Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In Gssprek Met....

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In Gssprek Met....

mevr. Jannekee Arensman-Braber te Stad aan 't Haringvliet

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De zomer neemt vandaag, maandag 21 september, dralend afscheid. Het is zelfs nog een beetje warm. Toch staat de herfst voor de deur. Hij heeft zich reeds kenbaar gemaakt aan vele dingen: de al dwarrelende gele bladeren, de omfloerste zon en met in de laatste plaats aan de oogst van de bieten, die al begonnen is.

Ik ben op weg naar Stad aan 't Haringvliet. Ik ben me er op deze rit zeer van bewust dat vanaf morgen (22 september) de herfst zich ten volle zal gaan presenteren.

Herfst. Dit woord roept associaties op met het ouder worden. In de herfst van je leven zifn. Misschien ben ik deze middag een beetje filosofisch omdat ik op weg ben naar iemand, die heel veel voor bejaarden doet: Janneke Arensman. Ik tref haar, hoe kan het anders, in Het Trefpunt', waar de handwerkclub bijeen is.

Janneke is al 20 jaar vrijwilligster bij verschillende facetten van de bejaardenzorg in Stad. Het behoeft geen betoog dat ze voor de Stichting Bejaardenwerk een bijna onmisbare kracht is. Dit werk heeft Jannekee helemaal met haar leven verweven. Het is voor haar een vanzelfsprekendheid. Of zoals ze het zelf zegt: „het is in mijn leven ingecalculeerd".

Voor ik haar vraag iets over dit werk te vertellen, maak ik een opmerking over haar mooie, ouderwetse naam. „Ik heet naar mijn grootmoeder. Ze stond er destijds op dat ze met haar volledige naam, Jannekee, vernoemd zou worden en niet met het modernere Jannie. „Angders hiejt ze niet naer m'n", zei ze".

Maar terug naar het vrijwilligerswerk...

„Het is 20 jaar geleden begonnen met de bejaardensoos", begint ze te vertellen. Daar kwamen in de loop der jaren bij: de bejaardengym, -handenarbeid en -volksdansen. Nu is Stad natuurlijk maar een klein dorp dus kun je ook geen grote aantallen ouderen verwachten bij een aktiviteit. Maar dat geeft niet; ook voor kleinere groepen is het de moeite waard. De mensen komen graag en gaan ook ieder jaar graag mee op reis, wat wij ook organiseren. Soms is dat een bootreis en dan weer een busreis. Dit jaar zijn we 8 dagen naar Heidelberg geweest. Leuk hoor".

Jannekee geeft niet zelf les bij de handenarbeid, de gym en het volksdansen. Voornamelijk organiseert ze alles, schenkt thee of koffie en verzorgt de contributie. Het is eigenlijk begeleiden wat ze doet. En in dat begeleiden gaat ze heel ver. Ze bezoekt mensen thuis en helpt ook ouderen die zich bijvoorbeeld niet kunnen aan- en uitkleden. Dit doet ze beurtelings met nog twee vrijwilligsters. Mensen die in een verzorgingstehuis zijn opgenomen worden óók bezocht. „Ja, ik heb het er druk mee", lacht ze, „maar ik doe het ontzettend graag. Ik was blij dat de vakantie weer om was..."

Mensen hebben weleens tegen haar gezegd: „je bent stapelgek om zoveel werk vrijwillig te doen ".„Ik ben er gewoon van lieverlee in gegroeid", lijkt ze zich te excuseren. „Ik heb nooit van mezelf gedacht dat ik dit allemaal kon. Ik was vroeger nogal op mezelf maar dat ben ik nu niet meer, hoor".

Jannekee regelt alles wat er te regelen valt. En zeker met zo 'n reis IS dat heel wat! En ik vind het ook heel wat om met 50 of 60 personen een buitenlandse reis te gaan maken. Half Europa heeft zezo'n beetje gehad. Oostenrijk, Zwitserland, Italië, Denemarken, Tsjecho-Slowakije. Het begon met een reisje naar Ameland en dat was zo goed bevallen datdemensen haar vroegen: gaan we volgend jaar weer op reis? „Alsjesamen reist, ontstaat er een band met elkaar en datis

„Alsjesamen reist, ontstaat er een band met elkaar en datis heel plezierig. We gaan ook ieder jaar naar het Kerstconcert in de Doelen in Rotterdam Op deze manier komen de mensen nogeens ergens; dat is toch fantastisch?

„Kom je weleens aan jezelf toe?"

„Soms heb ik er behoefte aan om alles van me af te gooien. In het begin lag ik over bepaalde dingen weleens wakker. Dan had ik zo 'n zorg ergens om, als betrof het een betaalde baan ".

„Nu weetjewel genoeg hé", en zezitaleen beetje op het puntjevan haarstoel, drinkjeeen kopje koffie mee?" Jannekee is alweer aan het zorgen... T.K.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 september 1992

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's

In Gssprek Met....

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 september 1992

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's