Zomaar een boer

Afgaande op geluiden in woord en in geschrift zou je de land- en tuinbouw in ons land bijna kunnen afschrijven. Er zijn te veel boeren, te veel bedrijven, te veel grond, te veel agrarische produkten en wat al niet meer. Bovendien zijn de boer en tuinder de laatste jaren rijkelijk in de watten gelegd door het landbouwbeleid dat zowel in Den Haag als in Brussel wordt gemaakt. En wat krijgt de samenleving terug van de boer? Geen dank, wel stank. De boeren nemen een loopje met de natuur en met het milieu en zadelen de burgers op met een vuile bodem, met verontreinigd water en met een bezoedelde lucht. Is dat beeld van de land- en tuinbouw wel eerlijk of juist of past een dergelijke beschrijving in een razzia die de boeren uit ons land verdrijft? Een tikkeltje overdreven is dat alles natuurlijk, maar toch.... de boeren worden moedeloos en voelen zich ondergewaardeerd. Met andere woorden: in ons land ben je maar boer....

Meer dan zomaar....

Je kunt de land- en tuinbouw ook anders benaderen. Boeren betekenen veel voor ons land, voor de natuur, het landschap en het milieu. Een betrekkelijk klein aantal boeren zorgt toch voor 5% van alle verdiensten in ons land. Er zijn bijna 5 miljoen volle dagtaakbanen in Nederland. Ongeveer 10% van de beroepsbevolking verdient zijn boterham in de land- en tuinbouw, ofwel direkt op de boerderij of in de tuinderskas ofwel in de zogenaamde agribussiness (de dienstverlenende, toeleverende, afnemende en verwerkende sectoren.). Neem alleen al de voedingsmiddelenindustne die werk biedt aan ruim 70.000 mensen. De land- en tuinbouw is een optelsom van specifieke sectoren, zoals de tuinbouw, de rundveehouderij, de intensieve veehouderij (pluimveehouderij, varkenshouderij, kalverhouderij) en de akkerbouw. Van de bruto produktiewaarde die de land- en tuinbouw jaarlijks ophoest (ruim 37 miljard gulden) komt meer dan 13 miljoen gulden uit de tuinbouw en ook de totale veehouderijsectoren zijn goed voor 20 ä 21 miljard gulden. Over omzetten gesproken: de voedings- en genotmiddelenindustrie (waarin de agrariërs een dikke vinger hebben) zette enkele jaren geleden al 73 miljard gulden om; dat is een kwart van Nederlands indrustriële omzet. De Nederlandse land- en tuinbouw exporteert veel meer produkten dan dat hij importeert. De uitvoer van onbewerkte en bewerkte agrarische goederen gaar voor 25 miljard gulden uit boven de invoer van grond- en hulpstoffen. Het exportsaldo is dus enorm hoog en staat boven aan de lijst van 's lands deviezeninbrengers.

Denken én doen

Moet de boer zich bij dat alles dan 'maar een boer' voelen? En dan is er nog niet gemeld dat de boer en tuinder oog heben voor het landschap, de natuur, het milieu, plant en dier. Natuurlijk is de agrarische sector in het verleden wel ekonomisch doorgeschoten ten koste van natuur en milieu. Maar de boer en tuinder willen de verantwoordelijkheid voor een zorgvuldige natuur- en milieuvriendelijke produktie volledig dragen en waarmaken. Het streven naar een duurzame landbouw is trouwens in hun eigen belang. De aanpassing van het landbouwgebeuren aan nieuwe omstandigheden, andere omgevingsfactoren is zonder meer nodig. Boeren zullen meer dan voorheen rekening moeten houden met de opvattingen in de samenleving, bij de afnemers en consumenten en in de politiek. Dat vraagt een aanpassingsproces met grote zorgvuldigheid dat tijd en geld kost. Boeren erkennen dat en willen daarvoor best kosten en moeite geven. Maar dezelfde boeren vragen ook goede spelregels voor alle partijen in de samenleving. Met simpele aantijgingen als zou de boer het milieu verpesten en de natuur 'verkrachten' draagt men niet bij aan een ingrijpend aanpassingsproces van de land- en tuinbouw. Boeren vragen ook geen stortregen van geboden, verboden en regels. Zij verlangen alleen duidelijke condities waarbinnen zij hun bedrijven goed kunnen runnen. Sommige gezaghebbende profeten breken een lans voro een Nieuw Denken in de land- en tuinbouw. Alles goed en wel, maar het is maar een halfverhaal. Want als denken niet leidt tot doen, schiet je niet op. Juist dat 'doen' wil de boer wel. mits hij de ruimte, de middelen en mogelijkheden heeft. Daarom is de boer gebrand op duidelijk beleid vanuit Den Haag, Brussel, provmcie en gemeente. Een beleid dat ook gevoel toont voor de boerenpraktijk en dat op het boerenerf ook uitvoerbaar is. Als dat nog allemaal zou kunnen als men dan ook nog oog heeft voor de werkelijke betekenis van de land- en tuinbouw voor de Nederlandse huishouding, dan hoeft en mag de boer niet 'zomaar een boer' heten.

B. Schouwing

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen