Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Jan van Wezel neemt afscheid van de Rabobank in Stellendam

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Jan van Wezel neemt afscheid van de Rabobank in Stellendam

* 25 jaar hankdirekteur in vissersdorp *

9 minuten leestijd

Op 15 maart zegt Jan van Wezel uit Stellendam de Rabobank vaarwel. Het zal wel druk zijn op zijn afscheidsreceptie in het Haegse Huus, want 32 jaar was Van Wezel aan de aan de Stellendamse bank verbonden. Hij klom er op van klerk tot direkteur en was dag en nacht bereikbaar als het de bank betrof. Mét de bank stond hü midden in de gemeenschap van Stellendam, waar hy vrijwel iedereen kent en waar men Jan van Wezel wist te vinden als men hem nodig had. Aan de vooravond van zijn afscheid praten we over Van Wezel en de Rabobank.

Vervroegd vertrek

De Rabobank Stellendam ging nog niet zo lang geleden in het kader van een fusie op in de Rabobank West-Flakkee, met de nodige reorganisaties. Een konsekwentie van de reorganisaties is dat de direkteur van de Stellendamse bank in de gelegenheid werd gesteld met vervroegd pensioen te gaan. Een aanbod waarover de heer en me

Een aanbod waarover de heer en mevrouw Van Wezel niet lang hoefden na te denken.

„We hebben er geen moment over hoeven te prakkizeren", zegt Jan van Wezel. „Het is verstandig en ik vind het ook leuk. De heb mijn werk hier altijd graag gedaan, maar ik denk dat ik nu van mijn vrije tijd ga genieten. Ik heb hobby's genoeg. Ik krijg nu de tijd om te tuinieren en ik ben graag met genealogie bezig".

„Dat stamboomonderzoek is wel één van zijn grootste hobby's", constateert mevrouw Van Wezel.

„Daar heeft Adrie wel gelijk in", beaamt haar man. „Ik heb er al een computerprogramma voor aangeschaft, dus ik kan vooruit. Ik zit in het bestuur van de Stichting Genealogisch Centrum Goeree- Overflakkee. Voor de rest heb ik geen bestuursfunkties en ik ga er ook niet naar solliciteren". Jan van Wezel wil vooral tijd beschikbaar houden voor de familie. Voor de bank moest hij vaak 's avonds weg om te vergaderen en nu vmdt hij het prima om meer thuis te zijn.

Zijn kleinzoontje van anderhalf woont in de buurt en misschien is dat wel de belangrijkste liefhebberij van het echtpaar Van Wezel.

Klein begonnen

Afscheid nemen betekent ook terugblikken. Terugkijkend op 32 jaar Rabobank weet Jan feilloos de jaartallen die zijn loopbaan markeren.

„Op 1 maart 1964 ben ik hier in Stellendam bij de bank begonnen. Daarvoor was ik eerst vier jaar bij Accountantskantoor De Vogel in Melissant. Na twee jaar militaire dienst nog een jaar bij De Vogel en toen naar de bank in Stellendam.

„We werkten daar met z'n drieën. Van Oostenbrugge, de kassier of zoals later gezegd werd de direkteur, en twee klerken. Ma Visser uit Middelhamis en ik.

Eind 1964 is Van Oostenbrugge met pensioen gegaan. We hebben drie maanden een vervanger van de Centrale Bank gehad en op 1 april 1965 is Henk Naber hier direkteur geworden. Toen hij wegging ben ik direkteur ge

Toen hij wegging ben ik direkteur geworden, op 1 december 1969".

Precies vijfentwintig jaar hield Jan van Wezel de titel van direkteur. Toen de Rabobank Stellendam/Goedereede per 1 december 1994 opging in de Rabobank West-Flakkee werd Van Wezel relatiebeheerder bedrijven.

„Vooruitlopend op de fusie was het al zo dat ik op 1 januari 1992 geen eindverantwoordelijke direkteur meer was.

Ik heb altijd prettig gewerkt bij het Rabobankconcem. Er is geen baantje op de wereld waar je nooit eens wat tegenkomt, maar ik heb het bij de Rabobank goed naar m'n zin gehad. Het bedrijf wordt steeds gecompliceer

Het bedrijf wordt steeds gecompliceerder. Er worden steeds hogere eisen gesteld, onder andere aan de opleiding. De heb MULO en een aantal avondopleidingen. Tegenwoordig vragen ze meer. Bij een fusie zijn er meestal meerdere

Bij een fusie zijn er meestal meerdere mensen voor één stoel en als je er dan op 55-jarige leeftijd naar je zin uit kunt, zou je dwaas zijn om dat niet te doen".

Stellendam

Evenals zijn echtgenote is Jan van Wezel geboren en getogen in Stellendam. „Mijn vader was mandenmaker hier op Stellendam. Hij heeft altijd voor de vissers gewerkt. Ik realiseer me nu dat ik vanaf het moment dat ik op de bank ben gaan werken ook voor de vissers heb gewerkt.

De heb natuurlijk wel eens risico's genomen, want als je geen risico's neemt kun je geen zaken doen. Maar het moeten verantwoorde risico's zijn. Je moet de overtuiging hebben dat het goed uitpakt. Vanaf 1964 tot nu toe zijn we aan de visserij nooit een cent tekort gekomen, is er wat de bank aangaat nog nooit een debacle geweest in de visserij".

Terwijl de Rabobank van origine een boerenleenbank is, telt de Rabobank Stellendam/Goedereede een opvallend groot aantal vissers onder zijn leden.

Geen Rabobank in Nederland is zo zeer een vissersbank als de vestiging Stellendam/Goedereede.

Het feit dat Jan van Wezel Stellendammer in hart en nieren is en als zovelen in Stellendam een grote affiniteit met de visserij heeft zal daar niet vreemd aan zijn.

De bank in Stellendam is een vrije jonge bank in het Rabogeheel en stond voor een belangrijk deel van zijn bestaan onder direktie van Van Wezel.

(Dat zou Jan van Wezel zelf niet zo hebben verteld, de algemeen direkteur van de Rabobank West-Flakkee, de heer Den Hertog, informeerde ons aldus).

Toen Van Wezel bij de Stellendamse bank direkteur werd was het balanstotaal 10 miljoen, in 1995 was dat 150 miljoen. Het aantal personeelsleden groeide van vier naar vijfentwintig. „Geregeld laat je iets los", zegt hij. „De

„Geregeld laat je iets los", zegt hij. „De visserij heb ik altijd zelf gehouden. De ontwikkelingen in de visserij zijn enerverend. Je hebt de problemen met de quotering van de vissers. Het is best moeilijk om daar als financieel dienstverlener tussendoor te laveren".

Het heeft hem deugd gedaan dat de Rabobank West-Flakkee onlangs een grote visserijconferentie in Ouddorp heeft georganiseerd, waar alle problemen in de visserij aan de orde konden worden gesteld.

„Ik vond het een goed initiatief van de Rabobank. Het was een geslaagde dag; georganiseerd door mijn Ouddorpse collega Braber. Het is te hopen dat overheid en bedrijfsleven iets doen met de conclusies van die dag".

Goedereede en Havenhoofd

De Rabobank Stellendam opende in 1963 een kantoor in Goedereede. „Waar het nu nog is, aan de Noordzijde Haven. „Daar ging ik op gezette tijden naar toe. Ook op het Hoofd werd zitting gehouden, dat gebeurde in het hoofdenléamertje van de lagere school.

In augustus 1968 is er op 't Hoofd een eigen kantoortje geopend. Daar ging ik naar toe op de bromfiets met een tas met de bankspullen achterop. Ik hield daar zitting op zaterdagmiddag van vier tot half zes. Het geld dat de vissers die week verdiend hadden kwamen ze brengen en zo ging ik met een tas met geld achterop de brommer weer terug. Dat was toen gewoon, dat doe je nu niet meer".

Zo komen we vanzelf bij een akelig dieptepunt in Van Wezels Rabobanktijd terecht: de gijzeling die zo'n vijfjaar geleden in het bankkantoor in Goedereede heeft plaats gehad,

„'s Ochtends vroeg is dat gebeurd. Ik was die morgen op een vergadering in Sint Annaland en kreeg een telefoontje dat er een overval met een gijzeling was geweest. Ik ben onmiddellijk naar Goedereede gereden en heb onderweg als het ware stukjes overgeslai,en. Die haast was niet nodig, want de gijzeling was op dat moment al over, maar ik voelde me zo verantwoordelijk voor de mensen die er bij betrokken waren". De overvaller is er met het geld vandoor

De overvaller is er met het geld vandoor gegaan en is nooit gepakt. Er zijn toen gelukkig geen fatale ongelukken gebeurd. Wel is het zo dat vanaf dat moment het personeel nooit meer alleen een zitting heeft gedaan. Ze werken nu altijd minstens met z'n tweeën en de beveiliging is de laatste jaren ook verder ontwikkeld".

Ook was er ooit een moment dat de politie een bankoverval op het Havenhoofd verwachtte en de overvallers in de val wilde lokken.

„Ik mocht tegen niemand iets zeggen, ook tegen Adrie niet, maar die zei: „Wat ben je stil, wat Is er met je?"

Ik zag er vreselijk tegen op en heb duizend angsten uitgestaan toen de politie en ik op de overvaller(s) zaten te wachten. Ik was erg opgelucht toen er niemand kwam om het op z'n zachtst uit te drukken".

Menselijk

Voor zijn personeel is de direkteur nooit meneer geweest. „Als er een vreemde bij was, dan wel. Maar anders spraken ze me aan met 'Van Wezel'. De sfeer onderling was altijd goed en ik heb nooit problemen gehad in de omgang met de medewerkers. Ik maakte me wel zorgen als er problemen waren in het persoonlijke vlak. Dan lag ik er soms wakker van, liep ik te danken hoe er een oplossing gevonden kon worden".

Het was meestal een voordeel dat je de mensen van generatie op generatie kende. Daardoor stond je dicht bij hen. Daar staat tegenover dat het best wel eens moeilijk was de juiste objektiviteit te betrachten in je eigen dorp, zeker als je mensen zakelijk moet benaderen, met wie je als kind hebt gespeeld.

Zowel tegenover de medewerkers als tegenover 'de mensen' heeft Jan van Wezel altijd geprobeerd menselijk en zakelijk te zijn.

„Het werk op de bank is door de jaren in technisch zin erg veranderd. Ik ben begonnen met een met de hand geschreven administratie. De mechanisering heb ik meegemaakt en de overgang naar de automatische administratie".

Of hij vindt dat de mensen veranderd zijn, bijvoorbeeld minder betrouwbaar geworden?

„De mensen zijn niet minder betrouwbaar geworden. Ze zijn misschien wat harder geworden. Ze benaderen de dingen nu meer zakelijk. Vroeger kwamen ze niet zo gemakkelijk om geld vragen als tegenwoordig.

Vindt de heer Van Wezel dat hij vaak beschaamd is in zijn vertrouwen?

,,In ai die twee-en-dertig jaar is er wel eens een kleinigheid anders gegaan dan je verwachtte of waarop je vertrouwde, maar in 't algemeen hebben we de zaak netjes voor elkaar kunnen houden".

En behoud het goede

Aan de bank hield Jan van Wezel voornamelijk goed herinneringen over. En een echtgenote, want zijn vrouw Adrie werkte bij de bank toen Jan er in dienst trad. Ze kenden elkaar toen oppervlakkig als dorpsgenoten. Bij de bank leerden ze elkaar beter kennen en begin 1965 sloeg de vonk over. ,,We zijn in 1966 getrouwd en bij de vader van Adrie in gaan wonen. Later hebben we dat huis waar we nu wonen gekocht en mijn schoonvader is toen meegegaan. Hij is altijd bij ons gebleven tot hij vorig jaar in juni is overleden.

In 1970 is onze zoon geboren. Die werkt nu ook bij de Rabobank-organisatie. Hij woont in Goedereede, dat is gezellig voor ons, zo dichtbij.

Wat wil een mens nog meer? Jan van Wezel is tevreden met wat het leven hem gegeven heeft. Hij sluit zijn Rabobanktijd zonder spijt af en gaat verder zoals hij is: een vriendelijk mens, in vrede met zichzelf en verdraagzaam voor een ander.

Cathy Westdorp

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 12 maart 1996

Eilanden-Nieuws | 6 Pagina's

Jan van Wezel neemt afscheid van de Rabobank in Stellendam

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 12 maart 1996

Eilanden-Nieuws | 6 Pagina's