Johannes van Brussel naar het zendingsveld

“Ook de vele verdrietige dingen die in het leven van mensen - ook van jongeren - kunnen gebeuren, blijken achteraf niet voor niets te zijn geweest", zo zegt Johannes overtuigd. “Als God met Zijn Geest Zijn helende werking begint in het hart van een mens, dan gaat hij dat zien.” Johannes spreekt uit ervaring. Lang was hij op zoek naar echt, levend contact met God. Het was een zoektocht, waarbij het verlangen om een schaap van de Goede Herder te mogen zijn, zijn drijfveer bleef. Hij zocht werkelijk overal. Maar in de stilte van de eenzaamheid heeft hij gevonden wat hij zocht. De liefde van God voor een slecht mens dreef hem er vervolgens toe om met deze unieke ervaring iets te gaan doen. Hij stond op een ‘kruispunt’ en was zich ervan bewust keuzes te moeten maken. Het werd voor Johannes een kwestie van veel gebed en zoeken naar de weg die God voor hem had uitgestippeld. Dat ging niet vanzelf. Hij begon een nieuwe zoektocht, maar nu niet meer alleen. Hij begon na te denken over een studie aan de Bijbelschool De Wittenberg. Hij liep daar zelfs een dag mee. “Maar”, zo zegt Johannes eerlijk, “mijn vooropleiding schoot tekort, ik ben tenslotte maar een simpel schildertje met een v.b.o. achtergrond.” Bovendien was hij de inschrijfformulieren vergeten, die hij zou moeten insturen om er zich aan te melden. Toch liet het verlangen om het Evangelie aan anderen te vertellen hem niet los. Toen bezocht hij een zendingsweekend in Zeist. Het verlangen werd daar alleen maar verder bevestigd. Het gevoel dat hij vroeger op school kreeg, wanneer hij dia’s zag over het werk van Woord en daad, het gevoel van mee willen werken, werd heviger. Maar wat kon hij doen? Hij wist niet hoe het moest. Opnieuw werd het een kwestie van gebed.

Komt er iemand op mijn pad, zo besloot hij uiteindelijk, dan is dat voor mij de aanwijzing dat ik verder mag. En tot Johannes’ verwondering gebeurde dat. Iemand uit de ‘Berea’ gemeente gaf vier adressen van scholen, waar Johannes misschien terecht zou kunnen. Dankbaar stuurde Johannes de formulieren in. Maar hij besefte dat hij daarmee een volgende hindernis moest nemen: naar welke school wilde God hem sturen? Weer bad hij. “De school die het eerste reageert, die wordt het”, zo werd hem duidelijk. Wonderlijk genoeg gebeurde iets, wat anders nooit gebeurt: hij kreeg slechts van één school een reactie terug. De keus werd gemakkelijk gemaakt voor Johannes, die duidelijk Gods leiding hierin zag. Zo kwam hij terecht op de School for harvest and ministry in Zwijndrecht, waar hij tijdens de eenjarige opleiding veel eye-openers kreeg toegereikt. Veel persoonlijk leed werd daar ook genezen, zodat Johannes steeds meer ballast kwijtraakte. Hij deed er unieke ervaringen op. Hij leerde God meer en meer kennen en leerde anders denken over die God van Wie hij zoveel liefde ontving. De volgende vraag was: bij welk organisatie ga ik werken? Daarover heeft Johannes nog wel even moeten nadenken. Dat de keus voor de l.J Zending werd gemaakt, verliep als volgt: op de school kwamen regelmatig zendingswerkers op bezoek om iets te vertellen over hun organisatie en hun werk. Zo ook twee zusters van de Stichting l.J. Zending, die werken onder de Bauzies, een stam in Nieuw Guinea. Deze zusters deden daar al eerder vertaalwerk in samenwerking met de plaatselijke bevolking. “En” zo vertelt Johannes. en hij is er nog steeds ondersteboven van. “daar kreeg ik zo het gevoel dat God uit de hemel naar mij keek. Alsof Hij zeggen wilde: daar is de plaats waarnaar ik je al die tijd heb willen sturen. Een heel emotionele ervaring, want het was een regelrechte bevestiging”, zegt Johannes. Hij vroeg een poos bedenktijd, want er kwamen veel twijfels boven. Voor hetzelfde geld beeld ik mezelf maar wat in, dacht Johannes, en zit ik misschien tóch op de verkeerde weg. En wat heb ik eigenlijk te besteden? Zo’n onderneming kost heel veel geld, en hij had geen middelen om zich te bedruipen. Dat ging zo ver, dat Johannes op een goed moment zei: “God, zie maar wat U met me doet, ik weet niet meer hoe ik er moet komen. En anders ga ik wel niet.” Het leek of God daarop had gewacht. Want vanaf dat moment gebeurde er van alles. Er kwam zoveel los. De benodigdheden stroomden binnen. En méér dan dat; tot een digitale camera en een laptop en geld voor de tickets toe. Daarna is het balletje steeds sneller gaan rollen. Johannes kreeg vrijmoedigheid om de knoop door te hakken en afgelopen dinsdag was het zover: toen vertrok hij vanaf Schiphol, waarna de reis ging via Singapore, Jjakarta en Jajapura naar Waena, waar een ‘Hollands’ huis, een accommodatie van de zendingsorganisatie zelf, het nieuwe groepje zendelingen wachtte. Het groepje waarmee Johannes gaat werken, is vanwege oorlogsdreiging wel gekrompen.

Slechts vier van de aanvankelijk zeven personen tellende groep gaat er écht op pad. Johannes, het ga je goed! En voor wie hem eens een hart onder de riem wil steken, volgt hier zijn adres: Johannes van Brussel, JalnaYoka, Waena 99358, Irian Jaya, Papua Indonesia.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen