De Bunker

Hij krijgt een schouderklop van de commissaris en moeder stuurt hem direct weer naar zijn bed, waar hij binnen vijf minuten in een diepe, onrustige slaap valt.

Hoofdstuk 17

Er volgen vijf lange, moeilijke dagen waarin het onderzoek geen steek verder komt. Elke dag licht een agent de famiUes Verhoef en Van Zanten in over de stand van zaken. Geen sporen van slachtoffers, geen spoor van John. De politie acht het inmiddels vrijwel orunogelijk dat er nog iemand aan boord is geweest op het moment van de explosie, maar staat verder voor een raadsel. De zoekactie op het strand heeft niets op geleverd en is gestaakt en langzaam neemt de hoop af. 's Zondags gaan ze naar de kerk. Samen met de hele gemeente leggen ze hun zorg neer voor God, zoals ze al zoveel hebben gedaan die dagen. Dinsdag, laat in de middag, zorgt Gods almachtige hand voor een hchtpuntje dat de hoop weer op doet laaien.

"Hier, slaapkop, ik zet dat eten niet voor niks neer!" John schrikt wakker van de zware mannenstem. Hij komt overeind, hierbij gehinderd door de dikke deken waarin hij zich gerold heeft. Max laat een kartonnen doos naar beneden zakken en klapt het luik weer dicht. Het pannetje nasi verspreidt een heerlijke geur en de hter vruchtenvla gaat er ook wel in! Vreemd, John voelt zich haast dajakbaar.

Terwijl hij zit te eten valt zijn oog op een stuk brood, dat uit de andere doos hangt. Duideüjk kun je de indrukken van rattetanden op de rand zien. Hij vermant zich en eet verder. De slaap heeft hem goed gedaan, en nu zijn maag weer stevig gevuld wordt voelt hij zich veel beter. Nadat hij gedankt heeft zet hij allebei de dozen zover mogelijk in de hoek van de kelder, ver weg van de stretcher. Laat de ratten zich daar maar verzamelen, en niet bij mijn voeten. Met pijnlijke voeten en stramme benen loopt hij voorzichtig de kelder rond en blijft bij het donkere gat staan. Als hij door de knieën zakt, ziet hij vaag nog eenrauiu-.Het duurt even voordat hij zijn angst voor de ratten heeft overwonnen, dan schuifelt hij voorzichtig door de opening. Rechts schiet iets weg, maar verder blijft het rustig in de ruimte die precies hjkt op de andere, met even steile en glibberige muren. Plotseling stoot hij zijn voet tegen een hard voorwerp. In het donker ziet hij het silhouet van een lange stang. Als hij voorzichtig voelt wat het is bhjkt het een polsdOcke massief stalen stang te zijn, een soort breekijzer. Hij zet hem om de hoek van de opening, zodat hij hem redeUjk snel kan pakken, zonder dat ze hem van boven kunnen zien. Dan gaat hij maar weer op de stretcher liggen en overdenkt de hele situatie. Zouden ze een spoor hebl^en kunnen vinden?Als ze mijn portemonnee vinden hebben ze vast wel een aanknopingspunt. Wat gaan die lui met me doen ? Dez kelder is verschrikkelijk, maar verder zorgen ze wel aardig voor me. Hoe kom ik hier ooit uit? Die lui zijn keihard. Als ik lastig voor hen hen... Alhoewel, leven ben ik voor hen meer waard dan... Waar zou ik ergens zitten? Dit moet in de buurt van Rotterdam zijn, want we hebben zeker tien minuten op de snelweg gezeten Zijn volle maag maakt hem soezerig en even later slaapt hij weer. Hij wordt pas wakker als Max hem een pakketje boterhanamen en een halve Uter melk komt brengen.

Er ligt een dikke deken over Amsterdam. Als een geweldig veld bloemkolen reflecteren de wolken het felle licht van de zon. Diegi Ereset, bijgenaamd de Tijger, kijkt op van het tijdschrift waarin hij zit te lezen en ziet hoe ze geluidloos ondergaan in de witte watten. Hij is tevreden, want de reis is zeer voorspoedig gegaan. Vier uur nadat de Overste hem had uitgelegd wat hem te doen stond, is zijn vliegtuig opgestegen van het vliegveld in de oude, oosterse stad. Twee uur later is hij geland in Cairo, Egypte, Daar heeft hij en overstap gemaakt op het vliegtuig naar Amsterdam. Met zijn keurige verschijning in driedelig pak en zijn perfect vervalste papieren lijkt hij een Egyptische zakenman die op rondreis gaat door Europa, maar niets is minder waar. Diegi heeft zijn bijnaam verdiend door vanaf het prilste begin van zijn werk bij de geheime dienst er twee principes op na te houden: Ten eerste geen onnodige ricico's nemen, en ten tweede geen fouten maken. Dit heeft ertoe geleid dat hij is uitgegroeid tot de meest succesvolle geheim agent annex tertorist die het land rijk is. In zijn lange rij van heldendaden staan onder andere het opblazen van een Amerikaanse Boeiing tijdens een landing in Florida en een helikopterramp in Saoedi-Arabië. In beide gevallen hebben de technische onderzoeksrapporten als eindconclusie gehad; "Ongeval door technisch mankement en samenloop van omstandigheden". Maar de werkelijke reden is dat de landen recht hadden op vergelding van hun wandaden ten opzichte van de Grote Leider. Op het gebied van explosieven en wapens is hij een onbetwist expert, en ook nu neemt hij geen onnodige risico's. Hij heeft de Overste een lijst gegeven met wapens waarover hij wil kunnen beschikken. Wapens meenemen tijdens zijn reizen doet hij nooit want het risico gepakt te worden met wapens in zijn koffer is veel te groot.

Gedurende zijn reis heeft hij de informatie over Neder land nog eens rustig doorgelezen. Zijn plaatsje helemaal achterin geeft hem de mogelijkheid om ongestoord rapporten door te lezen over sterkte, werkwijzen en zwakke punten van de Nederlandse politie en het Nederlandse leger. In het bijzonder militaire opslagplekken trekken zijn aandacht. Af en toe onderstreept hij iets waarover hij zijn mannetje straks een paar vragen moet stellen.

Degene die hij nu te hulp schiet is ook geen kleine jongen. Glad als een aal en eveneens zeer succesvol in wapen- en mensenhandel en dat is prachtig, want Diegi is allergisch voor amateurs. Maar wat hem zorgen baart is de knullige situatie waarin hun man terecht is gekomen. Hij weet dat ook de groten wel eens een foutje kunnen maken, maar dit soort fouten... De opdracht is duidelijk: het spul weer uit handen van de politie krijgen en zorgen dat het bij de Overste bezorgd wordt.

Onder de wolken blijkt het zacht te miezeren. Diegi kijkt misprijzend naar het natte, grijze land onder hem. Wat een klimaat!

Als de atletisch gebouwde zakenman zijn grote koffer op wieltjes weer terug heeft, en met zijn knalgele paraplu in de hand oplettend naar de uitgang loopt, staat een eveneens keurig geklede man op van de stoeltjes in een van de wachtruimtes. Met snelle passen loopt hij op Diegi Ereset af en tikt hem op de schouder, Diegi kijkt de man met de Sik aan en beantwoordt zijn in vloeiend Arabisch gestelde vraag, schudt hem de hand en loopt mee naar de auto. De bagage gaat in de koffer van de Mercedes tweezitter, en de twee zakenlieden rijden met een rustig gangetje de snelweg op, richting Rotterdam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen