Bereklauw
Geen mens te zien op de Kraayesteinsedijk. Hier en daar een geriefbosje met een stel kwetterende vogels erin. Maar die zijn zó gevlogen als we maar een voorzichtige beweging maken naar de fietstas om een camera te pakken. Dan die eenzame bereklauw naast het prikkeldraad. Laten we hem een poosje gezelschap houden. Geen hand geven ter begroeting want zulks kan ekseem en een neus vol stank opleveren.
Dit is de gewone bereklauw Heracleum sphondylium. Deze stevige jongen onder de planten is naar de held Heracles genoemd omdat hij als eerste de medicinale kracht van de plant onderkende. De soortnaam, dat is de tweede met kleine letter, komt van het griekse spondulion (wervel) en staat op de knokige bladscheden. De naam Bereklauw duidt op de enorme bladeren welke zijn geveerd met vaak handvorige blaadjes.
Het is een overblijvende plant die wel tot twee meter hoog kan groeien. Dikke vlezige wortels zuigen en pompen voedselsappen naar boven, naar de robuuste, rechtopstaande, kantige, gegroefde holle stengel. Die stengel is bezet met achteroverstaande, stijve haren. De bladeren zijn samengesteld uit drie blaadjes die op hun beurt uit drie of vijf lobben bestaan.
Een lob is een deel van een blad tussen twee ondiepe insnijdingen, met een ronde rand.
Onze plant krijgt nog meer 'volk'. Vliegjes scharrelen over en door de bloemschermen. Een bioloog heeft eens al zijn geduld bijeengeraapt om het aantal insektesoorten te tellen dat de schermen van één plant bezochten. Het waren er maar liefst honderdzestig. Heracleum is wel gastvrij voor gevleugelde passanten.
Nu moeten we onze kraayesteinse bewoner niet gaan verwarren met zijn neef, de perziche reuzenbereklauw welke als sierplant in verschillende tuinen staat te pronken. Die is wel twee tot drie keer zo groot als de gewone en ontwikkelt bloemschermen als wagenwielen. Maar wel net zo in trek bij het insektenvolk. Dat komt door de extra buitenste bloemen die een slag groter zijn dan de binnenste. Over die bloemen heeft Jac. P. Thijsse het laatste woord.
„Alles is forsch en flink en ruig en krachtig aan deze plant. Maar de bloempjes zijn toch mooi, zoals ze bij honderden de platte schermen vormen, wit, een enkele keer geelachtig, en zeer zelden roze rood. Net of die plant niet goed weet, welke kleur zijn bloemen eigenlijk moeten hebben".
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 juni 1993
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's