DE BUNKER

De man die aan het linkerportier hangt houdt zijn adem in, knijpt zijn ogen dicht en rukt op de tast de sleutel uit het contactslot. In de doodse stilte die volgt klinkt alleen het tikken van het warme staal van de truck. Diegi sleept Sjors uit de auto en stroopt hem zijn uniform af. Aan de andere kant van de wagen doet Leo, een vakkundige handlanger van de Sik, hetzelfde. De Sik start de Renault 4 en rijdt deze het gangpad af, in de richting van de basis. Hij zet zijn mobilofoon aan en slaat met gebalde vuist op het stuur. Yes! Perfect! Vijf minuten later zet de truck zich weer in beweging. Aan het stuur Leo, naast hem Diegi, allebei in legeruniform. Een kilometer later springen twee lifters achter in de overdekte bak: de Sik en nog een handlanger, Dennis. Leo geeft flink gas en stuift met hoge snelheid over het laatste, rechte stuk naar de basis. Gedegen analyse van de laatste dagen heeft uitgewezen dat Sjors vandaag dienst heeft, en dat hij het laatste stuk over open terrein altijd veel harder rijdt dan zijn collega’s. Leo zorgt dat de wachtposten van de basis, als ze er al op zouden letten, niks vreemds kunnen ontdekken. Hij rijdt met haast onverantwoord hoge snelheid over de smalle zandweg op de basis aan, en remt op het laatste moment, ook typisch een trekje van Sjors. De wacht glimlacht, schudt zijn hoofd, zet de slagbomen alvast open en steekt zijn hand op. De felle lichten schijnen hem in het gezicht en als de auto brullend het terrein oprijdt ziet hij in een flits hoe ‘Sjors’ zijn hand opsteekt, duim omhoog. Hij sluit de slagbomen en geniet van de stilte die weer terugkeert. De lucht kleurt diep donkerblauw en de sterren worden steeds beter zichtbaar. In de verte zet ‘Sjors’ de truck stil. In de heidestruiken rondom de wachtpost tjirpen krekels.

••••••••••••••• HOOFDSTUK 21 Leo zet de motor af. Recht voor hen, op zo’ vijfhonderd meter afstand, ligt een laag, betonnen gebouw zonder ramen, het doel van hun komst. Daarbinne staat in de betonnen kelder het afgewerkte plutonium. Nog steeds ‘verpakt’ in de degelijke loden kist, vrij van stralingsgevaar. De sleutels van de deuren hangen in het wachtlokaal, in de meest linkse sleutelkast. Zelfs de labels zijn bekend en zitten in de hoofden van de vier criminelen. De inlichtingendienst van de Sik heeft zijn best gedaan. Probleem is nog de zware bewaking, buiten het gebouw staat op elke hoek een wacht. Het scenario is echter even simpel als doeltreffend: Elk bendelid is gewapend met een verdovingsgeweer, zoals het gebruikt wordt bij wildsafari’s. Uiterst scherprichtende kwaliteitswapens, voorzien van pijltjes met zeer snel werkend verdovingsgif. Getroffenen zijn binnen vijf seconden buiten westen en houden er na ongeveer zes uur alleen een zware hoofdpijn aan over. De grote dempers zorgen ervoor dat er bij het afschieten alleen een zachte plof hoorbaar is. Diegi, Leo en Dennis stoppen een klein oordopje in hun oor. De Sik bezit de zender voor deze minuscule ontvangers en zal met een druk op de knop ervoor zorgen dat ze allemaal tegelijk hun schoten lossen.

Ze springen uit de wagen en sluipen in de dekking van de steeds dichter wordende duisternis en de lage heidebegroeiing naar de van tevoren bepaalde posities. Deze mannen zijn gewend snel en efficiënt te werk te gaan. Geen twijfel, geen angst, alleen de juiste actie op het juiste moment. Gelukkig is de garage waarbij ze de auto hebben neergezet op dit tijdstip verlaten, ook dat hadden ze trouwens al van tevoren met vrij grote zekerheid ge-constateerd. Evenals het feit dat Sjors en zijn collega’s binnen een half uur rapport uitbrengen van hun ronde bij de dienstdoende commandant in het hoofdgebouw. Ze hebben dus niet echt veel tijd. De Sik is de laat zijn positie inneemt, ste die zijn positie inneemt, het donkere silhouet van de wacht heeft hij duidelijk voor zich. Hij wacht geen seconde langer dan nodig is, de anderen moeten inmiddels al in positie zijn, richt het geweer, drukt op de knop van de zender en haalt de trekker over. Hij is al jaren gewend raak te schieten en doet dat ook deze keer. Even blijft de wachtpost bewegingloos staan, om daarna met een doffe klap voorover op de grond te vallen. De Sik staat snel op en bevindt zich binnen enkele seconden bij de hoofdingang. De door zijn informant aangeleverde loper past. De alarmcode ook. Klassewerk, jongen, daar krijg je een ton extra voor. Hé, alleen de kelder is bereikbaar, het overige van de bunker is afgesloten. Da ’s pech hebben. Als het mis gaat hebben we alleen deze ruimte aan de voorkant. Maar het kan niet mis gaan... Leo en Dennis graaien trefzeker de juiste sleutels uit het sleutelkastje, en rennen direct de trap af. Diegi loopt terug naar buiten en gaat met zijn rug tegen de muur staan, onzichtbaar in de inktzwarte schaduw van het gebouw. Zijn scherpe ogen houden de omgeving constant in de gaten. Diegi voelt zich sterk, in zijn rechterhand heeft hij een zware Colt, in zijn linkerhand het zendertje van de Sik. Als er iets misgaat zal hij direct alarm slaan. Hij kijkt op zijn horloge. De wijzers lichten zacht op in het donker. Jullie krijgen precies twaalf minuten van me, dan moeten we hier wegwezen. Over vijf minuten piep ik de helikopter op. Vijf minuten verder, vlakbij een oude boerderij, wacht een warmgedraaide helikopter op het startsein.

Paniek golft door John’s leden. Dat is Max in die auto: Rustig rijdt de wagen de straat in en onverbiddelijk komt hij zijn kant op. De onweerstaanbare wil om hier uit te komen nu hij zo dicht bij een ontsnapping is overwint de paniek. Alweer verbaast het hem dat hij nog helder kan denken. Snel voelt hij aan het slot van de dubbele garagedeuren. Een enkelpins slot, niet al te zwaar uitgevoerd. Even zien, grendels? Ja hier... zo, die zijn eraf. Dat moet lukken met die Mercedes! John sprint naar de sportwagen, Max moet nu ongeveer bij het huis aangekomen zijn. Met een plof laat hij zich op de bestuurdersstoel vallen en peutert met de sleutel in het contactslot. Mis, toch die andere! De sleutel wil niet in het contact, zijn vingers trillen teveel. Eindelijk lukt het. John haalt diep adem, trapt de koppeling in en draait de sleutel om. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen