Overdenking uit de Heilige Schrift

Deze tekstwoorden zijn een duidelijke Oud-Testamentische prediking van de Christus, daar Hij Zelf het zo heeft uitgelegd in het Nieuwe Testament in een gesprek met de Schriftgeleerden en Parizeen. Het gaat in deze woorden om het Fundament van de Kerk Gods. Dit Fundament wordt de steen genoemd. Verschillende malen vinden we in het Woord de Borg en Zaligmaker vergeleken met een Steen. Het is het beeld van de onbewegelijkheid en de vastheid en de eeuwigheid. In het Woord vinden we de steenrotsen

In het Woord vinden we de steenrotsen en holen ook als toevluchtsoord getekend als de vijand kwam. Zo is ook de Christus voor al de Zijnen de Rots der behoudenis een verberging voor de wind en een schaduw van een zware rotssteen in een dorstig land.

Als offerplaats komen we ook de steen tegen, zoals Gideon en Manoach offerden op een steen en de Heere aanbaden. Zo moet ook de Christus de grond zijn in al onze gebeden en offeranden. De steenrots vinden we ook nog tijdens

De steenrots vinden we ook nog tijdens de woestijnreis van de kinderen Israels getekend als waterfontein. Zo mag Hij ook voor de gehele Kerk de Fontein des Heils zijn. Deze Rots is de Gegevene des Vaders, de Borg en Zaligmaker, de grond van het welbehagen. Dit Fundament is een vast, een eeuwig Fundament. Immers het is op recht en gerechtigheid gegrond, verworven door Zijn Bloedstorting. Wie op dit Fundament bouwt, kan bestaan ondanks de volmaakte eis van de wet, de aanklacht van satan en de beschuldiging van het geweten. Al die stormen en winden mogen gaan waaien, maar dit Fundament staat vast en zeker. Dan zal er wel een uitzien zijn, zeker op het erf der Kerk naar dit Fundament?

Er staat in onze tekst, dat dit Fundament versmaad is door de bouwlieden, dat waren de leidslieden in de Tempel. Hij is gekomen tot de Zijnen, maar de Zijnen is ben niet alleen Jozef verworpen, Simson hebben Hem niet aangenomen. Ze heb­ uitgeleverd, David met nijdigheid bejegend, maar ook de grond der ) zaligheid Christus verworpen. Deze bouwlieden bouwden niet naar het Hemels bestek, maar hielden vast aan hun eigen inzicht. Ze waren werkelijk bouwlieden ook in geestelijke zin, ze bouwden op, maar wilden niets weten van ware ontdekking en ontgronding. Ze daalden niet af in de diepten, maar legden op ondeugdelijke gronden de bouwstenen neer.

Het fundament rustte op eigen werk, het doel was zelfbehoud, de weg was uitwendige vroomheid en eigen gerechtigheid. Ze leerden niets van hun eigen onmogelijkheid en van de Goddelijke mogelijkheid. Ze verstonden niets van een onmachtig en onwillig zondaar en een machtig en gewillig God, door Jezus Christus. Deze bouwlieden legden lasten op te zwaar om te dragen. Toch leert ook de zondaar, die door Woord en geest bearbeid wordt het gevaar kennen om in de weg van opbouw in zichzelf de zaligheid te zoeken. Immers zo'n mens gaat aan het bouwen met zijn ijver, werken en gerechtigheden. Hij wil zo gaarne gebouwd worden op grond van zijn tranen, smekingen en gevoeligheden. Hij zoekt het fundament in zijn verrichtingen en bevindingen. Er is bij de aanvang geen plaats voor het Fundament, de Heere Jezus Christus. Maar de Heere maakt daar toch plaats voor. Ze leren sterven aan hun werken en ijveringen en de noodzakelijkheid zien in het licht van Gods wet van Zijn komst en arbeid.

Ziet hier ook uit deze woorden dat daar een weimenende aanbieding is door de prediking van het Woord aan elke hoorder van het Woord. De Steen, Die de bouwlieden verworpen hebben zegt de Hoogste Profeet en Leraar Zelf Ze hebben Hem verworpen, dus Hij is hen in de bediening van het Woord voorgesteld, maar ze hebben niet gewild dat Hij Koning over hen was. Het is door eigen schuld als de zondaar voor eeuwig verloren moet gaan.

Anderzijds leert de ware gelovige stamelen: „Dit is van den Heere geschied". Er is geen grond in het schepsel. Dat leert genade verstaan. Hij heeft de Steen gelegd. Ieder was tegen. De wereld, de godsdienstige mens zonder de vreze Gods, zelfs de levende Kerkriep:„Geenszins Heere".

Toch is die Steen gelegd. Dat is door de Heere geschied. Zijn werk alleen. Hij heeft de Hoeksteen gelegd en maakt ook naar Zijn verkiezende liefde, de bouwstenen los uit de donkere steengroeve van zonde en schuld. Hij maakt ze door Woord en Geest pasklaar. Al wat Hij wrocht zal juichen tot Zijn Eer. Dan blijft er voor de gelovige alleen verwondering en aanbidding over: „En het is wonderlijk in onze ogen". Dat is de voorsmaak van de eeuwige zaligheid. Hoe nodig dat we gedurig door de verkondiging van het Woord leren verstaan, dat ons fundament ondeugdelijk is, geen eeuwigheidswaarde heeft. Maar dat Hij het Fundament gelegd heeft. Hoe schoon ons gebouw is, het heeft geen eeuwigheidswaarde, maar deze Steen is onwankelbaar. Die op deze Steenrots vertrouwd, heeft nimmer op geen zand gebouwd. Mocht u het al leren, dat uw fundament niet deugt? Is uw hart al gaande gemaakt om dit eeuwige onwankelbare Fundament voor eigen hart en leven te zoeken? Nog worden er door middel van de pre

Nog worden er door middel van de prediking van het Woord, stenen losgemaakt uit de duistere groeve van zonde en schuld, om gelegd te worden op deze Hoeksteen.

Dat we toch door genade op deze grote zaligheid acht leerden geven. Zijn Naam ter eer en onze zielen tot eeuwige zaligheid.

Ouddorp

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen