Volgverhaal

„Is er dan iets gebeurd?" valt Adriaanken hem in de rede, „er is hoop ik toch geen bloed gevloeid?"

„Zover is het gelukkig niet gekomen, maar ik zal je vertellen wat er vandaag is voorgevallen. Volgens afspraak zou er een preek worden gehouden te Cleynckheule aan de Vlissingse weg. Reeds vroeg waren honderden mensen uit Middelburg, Vlissingen, Arnemuiden en de dorpen samengekomen om d'Hoorne te horen preken. Ik voor mij geloof dat er nog meer waren dan in Brigdamme, wel een bewijs, dat onze zaak voortgang maakt. Onderweg waren we al een beetje ongerust, het weer veranderde en het zou niet lang meer duren, of het zou gaan regenen. We hadden het goed gezien. Nauwelijks waren we in Cleynckheule gearriveerd of de eerste druppels vielen en jammer genoeg begon het steeds harder te regenen. Het gevolg was, dat de preek in de open lucht niet door kon gaan. Maar ja, wat moest er gebeuren, niemand wist het. Sommigen gingen naar huis, maar opeens kwam het plan naar voren in de stad te gaan vergaderen. Zoals je weet, staat achter het huis van heer van der Meersch in de Langedelft een groot pakhuis, dat door een achterpoort op de haven te bereiken is. Ongemerkt kon men dus door de Segeerspoort in dit pakhuis komen. Wie nu eigenlijk het eerst op die gedachte kwam, weet ik niet, maar als een lopend vuurtje ging het verder. In groepjes van vier kwam men ongemerkt de Segeerspoort binnen, van daar door de achterpoort op het erf van 'de Gouden Leeuw'. Wie het pakhuis opengemaakt heeft, kan ik niet zeggen, maar toen ook wij daar kwamen, waren er reeds mensen binnen. Toen Gelein Jansz. d'Hoorne in gezelschap van

Toen Gelein Jansz. d'Hoorne in gezelschap van de ouderlingen van het consistorie en enkele vrienden arriveerden zat het pakhuis al bijna vol. Het duurde dan ook niet lang of er kon niemand meer bij, zodat er zelfs velen buiten moesten staan. Eindelijk kon de dienst beginnen en op een wijnvat predikte d'Hoorne onder ademloze stilte. Ja, daar ging echt iets van uit en ik mag wel zeggen, de Heere was in het midden, je kon het aan d'Hoorne merken, het vloeide er zo maar uit. Wat was het daar een ogenblik goed, maar om kort te gaan, nadat hij ongeveer een halfuur gesproken had, werd een Psalm gezongen, maar toen wij aan het zingen waren, hoorden we achter in het pakhuis opeens een groot rumoer. Gevolgd door de beide burgemeesters en de pen

Gevolgd door de beide burgemeesters en de pensionaris drong baljuw Roliema naar voren en ging voor de prediker staan. Hij schreeuwde: „Houdt op en luister!" Toen echter het zingen niet ophield ging Gelein rechtop staan en verzocht de mensen te luisteren. Tegelijkertijd sprong hij van de ton af Maar nu ontstond er een groot rumoer en geschreeuw, omdat men meende dat de prediker gevangen genomen was, en van alle kanten werd er geschreeuwd: „Sla dood! sla dood!" Eerst toen Gelein weer op het wijnvat was geklommen bedaarde het rumoer. Op strenge toon wees pensionaris Bonte er Gelein op dat het op grond van de plakkaten verboden was deze samenkomst te houden. Maar d'Hoorne verdedigde zich meesterlijk. Hij bewees uit de Schrift, dat men God meer gehoorzaam moet zijn dan de mensen. Hij wees ook op het voorbeeld van de apostelen, die liever smaadheid wilden lijden dan het gebod Gods te overtreden. „Wij komen niet om u te horen, maar met het bevel hier direkt een einde aan te maken. Het is tegen de wil en het verbod van Zijne Majesteit. En nu, vertrek onmiddellijk". Velen waren er niet dadelijk toe bereid, maar toen Gelein zijn handen over de gemeente uitbreidde en de zegen uitsprak, vertrok men in alle stilte. In gezelschap van Bastiaan Claesz. de lakenkoopman en die met een rapier gewapend was. brachten we Gelein Janszoon naar de herberg 'de Groenpoort', waar weldra zo'n dertig van onze mensen binnenkwam. Natuurlijk waren wij onder de indruk van het gebeurde. Allen zwegen en luisterden slechts naar de vertroostende en bemoedigende woorden van d'Hoorne, die ons herinnerde aan het woord van de Apostel liever schade en onrecht lijden, dan daden van geweld te plegen.

Het duurde echter niet lang, of ook hier werden we gestoord door de komst van burgemeester Joosse in gezelschap van pensionaris Bonte. Op strenge toon werd ons gezegd, dat wij in strijd hadden gehandeld met de plakkaten van de koning en Gelein d'Hoorne werd gelast onmiddellijk de stad te verlaten. Er zat voor ons niets anders op dan te gehoorzamen en wij brachten Gelein naar de poort en wij zijn direkt daarna zoals je ziet hierheen gekomen". Met grote belangstelling hebben Adriaanken en

Met grote belangstelling hebben Adriaanken en haar moeder geluisterd en als Hans zwijgt zegt zijn vrouw hoofdschuddend: „De Heere heeft jullie wonderlijk bewaard, maar toch ben ik bang dat deze zaak nog wel eens gevolgen zou kunnen hebben. Ik voor mij geloof, dat er moeilijke dagen aanbreken en ach, dan zal het maar een wonder zijn als we staande mogen blijven". „Wees niet zo bezorgd vrouw Adriaanken", ant

„Wees niet zo bezorgd vrouw Adriaanken", antwoordt De Questere die met Hans was meegekomen, maar die tot nu toe zijn mond heeft gehouden, „want ik geloof juist het tegendeel. Uit alle delen van het land komen er gunstige berichten. In sommige steden mag zelfs openlijk gepredikt worden. En als men ons niet vrijwillig geeft, wat we vragen, dan zullen we laten zien dat we vrije burgers zijn".

Vrouw Adriaanken haalt haar schouders op. Zij voelt dat de woorden van de diaken niet helemaal juist zijn. Nee met geweld is er niets te beginnen, want niet door kracht noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden. De kaarsen gaan langzaam uit en dat is voor de

De kaarsen gaan langzaam uit en dat is voor de vrienden het sein tot vertrek. Even later is De Questere verdwenen en het gezin van Hans de kleermaker begeeft zich ter ruste, maar het duurt lang voordat men de slaap kan vatten...

HOOFDSTUK 7

DE BEELDENSTORM TE MIDDELBURG

Wie op het ogenblik de Grote Markt in Middelburg bezoekt, kan zich niet voorstellen hoe deze er in de 16e eeuw uitzag. Een groot deel werd vroeger ingenomen door de West­Monsterkerk, die aan St. Maarten was gewijd. In deze kerk bevond zich, naar men beweerde, een stuk van het kruis van Christus, dat in een kastje werd bewaard. Elk jaar moesten de Arnemuidenaars op hun kosten dit kastje in een processie ten toon stellen. Hoewel de markt in die dagen een stuk kleiner was, toch was het er niet minder druk en vooral de vismarkt die op de hoek van de Langedelft werd gehouden stond steeds in de belangstelling van de Middelburgers. Het was er steeds een drukte van belang. Zo ook op de 22e juli 1566. Als naar gewoonte hebben de Amemuidendese vissers hun vangst zo spoedig mogelijk naar Middelburg gebracht en de kopers laten niet lang op zich wachten.

(wordt venolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen