UIL UIT DE OLMEN

Meneer Uil zit vandaag niet in de Olmen. Hij heeft een horizontale takvorm uitgekozen in een Populier. Probeert daarop nu een dutje te doen. Het kruiswoordraadsel heeft hem bij de nachtvogels ingedeeld. Het dier moet dus nu wat bijkomen van de jachttochten in het duister van de alweer geweken nacht. Maar er komt niets van de voorgenomen, geruste dommel terecht. Een stel kraaien heeft anders beschikt. Die gaan zich met zijn belevingswereld bemoeien. Doen schijnaanvallen op zijn slaperige kop. Volgens de Gids staan we oog in oog met een Bosuil. Een echt nachtspook die probeert overdag wat slaap te genieten, maar daarbij haast altijd wordt geplaagd door zangvogeltjes. Daar trekt het beest zich overigens weinig van aan. Doch nu die twee brutale kraaien?

Doch nu die twee brutale kraaien?

List Het wordt burenruzie. De Uil is dat gekrijs en gefladder om hem heen meer dan zat. Hij rekt zich uit en sprint dan als een speer achter de nu wegstuivende zwartjassen. Die verzinnen een list. Ze gaan gewoon uit elkaar. Wie moet de roofvogel nu volgen?

Het wordt een zenuwachtig gejakker boven een grasveld. En een op het nippertje wegduikende Corvus als de achtervolger uit een soort looping als een steen omlaagvalt. Twee tegen een is eigenlijk geen eerlijk spel. Meneer Uil wil wel de wijste wezen en scheert dan laag over de sloot naar de andere kant van de dijk.

Alarm Twee nerveuze kievitten melden zich van een meter of vier hoogte op drukdoende, klapperende wieken. Hun klaaglijk gejammer klinkt zonder tussenpozen. Waarom eigenlijk? Wij beoefenen alleen maar kalmte. Dan rent er ineens een kuiken over de weg. Een donsballetje van een vuist groot. Beter gezegd: een vuist klein, een kinderknuistje. Toch kan dat ding nu al rennen als een kievit. Het prille leven duikt in de paarse klaver en luistert naar de waarschuwingssignalen van zijn ouders die nu een paar meter boven onze kruin cirkelen. Nee, ze laten niks vallen hoor. We peddelen rustig verder. Veel te traag naar de mening van de ouderdieren. Ze escorteren ons nog wel een meter of tien. Dan houden de alarmboodschappen op en tippelen er plotseling drie jonkies op het pad. Een blind vertrouwen in pa en ma die alles en iedereen in de peiling houden. Ook meneer Uil. Want die lust graag jonge vogeltjes.

Aroma's

Een warme, winderige dag in mei. Fietsers in zomer tenue. Mouwloze jurken en opgestroopte mouwen geven de zonnestralen vrij baan om behoefte te scheppen voor en naar zonnebrandolie.

Wij pauzeren een kwartiertje op de kruin van Pansdijkje tussen Sommelsdijk en Dirksland. Aroma's van Fluitekruid en Boterbloemen worden overheerst door de prikkelende, weeïge, zoete geur van de Meidoorn, beneden langs de sloot. Laten we afdalen en die struik op de plaat zetten. Gelijk kennis maken met diens naaste buren: brandnetels en distels. „Die prikken niet in deze maand", klinkt het van de dijk. Maar de planten netelen wel in onze sober beschermde onderdanen. Nu geeft dat niet want de kalmerende werking van de Meidoorn helpt ook bij overgevoeligheid en prikkelgedoe. We ademen

heel diep boven de sterk ruikende, haast bedwelmende bloesem. Zou er nu een gevoel van opperste geluk onze geest gaan smeren? We ervaren heel wat anders: een gefrie

We ervaren heel wat anders: een gefriemel van jeugdverwekkende kriebelbeestjes jaagt ons met gezwinde spoed het talud op. Pardoes door een veldje uitgebloeide paardebloemen. Van schrik laten die hun vruchtpluis los. De wind neemt het zaad mee naar de akker van boer Krelis. Die kan alvast zijn schrepel gaan scherpen.

Eetlust De kettingzaag is hier ook langs geweest. Heeft nogal flinke stobben laten staan. Eentje proberen. Een beste stoel. Precies voor de watergang waarin moeder eend woont met haar zeven nakomelingen. Kijk, het gezinnetje komt de bocht om. Zou moeder ons nu al in de gaten hebben? Ze stuurt haar kroost de schaduwrant in. Het zijn er overigens nog maar drie. Meneer Uil, heb jij soms ook... Wreed?

Meneer Uil, heb jij soms ook... Wreed? Dat heet natuurlijke selektie. Bij een aanval van een roofdier kunnen de sterksten zich soms nog net uit de voeten maken. En die blijven dan ook over om de soort in stand te houden. Een krachtig nageslacht, ook met medewerking van de eetlust ener rover die daarom niet altijd in de olmen zit. , „ J. V. P.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen