Het Kijkvenster

Dat deed in het politieke wereldje weer heel wat stof opwaaien! De overstap die Hirsch Ali maakte van de Partij van de Arbeid naar de VVD. Nog niet zo lang geleden was zij toegetreden tot de PvdA, en voorzitter Koole was daar nauw bij betrokken. De laatste maanden was zij herhaaldelijk bedreigd en genoot zij bescherming vanuit de PvdA. Achteraf bleek dat zij was uitgeweken naar de Verenigde Staten. En als een donderslag bij heldere hemel kwam het bericht dat zij is overgegaan naar de VVD, die haar met veel tam-tam heeft binnengehaald. En Gerrit Zalm, de vroegere minister van financiën en thans fractieleider van die partij, maakte er geen geheim van dat zij mede op zijn verzoek was overgekomen naar de liberalen, die haar meteen op een verkiesbare plaats heb- ben gezet, zodat zij wellicht bij de volgende verkiezingen kameriid voor de VVD zal worden.

Op zichzelf is er natuuriijk niets mis mee wanneer iemand verandert van politieke partij. We leven in een vrij land, waarin iedereen kan gaan en staan waar hij of zij wil, waar ook iedereen zijn of haar eigen politieke keuzes kan maken. Maar in dit geval kunnen we wel iets van de socialistische verontwaardiging begrijpen. Temeer omdat de motieven van Hirsch Ali niet zo sterk overkwamen. Zij leek teleurgesteld in de Partij van de Arbeid, omdat zij daar voorlopig geen kans maakte in de Tweede Kamer te komen. En bij de liberalen lag een zetel in het verschiet. Een zuiver opportunistische beslissing dus Zo doorzichtig als het maar kan.

De laatste tijd is wel duidelijk dat pohtici hun eigen belangen laten prevaleren boven partijbelang. Na de vorige verkiezingen namen nogal wat bekende vertegenwoordigers van politieke partijen afscheid van Den Haag omdat zij vreesden niet opnieuw minister of staatssecretaris te zullen worden. Dat gaf nogal eens aanleiding tot de beschuldiging van 'kiezersbedrog'. Nu reeds heeft Nawijn te kennen gegeven dat hij wel lijsttrekker wil worden voor de LPF, maar dat hij nog niet weet of hij na de verkiezingen ook zal plaats nemen in de Tweede Kamer. * * *

* * * Dat het meer om 'poppetjes' gaat dan om beginselen, was trouwens ook merkbaar in de Christenunie. Daar moest Kars Veling het veld ruimen omdat de partij niet hoog genoeg had gescoord bij de verkiezingen. Dit werd hem persoonlijk aangerekend. Nu echter is Rouvoet aangewezen als lijsttrekker en als het verhes van de CU nu eens niet ongedaan wordt gemaakt ? Zal dan ook Rouvoet het veld moeten ruimen? Ik heb de indruk dat het vroeger allemaal wat overzichtelijker was. Je hoorde bij die partij en daar blééf je. Ongeacht of die partij won of verloor. En mensen stonden voor de beginselen die deze partij uitdroeg. Een overstap was uiterst zeldzaam. Maar vandaag de dag lopen mensen met het grootste gemak over van de ene partij naar de andere. Om vervolgens beginselen uit te dragen die ze in het verleden hebben bestreden! * * *

* * * Trouwens, laten de kerken niet hetzelfde beeld zien? Als het je toch in de ene kerk niet bevalt, dan ga je over naar een andere, waar je je wèl thuisvoelt. Lidmaten die een tuchtprocedure vrezen, laten het niet zo ver komen en onttrekken zich aan de kerkelijke gemeente om ergens anders met een schone lei te beginnen. Zelfs predikanten die soms jarenlang een bepaalde kerk gediend hebben, leggen van het ene moment op het andere hun ambt neer en worden in een andere kerk met open armen ontvangen. Of zo'n beslissing altijd verantwoord is? De weet het niet, ik kan niet in het hart van de ander kijken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen