Wie schrijft er mee

't Zal zo'n dikke zestig jaer geleje weze, toen un stelletje ongereegeld in de crisesjaeren tegen un bal begönne te trappe. Van un voetbalveld was nog gêên spraeke, op 'n stik grasveld an de Steigerdiek begon hut spiktaekel. An de haevekant lagge de tremrails, toen wiere de suukerpejen nog per wagon vervoerd. De voetbalclub gebruukte de rails voor oudlijn, de andere oudlijn stieng boven op t'n diek, dat was un zwarte omheining. Hut veldje was kort in liep op un smal stik uut. de middestip wees an waer je mos beginne, hut 16 meter gebied was nie angegeve, dur zou anders weinig van hun veld overgebleve weze.

Doelpaelen warre dur nie, 'n paer stokken in hoapjes jassen was de ofbaekenieng van hut doel. Maekteje hensbal, dan wier dur elf meter uutgetreejt, later kwamme de echte doelpaelen, tummerman Kruuk zou ze maeke. Jammer dat de bovelat deurzakte. „Gêên bezwaer joengens", zei hie, „un pael in 't midden in 't is opgelost" (wist tie man veul). De club groeide gestaedig, er kwam un bestuur, 't warre de heren H. Beijer, P. en J. v. d. "Vliet, L. van Nimwegen en E. Jansen, die de club in goeije baenen trachtte te leije. De club kreeg de naem Voorwaerts, uut hut antal lejen kon un elftal gekoze worre. De êêrste wedstried was tegen de Spartaan uut Menheerse. 't Was un lachertje, 't leek meer un gekostumeerd bal. Lange broeken, boezeroen in veldkisjes as schoenen. Eén speuler had de moed om in korte broek te verschiene, van zun zus geleend, sensaosje alom. Dat was dus dat. Hoe noe voarder, un hele opgaef, hut terrein ongeschikt, geen sportkleren, geen schoenen enz. Toch wier d'r un veld gevonde in 't Rietveld. Voor de speulers was hut nog tobbe, in die jaeren had je gêên cent te makke, je kon nie in je allegaertje bluve speule. Truitjes in broekjes moste dur komme, in zéker voetbalschoenen. Gelokkig kwam dur redding, 'n voetbalgezind schoenmaeker, K. Braber, was onze redder in noad, hie zurgde voor de benoadigheden. Je kon je spullen op de lat kriege in laeterofbetaele mit un paer kwartjes.

'k Slae noe un stikje over in begin bie de uut in thuus wedstriejen. We warre zaeterdagvoetballers; 'n vrieje zaeterdag bestong nog nie, dus haesje ripje ete, wasse in op de fiets was hut verder dan Ouwe Tong, Bommel of Stad dan mit hut busje van Bouwer Kruuk, sjefeur R. Groenendijk, twee kwartjes retour, zelf betaele. 't Was tobbe, mar de moaiste herinnerieng uut aekelugge crisesjaeren. In die jaeren begon ik as kieper in hut twêêde elftal, laeter in 't êêrste. We gaen dan weer un stikje verder. We komme dan toe an un hele groate wensch, un klêêdkaemer. In un vergaederieng waer de êên hut beter wist dan dun ander, wier hut voorstel angenome, om un bazar te organiseren. Boven verwachtieng brocht dat veul op, de klêêdkaemer zou van beton worre, vanwege de overstroming, die zo wat ieder jaer hut rietveld onder waeter zette. Was dus onverwoestbaer docht men, misgerekend dus, de elementen dochte daer anders over. As un kartonne doas wier die in mekaor gedrukt, de tegenslag was groat, mar de wil om deur te gaen was sterk. We stappe dan over naer de andere kant van hut Rietveldsche weggetje in koze voor un houte klêêdkaemer, in soort bouwdoas, die nae de kompetisie opgeburrige kon worre.

Zo terugdienkend an die jaeren die ver achter m'n lage. kom ik tot de slotsom dat voor toendertied onze club Voorwaerts, die laeter oak nog andere naemen kreeg, goed meedroaide, de priezekast loog daer nie om. (Waer die gebleve is), die 't weet mag 't zage. Mit de beste wensen voor de noe bestaende voetbalclub.

oud-kieper Voorwaerts: C. Troost, Lepelaarstraat 73, 3742 XH Baarn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen