Dijkgraaf van Kampenhout in 't geweer tegen oneerlijke verdeling Waterschapslasten
Provinciale Staten hebben op 18 juni besloten wat dijkgraaf van Kampenhout van het Waterschap Goeree-Overflakkee al had gevreesd, met als gevolg, zo lichtte hij j.1. vrijdag de Verenigde Vergadering toe, dat de aan de Waterschappen toegezegde grotere zelfstandigheid en zelfbeschikking „op een onaanvaardbare manier" wordt ingeperkt. Immers kunnen die pas tot gelding worden gebracht wanneer ook de nieuwe categorie 'ingezetenen' naar rato in de Waterschapskosten zouden meebetalen maar hun aandeel is door de Provincie van de veronderstelde 35% naar 20% teruggebracht. Als compensatie wordt een pachtersomslag ingevoerd, maar dhr. van Kampenhout vergeleek dat opnieuw 'een sigaar uit de agrarische doos' te zijn.
„Te lang", vindt hij, „hebben de eigenaren van onroerend goed de Waterschapskar al alleen moeten trekken, terwijl toch iedereen binnen ons territoor belang bij droge voeten heeft?" Opnieuw worden de kosten grotendeels nar de agrarische bedrijfstak toegeschoven. De gebouwden worden stil gehouden door een gedeelte van hun lasten naar de ingezetenen over te hevelen en dhr. van Kampenhout noemde dat een 'verdeel en heerspolitiek'
Zijn veroordeling daarvan zag hij verwoord in Spreuken 20:23: „Tweeerlei weegsteen is den Heere een gruwel, en de bedriegelijke weegschaal is niet goed", een tekst die hij overigens niet citeerde.
Het merendeel van de Waterschapslasten zal opnieuw door 'een selektie uit de bevolking', c.q. de eigenaren onroerend goed moeten worden opgebracht, konstateert de dijkgraaf aan de hand van de 'manoeuvre' van de Provincie en hij nam daar fel stelling tegen. Met jalouzie keek hij naar de gemeenten die 90% van hun budget uit het
Met jalouzie keek hij naar de gemeenten die 90% van hun budget uit het Gemeentefonds ontvangen, 't Liefst zag hij dan ook dat er naast het Gemeentefonds een Waterschapsfonds zou komen, z.i. de meest logische oplossing om aan het langzamerhand ontstaan van 'Verschillende soorten Nederlanders' een halt toe te roepen, t.w. de soort die tot een maximum bedrag kan worden belast (de categorie 'ingezetenen') en de soort die tot in het oneindige zal kunnen worden aangesproken (de eigenaien ongebouwd). Hij riep ook de politiek op zich tegen die ontwikkeling te verzetten. „Het water staat tot aan de lippen", zei dhr. van Kampenhout over de akkerbouw die, zo voorziet hij, het zwaarst zal worden belast.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 september 1992
Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's
![Dijkgraaf van Kampenhout in 't geweer tegen oneerlijke verdeling Waterschapslasten](https://www.digibron.nl/images/generated/eilanden-nieuws/reguliere-editie/1992/09/25/1-thumbnail.jpg)
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 september 1992
Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's