Stadse jachthaven 'Atlantica' kwam tot stand na 10 jaar strijd

In jachthaven 'Atlantica' waarin dit seizoen waarschijnlijk wéér door de opgelopen vertraging nog niet meer dan 48 van de 200 ligplaatsen zijn verhuurd, dobberen Hollandse, Belgische en enkele Duitse middelgrote jachten. Het beeld zoals dhr. Bakker voor ogen had toen hij zich in 1982 de Stadse grond verwierf, nadat hem duidelijk was geworden dat z'n jachthavenplannen in Den Bommel op krachtig verzet van Natuurbescherming zouden stuiten. De grondaankoop was het enige dat voorspoedig was gegaan; de eigenaar van de grond had op zijn komst gerekend en de verkoop was snel beklonken. Het Streekplan gaf ruimte aan een jachthaven bij Stad aan 't Haringvliet en dhr. Bakker herinnert zich nog bijna met vlag en loper bij de gemeente te zijn ontvangen. Heel anders was de ontvangst van z'n jachthavenplannen bij de Stadse burgerij die, zo ervoer het dhr. Bakker een 'hetze campagne' tegen hem begon. „Ze hebben geprobeerd me alle moed te ontnemen en dat heeft me veel geld gekosf', erkent dhr. Bakker, maar hij wilde -, en kón ook niet meer terug. Hij toonde zich een taai tegenstander die tot voor de Raad van State z'n belangen bepleitte, tót dat college op 7 maart 1991 de schorsende werking ophief en Bakker in het gelijk stelde door alle bezwaren ongegrond te verklaren. Op 2 april vorig jaar begon het werk, maar dat was eigenlijk te laat om het seizoen '92 te redden.

„Als ik toen geweten had wat me ook daarna nog te wachten zou staan, zou ik het projekt misschien tóch nog hebben verkocht", erkent hij. De moed leek hem even in de schoenen te zijn gezonken maar opnieuw zette hij door, met een bijkans onvoorstelbaar doorzettingsvermogen. En hij bleef vriendelijk tegen die Stadtenaren, onder wie hij z'n tegenstanders wist, die een kijkje kwamen nemen toen de haven werd aangelegd en die hun waardering uitspraken over de degelijkheid waarmee het werk werd uitgevoerd. „En nou krijg ik complimenten", waardeert dhr Bakker en uit de Stadse bevolking, die zo tegen de jachthavenplannen had geageerd, heeft hij nog geen klacht gehoord. Niet één, „en dan te weten wat ze me hebben aangedaan, nachtmerries hebben ze me bezorgd; meermalen heb ik me afgevraagd wat dät nou met christelijke naastenliefde te maken kon hebben; niks natuurlijk", vult dhr. Bakker zelf in. De bezwaren hadden zich tegen ontheiligen van de zondag gericht en de Stadse infrastruktuur zou niet op zoveel drukte berekend zijn, heette het in de bezwaren.

Hij zou, na alle wederwaardigheden, tóch een gelukkig man kunnen zijn, als hij maar helemaal kon vergeten dat hij tien kostbare jaren - „de beste van m'n leven" - heeft moeten procederen, jaren die hem nodeloos energie en veel geld hebben gekost; de WlR-premie van 12,5% liep hij mis, een regionale subsidie van 8% en een van 2,5% gingen aan z'n neus voorbij. Hij heeft het allemaal als goed democraat aanvaard, maar 't zou hem lief geweest zijn wanneer zij die zoveel bezwaren hebben aangevoerd voor de gevolgen zouden hebben opgedraaid. „Soms ging het duidelijk om eigen belang", ervoer dhr. Bakker. De haven die hij zich zo moeizaam verwierf, heeft tóch nog een handicap en opnieuw verzoekt dhr. Bakker de medewerking van de bestuurders. „Want", weet hij, „het voortbestaan van een jachthaven valt of staat met de aanwezigheid van faciliteiten en die heeft mijn haven nog onvoldoende!" Anders dan de gemeente toe wil staan, wil hij de loods die gebouwd zal worden voor het plegen van onderhoud één meter hoger om ook wat grotere schepen te kunnen ontvangen.

De nieuwe milieu-eisen verlangen dat het onderhoud aan de boten zoveel mogelijk binnen gebeurt, zodat zo weinig mogelijk -, zeg maar géén verfresten e.d. in het water zullen komen.

Wat de haven ook mist, vooral ten behoeve van passanten, is een ontmoetingsruimte, een clublokaal waar de sportvaarders elkaar in gezelligheid kunnen ontmoeten. Een leuk restaurantje aan de wal in het dorp zou dat gemis kunnen compenseren, maar dhr. Bakker heeft de indruk dat de plaatselijke middenstand te weinig op de mogelijkheden inspeelt. Wat de haven wél heeft is voldoende ruimte en een werkelijk unieke ligging direkt aan het Haringvliet. De plas die zich naast de haven bevindt en die recreatieruimte had moeten worden, ontstond omdat er onvoldoende grond beschikbaar was toen de raad gebood dat de haven kleiner (26.000 m2) moest worden dan de 40.000 m^ die dhr. Bakker had gewild. Hij legde, zoals toegezegd, een zandstrand voor de Stadse bevolking aan, waarvan deze zomer een ongekend druk gebruik werd gemaakt.

Om de haven plaatste hij 728 strekkende meter afrastering en hij betaalde de aanleg van een dam zoals de gemeente dat voorschreef, in zijn optiek een veel te zware en dientengevolge een veel te dure, maar dhr. Bakker heeft het voltooid, steeds met een nieuwe financiële aderlating. De haven is nu gereed en hij hoopt

De haven is nu gereed en hij hoopt op het volgende seizoen; „Anders wordt het nijpen", voorziet hij, maar hij heeft er vertrouwen in Andere havens kennen wachtlijsten van meerdere jaren en in 'Atlantica' kan men nog terecht. Ook het jacht 'De Bierkaai' ligt er, maar dat is gelukkig niet dezelfde kaai waartegen Bakker zo langdurig -, maar succesvol heeft gevochten. En toch blijft 'ie het jammer vinden van de tien jaren die als verloren moeten worden beschouwd; „ik ben in die tien jaar onnodig veel geld en ook wat van m'n veerkracht verloren", zegt hij met spijt, maar energiek helpt hij een geinteresseer- de aan informatie over de mogelijk- heden van zijn haven, want volgend jaar zou die vól moeten zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen