FLORIADE IN... CANADA

Bethel-kerk Reeds van verre zagen we op vrijdagmorgen aan de horizont de markante toren van de Bethel Netherlands Reformed Congregation of Chilliwack. Daar parkeerden we onze auto. Maakten een aantal dia's van de kerk en omgeving. Het eerste wat ons opviel was het zeer grote aantal parkeerplaatsen om de kerk. Nabij de kerk staan een aantal bejaardenwoningen. Het complex gaf men de toepasselijke naam Sunset Manor. In gesprekken, welke we later hadden, vertelde men ons, dat er in deze kerk, door het verschuiven van wanden, zo nodig... 1800 mensen kunnen zitten. Het is namelijk een betrekkelijk jonge gemeente. Er zijn gezinnen met veel opgroeiende kinderen Voor de aankoop van de grond en de bouw en inrichting van de kerk hebben de Nederlandse emigranten OFFERS gebracht van ruim anderhalf miljoen dollar. Nog afgezien van hetgeen ze op tafel moesten leggen voor de bouw van Sunset Manor en van een christelijke school plus het salans van de dominee en van de onderwijskrachten. Sunset Manor Telefonisch hadden we afgesproken, dat we Mr. and Mrs. Rzebrsziczek in hun suite 112 zouden bezoeken. Hij bleek vloeiend Nederlands te spreken. Daar maakten we ook kennis met de familie Bal. Beide families vroegen ons of we de weeksluiting op zaterdagavond 19 uur zouden willen bijwonen. We deden dit graag. We maakten er kennis met ds. Kuyt, die het weekend de diensten van ds. Hofman waarnam, die in Nederland bij zijn kinderen op bezoek was. Na de weeksluiting genoten we nog van een lekker bakkie koffie en van een gezellige kout met de andere bewoners. Sunset Manor is inderdaad een heerlijkheid. Chilliwack een belevenis Wanneer je de buitenwijken van het District Chilliwack nadert, heb je geen vermoeden, dat er zoveel 'te zien en te beleven' valt in deze 'country living at its best", zoals de mensen van de Kamer van Koophandel het aanbevelen. Aan haar wens 'we hope you enjoy you stay with us' hebben we echtereen andere uitleg moeten geven in verband met de ons ter beschikking staande tijd.

Mini-Floriade een droom Op zaterdagmorgen brachten we een bezoek aan Mmter Garden een 'World Class Presentation" van bloemen en planten, bomen en heesters in herfsttooi, van exotische vogels, een chinese tuin, een waterrad en nog veel meer. Omdat het terrein heuvelachtig is en tegen de achtergrond van een aantal bergen ligt zag het geheel er paradijsachtig uit.

Overal staan zitbanken. Zitjes, welke nodig zijn als je bedenkt, dat het terrein een oppervlakte heeft van ruim 28 HA Alle wegen zijn gebitumeerd waardoor mensen in een rolstoel mede kunnen genieten. Wij hebben daar ook genoten. Maakten er vele dia's.

„Ik kom van Bru" Na ons bezoek aan de Minter Garden gingen we op verkenning uit. Op een zijweg van een zijweg stopten we om enkele dia's te maken. Terwijl we daarmee bezig waren kwam één van de boeren naar ons toe Hij was lichtelijk verbaasd, dat we de moeite namen om van zijn 'stulpie" foto"s te maken. Hij vroeg ons in de taal van de meeste Canadezen waar we vandaan kwamen. Nadat we hem verteld hadden, dat we helemaal van over de oceaan (uit Nederland) waren gekomen werd hij dubbel nieuwsgierig. „Spreek dan maar Nederlands. Ik kom van BRU Ben met mijn ouders ongeveer 50 jaar geleden geëmigreerd. Ze wonen hier in de buurt". Ik zei: „BRUNES­ SE is mij bekend. Nadat Arie v. d. Vliet uit Dirksland zich ook aan hem had voorgesteld in zijn onvervalst dialect, gingen alle deuren bij boer Willem Stoutjesdijk wagenwijd open. „Jongens zet die wagen aan de kant en stap in de mijne. Ik moet even naar mijn oudste zoon, die hier in de buurt mais aan het dorsen is. Die heeft dringend behoefte aan brandstof'.

Op de terugweg pakte Willem zijn autotelefoon en vroeg aan zijn vrouw Rina of ze twee potten koffie wilde zetten want ik breng een paar jongens van de eilanden mee. Hoogstwaarschijnlijk grote verbazing aan de andere kant van de lijn. Hoe dan ook, spoedig genoten we van een overheerlijke kop koffie en eigen gebakken koekjes, waarvan we wel een heel bord hadden willen verorberen.

Spek in de kuip Daar bleef het niet bij. Zo langs zijn neus weg informeerde Willem naar onze geestelijke achtergrond Toen we hem vertelden dat we zondagmorgen m elk geval naar de kerk wilden vroeg hij „welke"? „Wij gaan naar de Bethelkeric"". Dit deed hem kennelijk heel goed want hij vertelde, dat ze van deze kerk lidmaat waren. „Vrouw kunnen ze dan na de dienst ook koffie blijven drinken en... mee­eten?"

Moeder Rina had niet in het minst bezwaar. Of er nu zes of acht om de tafel zitten maakt niet zoveel uit.

Naar de kerk „Waarom wilt u eigenlijk al om half tien in de kerk zitten" vroeg Arie aan mij. Ik antwoordde hem, dat ik graag wilde zien hoe de dames gekleed zouden zijn. Of ze ook allemaal in het zwart zouden zijn gestoken en vooral wat ze op hun hoofd zouden hebben. Hij vond deze belangstelling maar mafig. Mogelijk zelfs oneerbiedig, 'k Had namelijk jaren geleden in een boek van Rik Valkenburg, gefiteld: 'Nederlandse kerken en christenen in Canada en de USA' gelezen, dat vooral de dames nogal fleurig gekleed ter kerke gaan, ook in de Gereformeerde Gemeenten (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen