Oud-Sommerdieker Thomas Wielaard 100 jaar

We brachten een dezer dagen een bezoekje aan dhr. Wielaard, die nog goed 'bij de tijd' is. Helaas is hij doof, maar met een beetje hard praten lukt een gesprek nog goed. Hij is in 1970 naar Krimpen a/d Lek

Hij is in 1970 naar Krimpen a/d Lek gegaan. Zijn kamer in het bejaardentehuis in Lekkerkerk ademt nog de geest van zijn geboortestreek door de twee schilderijen aan de muur van E. Razenberg, de bekende Sommelsdijkse schilder.

Hij heeft het er een beetje moeilijk mee, zegt hij, dat hij 100 jaar wordt. „Het is mooi als je 't wordt, maar de gebreken komen later".

Thomas is de zoon van Jan Wielaard, die van 1875 tot 1907 huisknecht/koetsier was bij J. B. Mijs (Miese), rentmeester van de Pallandpolder. Zijn moeder heette Johanna Stapel. Zijn vader overleed op 52-jarige leeftijd. Moeder bleef met 6 kinderen achter: Leen, Ida, Maatje, Thomas, Neeltje en Adriana. Thomas was toen 19 jaar en werd de 'kostwinner' van het gezin, want zijn oudste broer Leen was het huis al uit.

In 1920 trouwde hij met Neeltje van der Sluis uit Stad aan 't Haringvliet (Menheerse grond). Ze kregen één zoon: Jan. Hij is deze middag op bezoek en vult de belevenissen uit het leven van zijn vader aan.

Een tijd terug is hij eens in de geschiedenis van het geslacht Wielaard gedoken en ontdekte toen dat er nóg een Thomas Wielaard geweest is. Dit kind echter, is kort na de geboorte overleden. Een jaar later werd de huidige Thomas geboren. Zoon Jan dacht aanvankelijk: hé, mijn vader is één jaar ouder dan hij denkt. In het Eilanden Nieuws van 3 september 1982 werd het juiste geboortejaar van zijn vader nogmaals bevestigd. In de rubriek 90 j aar geleden, van de Maas en Scheldebode, las hij bij de burgerlijke stand: Sommelsdijk, geboren Thomas Wielaard, zoon van J. Wielaard en J. Stapel.

Dhr. Wielaard weet zich uit zijn jonge jaren nog veel te herinneren. Hoofd van de lagere school in Sommelsdijk was dhr. Mast Op z'n elfde moest hij op het land gaan werken en verdiende een kwartje per dag. Later heeft hij nog op de brikettenfabriek aan de Dorpsweg gewerkt, waar vlakbij de tram langs kwam. Het jaarlijkse 'uitje' voor het gezin, bestond uit een dagje naar het strand in Ouddorp, met de tram.

Elf jaar oud worden; dat betekende aan het begin van deze eeuw al een soort mijlpaal(tje). Als je van de lagere schoolbanken kwam, was je meteen 'groot'. De meeste kinderen moesten dan gaan werken. De muziekvereniging nam in het dorps

De muziekvereniging nam in het dorpsleven een belangrijke plaats in. Ook voor Thomas Wielaard. Eveneens op 11- jarige leeftijd ging hij 'bij de meziek', bij Sempre Crescendo. De nu bijna 100- jarige laat uit die tijd een prachtige, beetje veigeelde. foto zien waarop alle leden van destijds staan. Zelf blies hij trompet; de trommelslager was Willem van het Hof, wijst hij aan. De contribude bedroeg een dubbeltje per week („dat kon leije").

In 1914 brak de eerste wereldoorlog uit. Thomas diende twee en een half jaar bij de Landstorm. „Dat was toch vrijwillig, vader?" vraagt zoon Jan. „Je wier opgeroope", is het antwoord.

Na de oorlog, in 1918, wilden Thomas en Neeltje gaan trouwen. Ze konden een huisje huren aan de Kaai in Middelharnis. Maar de trouwerij ging niet door. Thomas' zuster, Neeltje, was die dagen met de boodschap thuis gekomen: „Moeder, ik moet je wat vertellen. „Ik mot trouwe mit Cor van den Nieuwendiek". En wat besloten toen Thomas en zijn bruid? „Wiele wachte nog 'n jaer". Zus Neeltje mocht in het huis, dat aanvankelijk haar broer was toegewezen. De woningnood was in de tijd na de oorlog zeer groot.

Thomas Wielaard werkte een paar jaar als knecht bij verschillende boerenbedrijven in Sommelsdijk. Later werd hij tuindersknecht bij de gebr. Bijleveld. In de tweede helft van de twintiger jaren kwam de tuinbouw in het Westland tot bloei. Veel Flakkeeenaars trokken naar die streek omdat de lonen in de landbouw zeer laag waren. Gewerfd door een aantrekkelijk loon verhuisde het gezin Wielaard naar Poeldijk. Werkgever was Kees van Schouwen, oorspronkelijk een boerenzoon uit een rijk boerengeslacht van Flakkee.

Door de grote crisis in 1936 werd Thomas werkloos en kwam hij weer terug naar Flakkee. Hij vestigde zich als zelfstandig tuinder in Sommelsdijk. Zoals eerder reeds gezegd, verhuisde hij m 1970 naar Krimpen a/d Lek, nadat hij, op 67-jarige leeftijd met werken was gestopt. Zoon Jan woonde ook in deze omgeving. Thomas heeft er, samen met zijn vrouw Neeltje, die enkele jaren geleden is overleden, nog jaren naar zijn zin gewoond.

Toen ze beiden 93 jaar waren, gingen ze naar het bejaardentehuis 'De Breeje Hendrick' in Lekkerkerk. Dit tehuis is genoemd naar een boer, die door zijn breed postuur deze bijnaam had gekregen en aan de sloot dicht bij dit bejaardentehuis woonde.

„Binne m'n noe niet te vroeg gegaen", had het echtpaar Wielaard tegen elkaar gezegd. Tot die tijd hadden ze zelfstandig gewoond.

Volgende week zaterdag zal het druk worden in 'De Breeje Hendrick', als de familie en de klein- en achterkleinkinderen van dhr. Wielaard hem komen feliciteren met zijn 100ste verjaardag. Ook de burgemeester van Lekkerkerk en leden van de gemeenteraad zullen er zijn en nog vele anderen. Wij van Eilanden Nieuws, wensen dhr.

Wij van Eilanden Nieuws, wensen dhr. Wielaard een fijne dag toe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen