Ds. J. Karels 25 jaar in het ambt

Onder biddend opzien heeft ds. Karels in al die jaren de kansel beklommen. Biddend om de hulp van zijn Zender, of Die zijn arbeid zou willen gebruiken tot versterking van Zijn kinderen en tot uitbreiding van Zijn kerk. Maar ook als hij de kansel weer afging was er het gebed, een gebed om vergeving van het verkeerde en de tekorten. Zowel de bediening van het Woord als het pastoraat nemen bij ds. Karels een belangrijke plaats in zijn werk in. Al toen Joost Karels nog thuis woonde kon hij zo jaloers zijn op Gods

Al toen Joost Karels nog thuis woonde kon hij zo jaloers zijn op Gods volk, als er daarvan bij hen op bezoek kwamen. Hij voelde dat die mensen iets bezaten wat hij miste. Toen hij 27 jaar was kreeg hij betrekking op het predikambt en acht jaar later voerde zijn weg naar de theologische school van de Gereformeerde Gemeenten. Hoewel dit kerkverband hem wel dierbaar is, is dit voor hem niet hét énige kerkverband, de kerkmuren zijn zogegegd niet al te hoog. De moeiten van het leven zijn ook het gezin Karels niet voorbijgegaan. Zelf heeft hij van kindsaf altijd een zwak lichaam gehad. En in de periode waarin hij in Rijssen predikant was onviel hen een dochter door de dood. De levensweg die daarna volgde was dan ook niet gemakkehjk.

Ondanks alles en na al deze jaren mag ds. Karels toch weten dat de Heere hen, ook in de grootste noden, heeft bewaard, gedragen en verdragen.

Ruim een jaar nadat ds. J. Karels zich aan de gemeente van Middelhamis verbond en daartoe intree preekte in het kerkgebouw van de Nederlandse Hervormde gemeente aldaar, mocht hij afgelopen woensdagavond in datzelfde kerkgebouw - samen met 'zijn' gemeente en zijn familie - gedenken hoe hij 25 jaar geleden in het predik-ambt werd bevestigd. Voor deze herdenkingsdienst waren velen uitgenodigd, hetgeen leidde tot een stampvol kerkgebouw.

In de herdenkingsdienst blikte ds. Karels terug op 25 jaar predikant zijn. Dat deed hij naar aanleiding van Handelingen 26 vers 22 en 23: 'Dan, hulp van God verkregen hebbende, sta ik tot op deze dag, betuigende beiden klein en groot; niets zeggende buiten hetgeen de profeten en Mozes gesproken hebben dat geschieden zou, namehjk dat de Christus lijden moest en dat Hij, de Eerste uit de opstanding der doden zijnde, een licht zou verkondigen aan dit volk en de heidenen.'

In deze tekst horen we Paulus een terugblik geven, aan het einde van zijn verdedigingsrede tegenover koning Agrippa, over: 1) Wie de Heere voor hem is geweest; 2) hoe zijn prediking is geweest.

En terugblikkend kon Paulus slechts zeggen: 'tot hiertoe heeft ons de Heere geholpen' en 'dan hulp van God verkregen hebbende, sta ik tot op deze dag'. Ook ds. Karels sluit zich van harte bij deze belijdenis aan en wenste zich met dezelfde ootmoed vervuld als waarmee Paulus vervuld was. Paulus wist zich de grootste der zondaren. Dat zijn we niet zo gauw voor onszelf. En ook geen van de bekwaamheden die we mochten hebben waren van onszelf, maar alleen uit God. Alle roem is uitgesloten! Dikwijls was Paulus in angsten, noden en beving. Een ook daarvan weet ds. Karels, zoals vele van zijn dienaren, wat dat inhoudt.

In Paulus' rede voor Agrippa vallen drie aspecten op, namelijk: wie Paulus was vóór zijn bekering, Paulus' roeping, en de tijd waarin Paulus leefde. Ds. Karels wil zich zéker niet op één hjn stellen met Paulus, maar mag wel geloven dat hij iets mag kennen uit het leven van Paulus. In dat leven waren drie periodes die ook te vinden zijn in het leven van ds. Karels. "Allereerst is daar het eertijds, waarin nooit naar God werd

"Allereerst is daar het eertijds, waarin nooit naar God werd gevraagd", zegt ds. "God zocht echter het weggedrevene!" In de tweede plaats is daar de tijd van afzondering tot de heiüge bediening. "Zeven en twintig jaar was ik oud toen ik werkzaamheden kreeg met het leraarsambt. Een omnogelijkheid, ongeschikt en onheilig wist ik mezelf daarvoor. Dat was iets alleen voor heiüge mannen. Toch bond de Heere deze zaak meer en meer op. Dt werd bepaedd bij Lukas 24 vers 47: 'en in Zijn naam gepredikt worden bekering en vergeving van zonden...' en bij Numeri 11 vers 26, waar verteld wordt dat Eldad en Medad in het leger waren overgebleven, Gods Geest rustte op hen want zij waren onder de aangeschrevenen maeir zij waren tot de tent niet uitgegaan. Zij bleven dus achter. En daarin kreeg ik vrijmoedigheid om te geloven dat het toch God was Die me tot het leraarsambt riep. Daarom verzocht ik een attest en kreeg dat ook. Maar het Curatorium ontbrak de vrijmoedigheid om me toe te laten. Dan blijft er niets van je over, dan raak je alles kwijt: je roeping, je bekering en ook God Zelf. Toch liet de zaak me niet los. Het was immers Gods zaak. Toen werd ik bepaald bij: 'is Efraïm Mij niet een troetelkind, is hij Mijn niet een eengeborene? Sinds Ik tegen hem gesproken heb denk Ds nog gedurig aan hem'. En daardoor was het dat ik - onder bestrijding - toch weer een attest vroeg. Dat kreeg ik ook nu weer en ditmaal werd ik door het Curatorium wél toegelaten. Het verschil met de keer daarvoor was dat ik de eerste keer dominee móest worden, de tweede keer mocht ik het worden!"

En dan was er in de derde plaats een periode in Paulus' leven waarin hij ging ervaren dat God onveranderlijk is maar Paulus zelf onverbeterlijk. Dat Gods trouw door Paulus' ontrouw nooit teniet zou worden gedaan. En ook hiervan weet ds. Karels uit z'n leven wat dit inhoudt. Door de onmogelijkheden van zowel het persoonlijke als het ambtelijke leven heen, ook door ziekte en dood heen die in het gezin kwamen en waarbij hen een dochter ontviel. "Bij dit alles heeft de Heere betoond mét de zorg óók de ondersteuning te geven. Zelfs zo dat ik tóch op de kansel in Rijssen vanuit m'n hart mee mocht zingen: 'maar trouwe God, Gij zijt het Schild dat mij bevrijdt. Mijn eer, mijn vast betrouwen; Op U vest ik het oog; Gij heft mijn hoofd omhoog, en doet me Uw gunst aanschouwen'. Dan eindig je het liefst in God, maar je kunt Hem niet de eer toebrengen die Hij waard is en dan wordt dat smartelijk." Toen ds. nog maar 11 jaar was zei de arts hem al dat hij geen inspannende dingen of beroep mocht hebben. Ook op z'n achttiende jaar bevestigde een arts in militaire dienst dit nog eens: 'geen inspannende dingen doen, je bent zeer zwak en je wordt voorgoed afgekeurd'. Toch staat Karels al 27 jaar lang op de kansel, twee jaar als student en 25 jaar als predikant, en in al die tijd heeft hij slechts 3 of 4 zondagen over moeten slaan. "Paulus verantwoordde zich tegenover Agrippa over hoe goed God voor hem is geweest" sprak ds. Karels, en zo wil ik het u doen. Jong en oud mogen horen dat we met een levende God te doen hebben! Gód is alles voor mijn geweest, maarflcben niets voor Hém geweest!"

Paulus heeft het Evangehe van vrije genade gebracht aan klein en groot en aan ieder die het maar horen wil. Hij heeft gepredikt over hetgeen de profeten en Mozes gesproken hebben én over de vervulüng van waar de profeten over gesproken hebben. En om dat laatste werd Paulus door boze Joden vervolgd en was hij voor Agrippa gebracht. Paulus predikte het Lam Gods, dat lijden móest. En daarmee komen we terecht in de stilte van de eeuwigheid. God wilde immers dat aan Zijn recht genoeg gedaan zou worden; God wilde dat er een volk zahg zou worden met behoud van Zijn deugden en niet buiten Zijn recht om. Zo heeft Paulus steeds gepredikt de eerste Persoon van het Goddelijk Wezen - de God van het gericht, de tweede Persoon - het Lam, en de derde Persoon - de Geest die toepast. "En zo stellen wij u ook een prediking voor die zowel trinitarisch als christocentrisch is. Een prediking over een vernederde en een verhoogde Middelaar, en Middelaar van toepassing. Een Licht tot verlichting der heidenen. Dat ücht hebben we allen nodig in onze verduisterde harten. En als dat Licht gaat schijnen ga je de scheiding tussen God en jezelf ervaren, en dat door eigen schuld. Dan ga je vragen of er nog een middel is om de welverdiende straf te onkomen en weer tot genade te komen. En als er dan gepredikt mag worden dat er een weg is geopend tot verlossing, dan is dat tot troost voor Gods volk. En die prediking gaat door tot de wederkomst van Christus. Ook al zijn de dagen waarin we leven boos en al is de zonde een schandvlek van onze natie." Ds. Karels sprak de wens uit dat zijn prediking de volle raad Gods mag behelzen, tot Gods eer en de zielen van mensen tot zaligheid.

Namens de classis Tholen en de Particuliere Synode Zuid werd ds. Karels toegesproken door ds. C. de Jongste van Tholen. Hij feliciteerde zijn mede-broeder, alsmede diens gemeente en familie van harte met dit jubileum en sprak de wens uit dat ds. Karels nog lang aan de gemeente en de classis verbonden mag blijven. Tenslotte sprak namens de eigen gemeente ouderling Koppelaar de jubilerende predikant toe. Hij wenste ds. en zijn vrouw toe om samen door God gedragen te worden en dat ze daarbij samen de rotssteen van Psalm 71 vers 3 benodigen zouden om in te wonen en gedurig daarin te gaan, ook voor de toekomst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen