Schuurtje in de tuin mocht niet van gemeente, dus...

Op onze vraag waarom het schuurtje weg moest, antwoordt mevr. v. d. Welle: „Het schuurtje stond op tuingrond en dat mag niet. Er mag op ons perceel maar 40% worden bebouwd en dat percentage hebben we overschreden. Daarom moet het weg van de gemeente. We hebben het vier jaar geleden neergezet", vervolgt ze, duidelijk aangeslagen, „we dachten echt dat daar geen vergunning voor nodig was. We zijn destijds op het verkeerde been gezet door een radiouitzending waarin de toenmalige minister Winsemius zei, dat voor dakkapellen en schuurtjes geen vergunning nodig was. Toen in het verleden bij ons huis een garage en een dakkapel werden gebouwd, hebben we eerst keurig een vergunning aangevraagd en ook gekregen. Als we die radio-uitzending niet hadden gehoord, hadden we voor het schuurtje óók een vergunning aangevraagd.

Niemand in de buurt had bezwaar tegen het schuurtje, dat je vanaf de weg nauwelijks zag staan. Ik vind het verschrikkelijk dat het weg moest want we kunnen die ruimte niet missen. Waar moeten de fietsen en de brommers nu staan? We hebben 5 kinderen... Niemand wil toch met fietsen en brommers in zijn tuin zitten? In de bijkeuken is geen plaats; daar staan een koelkast, een vrieskist en kasten enz. De garage is te klein. We hebben een stationcar omdat we altijd met z'n allen op vakantie gaan".

De fam. van der Welle heeft bij de gemeente Middelharnis gesmeekt om het schuurtje te laten staan. De adviescommissie was vol begrip, aldus mevr. V. d. Welle. De meerderheid vond dat de bouw legaal gemaakt moest worden. Toch heeft het college van B en W besloten dat het schuurtje weg moest. In hoger beroep beschikte de Raad van State ook ajfwijzend. Een bezoek van mevr. van der Welle aan het gemeentehuis, op de valreep, mocht niet baten.

Bij navraag op de afd. Ruimtelijke Ordening van de gemeente Middelharnis, vernemen we de volgende uitleg: „Het schuurtje van de fam. van der Welle is clandestien neergezet en is in strijd met het bestemmingsplan. ledere kavel heeft een bepaalde bestemming. Van het perceel van genoemde famihe mag 40% voor bouw worden bestemd. Dat percentage is in het verleden al, met de bouw van de garage, overschreden, maar we hebben toen een oogje dicht gedaan. Het college van B en W stond

nu voor een dilemma maar kwam tot de konklusie dat als je de één toestemming geeft, je het de ander ook moet geven. Het gaat voornamelijk om de precedentwerking".

De R.O. ambtenaar stelde voorts met nadruk dat iedereen het bij de gemeente voor de fam. van der Welle heel vervelend vindt. „Er spelen menselijke faktoren: kan het nu niet anders. Maar dan verliezen we alle recht". Hij geeft toe: „Voor een buitenstaander is het allemaal moeilijk te begrijpen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen