Griffier Joh. Tanis treedt a.s. donderdag vervroegd uit

Zóveel geheimen zijn hem intussen geopenbaard dat hem ook tóen al, al snel bleek dat het, in 1952, Ulo-direkteur De Fockert is geweest die de toenmalige griffier mr. J. J. A. Groeneveld, die een administratieve medewerker zocht, op het spoor van de Ouddorpse jongeling Hans Tanis zette. Ten overstaan van de Stadse burgemeester Brinkman als kantonrechter-plaatsvervanger, legde dhr. Tanis een proeve af van die bekwaamheid die nodig was om als arbeidscontractant te kunnen worden aangenomen. En zo gebeurde het, al hanteerde hij nog wel 'es een verkeerde uitspraak voor die termen die hem later nog zo eigen worden zouden.

Het kantongerechtgebouw is nadien niet veranderd al is wel het interieur totaal gewijzigd. Toen nog resideerde er oud-cipier A. de Gans en was zijn vrouw concierge van het gebouw. De griffie bevond zich boven en deelde de verdieping met de te kleine rechtzaal, maar 't is vooral de mentaliteit van de justitiabe len die dhr lanis zo volstrekt heeft zien veranderen. „Ik heb letterlijk knikkende knieën gezien, van ouderen en jongeren, maar nu durven verdachten de rechter op diens vraag de wedervraag te stellen wat 'ie er mee te maken heeft!!", zo heeft zich dhr. Tanis zovele malen al verbaasd. Duizenden zittingen heeft hij als griffier bijgewoond en uit vele ervan zijn hem de meeste markante momenten bijgebleven. Uit civiele zittingen en strafzittingen, uit de zittingen van de Pachtkamer en uit de extra judicidiéle zittingen waarin het gaat om zaken als het aanwijzen van een toeziend voogd, het ontbinden van arbeidsovereenkomsten, het verlenen van handlichting, over bijstandzaken en over het onder bewind stellen van de goederen van iemand die daartoe niet zelf in staat is. In die laatste heeft de griffier een belangrijke taak, van meerdere zaken beslist hij of ze al dan niet bij de kantonrechter komen.

Griffier werd hij - waarnemend - toen in 1967 de toenmalige griffier J. P. Smth vertrok en officieel werd hij het toen hij in 1970 zijn studie had voltooid. De griffier, meestal een zwijgzame figuur, maakt verslag waarin hij de meest relevante onderdelen vastlegt uit de zitting waarvan hij getuige is. Uit dat gemaakte proces-verbaal zal ook duidelijk blijken op grond waarvan de rechter de eindbeslissing genomen heeft zoals die genomen is. Voor dhr Tanis is dat door de jaren heen tot een automatisme geworden. Het zijn overigens niet de strafzaken -, maar voor het overgrote deel de civiele zaken waarmee hij het meest te maken heeft gehad. In de beginjaren typte hij de processen-verbaal in 6-voud, tegenwoordig biedt de tekstverwerker daarin uitkomst.

Z'n lange ervaring heeft dhr Tanis gemaakt tot een groot kenner van het burgerlijk recht en het strafrecht. Tot een mensenkenner ook want de gedagvaarden hoeven nog maar op de publieke tri- bune plaats te nemen of hij heeft al een indruk van wat de Officier van Jusdtie en de kantonrechter te wachten staat. Uiterst zelden het 'mea culpa', het 'mijn schuld', maar vrijwel altijd een verweer dat bol staat van de uitvluchten en van de smoezen, een beroep derhalve op verzachtende omstandigheden waarvan nauwelijks sprake was. Soms zijn de gedaagden agressief en één keer, bij de behandeling van een extra judicidiéle zaak, is griffier Tanis bij de keel gegrepen, stevig zelfs.

Tanis k^nt de justifiele antecedenten van heel veel Flakkeeërs, maar dat heeft hem nooit gehinderd. Dagelijks stond hij temidden van de partijen die onenigheid met elkaar hebben en bij boedelscheidingen en erfeniskwesties leerde hij de mensen kennen, hoorde bedroevende dingen en harde standpunten maar dat was, vond hij, inherent aan het werk waarvoor hij gekozen had. Wanneer hij de toga aflegde was voor hem de zaak gedaan en zo zal het ook a.s. donderdag gaan nadat velen hem, vanaf 3 uur, in het kantongerechtsgebouw te Brielle de hand zullen hebben gedrukt. De keuze zich te bekwamen in het ambt waartoe mijnheer De Fockert hem destijds had voorgedragen, is een heel bewuste geweest. Hij heeft het boeiend en enerverend gevonden, al had hij nóg liever rechter willen zijn om nog dichter bij de mensen te staan, maar dat zou hebben betekend dat hij van Flakkee had weggemoeten en dat heeft hij niet gewild. Z'n plaatselijke bekendheid en weloverwogen mening waren er dikwijls oorzaak van dat de rechter hem de gelegenheid gaf aan de beraadslagingen deel te nemen.

Dhr. Tanis, hij deed het gaarne en hij hoopt a.s. donderdag afscheid te nemen, Gode dankbaar, het werk dat hij ambieerde en zo voortreffelijk vervulde (maar dat zullen anderen hem laten weten) zolang te hebben mogen doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen