Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Aanpak nieuw jeugdwerk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Aanpak nieuw jeugdwerk

* Niet zonder „de kracht des Heeren"

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

INGEZONDEN

Burgemeester en Wethouders van Tholen willen, blijkens een bericht in Eilanden-Nieuws van 14 augustus j.1., extra aandacht doen schenken aan een nieuwe opzet van Jeugdwerk. Dit verdient m.i. alle lof

Oorzaak verval

In dit verband moet mij iets van het hart. Vraag me namelijk af wat de oorzaken zijn, datdejeugdklubsinTholen, Stavenisse, Scherpenisse, Oud-Vossemeer 'ter ziele' zijn gegaan. Inderdaad: eens waren daar bloeiende jeugdverenigingen maar die waren er elders ook. Ook de christelijke jeugdklubs kenden een ongekende bloei. Er is echter praktisch niets van overgebleven.

Alkoholgebruik 'uit den boze'

Ik denk, dat in vele gevallen de 'afgang' begon op het moment dat de alkohol over de drempel van het clublokaal kwam. Eerst op kousevoeten, later op brutaler wijze.

In die tijd zei eens iemand: „Kijk, in zulk een sfeer kan de Heilige Geest niets uitrichten". Deze trok b.v. naar China waar een opwekking zich manifesteerde, zoals in de geschiedenis waarschijnlijk niet is voorgekomen. Daar gaat oud en jong in drommen naar de kerk.

Daarom: wil de aanpak van een nieuwe opzet van met name christelijk jeugwerk kans van slagen hebben, dan zal men de oorlog moeten verklaren aan het gebruik van alkohol in jeugdklubs. Het gebruik daarvan moet radikaal worden uitgebannen. Er zal terzake geen enkele concessie mogen worden gedaan. Ook niet bij een eventuele viering in de klubs van een verjaardag of jubileum.

Bijbelbespreking centraal

Hoe het dan wel zou moeten? Eerstens zal de wekelijkse bijbelbespreking weer in ere moeten worden hersteld. Bijvoorbeeld aan de hand van een aantal concrete vragen. Geen 'gepreek'. Die kunnen de jongeren in de kerk beluisteren. Wanneer de Bijbel niet op tafel zou komen, Salomo zou zeggen 'Als er geen hout is, dooft het vuur', zou er een doodlopende weg worden ingeslagen. Daarnaast zullen ouderen als een Aaron en Hur zich moeten scharen rondom onze jongeren. Alleen zó zullen de 'Amalekieten' als alkohol en wereldgelijkvormigheid, de 'neerwaartse spiraal', kunnen worden verslagen.

Hoe was het elders

Mijn advies is gebaseerd op een 20- jarige ervaring in de CJMV 'Onesimus' te Rotterdam-Kralingen van vóór 1940. Een vereniging met meer dan 300 leden, die verdeeld waren in groepen van 12-15 jaar; 16-17 jaar en 18 jaar en ouder. We waren zo rijk, over een eigen gebouw

We waren zo rijk, over een eigen gebouw te kunnen beschikken dat met stuivers en dubbeltjes bij wijze van spreken neergezet was plus een aantal bazars en 'geen cent' subsidie. In dit gebouw konden vele aktiviteiten worden ontplooid. Zo hadden we een dam- en schaakklub; een reciteerklub; een jongemannenkoor; een mandolineklub; een bibliotheek; een koffie- en frisdrankentent. Voorts een z.g. 'binnenkamer' waar niet alleen het bestuur vergaderde maar ook elke maand op een zaterdagavond van 21.00 tot 22.00 uur een bidstond werd gehouden.

Buiten het gebouw een turn- en atletiekklub; een voetbalklub met vele elftallen en een soort trompetterkorps. In de zomermaanden werden er openluchtspelen georganiseerd, wandel- en fietstochten gehouden, werd er in klubverband gezwommen, kampeerden we in landelijk verband en trokken we naar het buitenland, o.a. naar Zwitserland, voor min of meer zware voettochten. Kortom er was een rijke variatie aan ont

Kortom er was een rijke variatie aan ontspanningsmogelijkheden, maar elke zondagmiddag en -avond stond op alle afdelingen de bijbelbespreking centraal. Daarvoor was de belangstelling ook optimaal.

Dit was in feite het grote 'geheim' van 'Onesimus'.

Onze voorouders zouden zeggen: „Daar ruste zegen op".

Liefde voor de zending

Door de leden werd voorts bijzondere aandacht besteed aan het werk van de zending, zowel in eigen land als daarbuiten. Daarvoor werd elke maand van ieder lid een 'offertje' gevraagd. Het totaal werd elk jaar verdeeld onder een aantal organisaties waarbij zoveel mogelijk projectsgewijs werd gewerkt. Dit idee werd in later jaren door vele andere organisaties overgenomen. Eik jaar werden ook de landelijke jeugd

Eik jaar werden ook de landelijke jeugden zendingsweekends bezocht. Verder briefwisseling onderhouden met mannen en vrouwen op de zendingsvelden. Wanneer er daarvan met verlof waren weiden ze uitgenodigd over hun werk te komen vertellen. Ook voor het werk van de Ned. Bijbel Genootschap werd het nodige gedaan.

Eén van de voormannen was zelfs lid en voorzitter van het D.B. van de plaatselijke afdeling van het NBG en is dit elders na ruim 60 jaar nog.

Krisisjaren

In de krisisjaren stelden we het gebouw open voor jonge werklozen, die met hun ziel onder de arm liepen. Daar konden ze kursussen volgen en/of binnenspelen beoefenen, koffie drinken en wat kletsen.

Mobilisatie

In de mobilisatietijd werden de soldaten, die gewend waren naar de kerk te gaan, na de dienst 'opgevangen' en uitgenodigd in de gezinnen van de leden mee te gaan koffie drinken.

Oorlogsjaren

Een ander facet was, dat er in de oorlogsjaren, zo lang dit tenminste mogelijk was, briefcontacten werden onderhouden met enkele tientallen leden, die door de bezetter, onder bedreiging, gedwongen werden om in Hitler-Duitsland te gaan werken. Dit contact werd door de voorzitter van de jongemannenafdeling onderhouden. Toen deze onvrijwillig zelf werd 'afgevoerd' maar in Duitsland wist onder te duiken, zette hij daar dit werk voort weliswaar niet altijd onder ideale omstandigheden. Hij verbleef vaak meer IN dan BUITEN de schuilkelder.

De situatie nu

Helaas ging ook daar intussen het bovengenoemde werk 'ter ziele', hoofdzakelijk echter door vergrijzing van Kralingen en verhuizing van de meeste jonge gezinnen buiten de stad in de omgeving waar o.a. het werk onder de kinderen tot 14 jaar nog steeds 'bloeit als een roos' doch hierover gaarne een volgende keer wanneer de redaktie bereid en in staat is mij ook dan weer de bekende gastvrijheid te verlenen. A.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 25 augustus 1992

Eilanden-Nieuws | 6 Pagina's

Aanpak nieuw jeugdwerk

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 25 augustus 1992

Eilanden-Nieuws | 6 Pagina's