daar is iedereen het zo langzamerhand over eens. Dat proces is al jaren aan de gang. In de jaren zeventig was het in bepaalde kringen zelfs min of meer gênant als je moest zeggen nog te werken. Arbeid stond toen laag gewaardeerd op de maatschappelijke ladder. In de jaren tachtig, toen honderdduizenden Nederlanders werkloos werden, en er in inkomen op achteruit gingen, kreeg men een andere kijk op de waarde van arbeid. Het hebben van een baan wordt sindsdien door een toenemend aantal mensen gezien als een van de belangrijkste pijlers in je leven. Iets van de ouderwetse arbeidsethos krijgt weer vat op de bevolking. De overheid steunt waar mogelijk dit herboren arbeidsreveil door de uitkeringen minder te laten stijgen dan de lonen en werkenden een belastingvoordeel te gunnen in de vorm van een zogenaamd arbeidsforfait. Met zon 350.000 werklozen en 850.000

Met zon 350.000 werklozen en 850.000 arbeidsongeschikten blijft het aantal niet-werkenden onder de bevolking echter te hoog. Van de werklozen is de helft langdurig werkloos (langer dan een jaar) en circa 400.000 arbeidsongeschikten zijn jonger dan vijftig jaar. Vooral met de WAO-ers heeft men veel

Vooral met de WAO-ers heeft men veel te lang de zaken op zijn beloop gelaten. Het overgrote deel van hen bleef in de WAO zitten en er werd veelal geen initiatieven genomen om hen weer in het arbeidsproces terug te brengen. Door de forse instroom van nieuwe arbeidsongeschikten en de veel te geringe uitstroom van WAO-ers raakte de Nederlands verzorgingsstaat aardig uit balans.

Herkeuring

Het beleid ten opzichte van WAO-ers zal nu een andere nchting opgaan. Geheel in de geest van deze tijd wordt arbeid, indien dat maar enigszins mogelijk is, gezien als de beste oplossing. Van regeringswege is al aangekondigd dat arbeidsongeschikten jonger dan 50 jaar de komende jaren herkeurd zullen worden. Een niet geringe operatie, want het gaat hier om zo'n 400.000 mensen. Worden zij geheel of gedeeltelijk goedgekeurd, dan wordt verwacht dat zij werk gaan zoeken. Werkgevers zouden een vergoeding krijgen, indien zij deze mensen aannemen, aldus luiden de plannen.

„Deelname aan het maatschappelijk verkeer, waar mogelijk", zo kan de kern van deze plannen worden omschreven. En daar valt veel voor te zeggen. Hooguit is de leeftijdsgrens van vijftig iaar aan de hoge kant. In de praktijk i het helaas zo dat mensen boven de veertig ä vijfenveertig jaar moeilijk een baan kunnen vinden en dat is natuurlijk nog veel problematischer als iemand wegens arbeidsongeschiktheid jaren niet heeft gewerkt.

Maar de bijstelling van het beleid is duidelijk. Arbeidsparticipatie, indien enigszins mogelijk, staat in de nieuwe plannen voorop en dat is een duidelijk ander geluid dan een generatie of zelfs een halve generatie geleden. Of er voor alle goedgekeurde WAO-ers banen zullen zijn, is echter de grote vraag. Juist nu de economie aan het terugvallen is en de werkloosheid weer iets oploopt, komt men met deze plannen aanzetten. Wanneer zal de politiek eindelijk leren datje met een beleid dat gericht is op bestrijding van werkloosheid en arbeidsongeschiktheid altijd meer kans van slagen hebt wanneer dat gebeurd in - '^ddat de conjunctuur een stijgen .^„Jens vei toont?

Bijstandsmoeders

Geheel in het tijdsbeeld van 'arbeid adelt' past ook het voorstel van staatssecretans Ter Veld om bijstandsmoeders met kinderen jonger dan 12 jaar eventueel te verplichten te solliciteren en een baan te aanvaarden. Het betreft hier een grote groep mensen, die wegens echtscheiding zonder inkomen zijn geraakt en dientengevolge bijstand van de gemeente ontvangen, omdat zij anders niet kunnen voorzien in de kosten van hun bestaan. Dat wil natuurlijk geenszins zeggen dat alle gescheiden of verlaten vrouwen van de bijstand leven. Maar vooral wanneer zij jonge kinderen hebben, is het werken buitenshuis erg problematisch. Volgens de nieuwe plannen krijgpn HP gemeenten straks de bevoegdheid om aanvullende voorwaarden aan de bijstand te verbinden, en dat kunnen zijn de bijstandsmoeder te verplichten om te solliciteren en werk te aanvaarden. Dit ook als zij kinderen heeft die jonger zijn dan twaalf jaar. Alleen als de gemeente vindt dat de zorg voor de kinderen en betaald werk niet samengaan, kan de bijstandsmoeder toestemming krijgen om geen betaald werk te doen.

De gemeenten krijgen hier dus een grote bevoegdheid Welke criteria zullen de gemeenten straks aanleggen? Duidelijk is dat er goede mogelijkheden voor kmderopvang moeten zijn. Maar wat zijn goede mogelijkheden voor kinderopvang. Wat voor het ene kind goed is, is niet altijd goed voor het andere kind Eén ding is zeker als bijstandsmoeders met jonge kinderen worden gedwongen tot werken, geven zij de opvoeding van hun kinderen voor een groot deel van de dag in handen van derden. Dat kan slecht zijn voor de kinderen, alsook voor de bijstandsmoeder zelf, die dreigt te vervreemden van haar eigen kinderen. In het kabinet en in de Kamer moet nog maar eens serieus worden nagedacht over de plannen om bijstandsmoeders met jonge kinderen tot betaalde arbeid te verplichten. Temeer omdat er in de samenleving nog andere grote groepen van niet-werkenden zijn, die je dan eerder tot solliciteren zou kunnen verplichten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen