Eric Rodenhuis officieel schipper van Reddingboot Prinses Margriet

Ondanks de officiële benoeming van woensdag is Rodenhuis al sinds eind september in functie als schipper op de 'Prinses Margriet'. De 35­jarige Ouddorpse gezagvoerder is zijn nautische loopbaan begonnen op de Visserijschool in Stellendam, vervolgens verdiende hij zo'n 15 jaar zijn brood aan boord van een vissersschip. Na enkele jaren aan de wal heeft hij toch ervaren dat de zee aan hem blijft trekken. Halverwege dit jaar is hij daarom begonnen als opstapper op de reddingboot. Toen bleek dat er een vacature kwam als schipper bij de KNRM behoefde hij geen moment te aarzelen en de sollicitatiebrief werd geschreven, met als resultaat dat hij vanaf eind september als schipper de leiding heeft over de 'Prinses Margriet'. Nadat de heer L. Koese in het begin van het jaar is gestopt als schipper van de reddingboot fungeerde J. Keijzer als interim­schipper. Hij heeft Rodenhuis met raad en daad terzijde gestaan. Rodenhuis heeft voor wat de fijne kneepjes van het vak betreft veel aan Keijzer te danken gehad.

Jongensdroom Schipper Rodenhuis noemt zijn baan "een

Schipper Rodenhuis noemt zijn baan "een lot uit de loterij". Hij realiseert zich dat er in Nederland maar elf beroepsredders zijn en het bevel voeren over zo'n snelle reddingboot zal in menig jongensdroom voorkomen. Als vaste laacht in dienst van de KNRM is Rodenhuis, buiten de reddingswerkzaamheden om, 'manusje van alles' in de reddingspost, want zijn dagelijks werk bestaat, naast verschillende administratieve werkzaamheden en onderhoud van het gebouw, uit het paraat houden van de 'Prinses Margriet'. Want de boot moet dag en nacht gereed zijn om direct uit te varen. In de vrij korte tijd dat Rodenhuis op de reddingboot opereert heeft hij al verschillende acties uitgevoerd. In de zomertijd zijn dit vooral uit de koers geraakte surfers welke toch te ver van het strand zijn afgedwaald. Ook wordt nogal eens assistentie verleend bij het binnenslepen van (sport)visboten die geteisterd worden door materiaalpech. "Door gewone sleepboten wordt het Goereese Gat veelal gemeden vanwege de vele ondieptes", volgens Rodenhuis.

Bij sommige hulpverleningsacties vraagt de schipper zich af waarom de mensen zo slecht voorbereid de zee op gaan. Enige tijd terug moesten kite­surfers, die ­ met twee personen op één plankje ­ aan een vlieger, te ver uit de kust verzeild waren geraakt door de reddingboot weer op het droge worden gebracht. Hij vindt het onverstandig als er met dergelijk materiaal te ver de zee wordt opgegaan. Dit geldt ook voor onervaren schippers die met ondeugdelijk materiaal het zeegat kiezen. De bemanning moet dan ­ veelal in het weekend ­ met de boot weg voor een redding die eigenlijk niet nodig zou moeten zijn. Ook heeft hij met zijn bemanning al verschillende keren meegedaan aan ­ soms urenlange ­ zoekacties naar vermiste surfers, welke later al lang weer op een andere plaats aan wal zijn gegaan. Dit soort meldingen komen volgens de schipper vooral aan het eind van de middag in de zomermaanden binnen. "Surfers komen dan niet opdagen en de achterblijvers gaan zich zorgen maken. Toch gebeurt het wel dat er dan drie reddingboten in touw zijn geweest", aldus de heer Rodenhuis. De schipper voelt zich niet gefrustreerd als ze weer worden opgeroepen voor een dergelijk actie: "Het is toch een soort van goed werk wat wij doen". Het werk wat hij met zijn bemanning verricht geeft veel genoegen. Hij verhaalt hoe er enige tijd geleden iemand van een schip moest worden gehaald met een maagbloeding. Nadat de patiënt in het ziekenhuis was opgenomen hoorde hij van de artsen dat het met veel later had moeten zijn anders was de man overleden. Dit geeft, volgens Rodenhuis, veel voldoening, want de 'Prinses Margriet' is toen toch levensreddend bezig geweest.

Dankbaar werk

Over het algemeen is het dankbaar werk wat er door het team van de Reddingboot wordt verricht; veelal krijgen ze waarderende reacties als er mensen op het droge zijn gezet. Een enkele keer worden er ook wel eens negatieve reacties genoteerd zoals die keer dat, na een geslaagde bevrijding van een jacht op een zandplaat, de redders een schadeclaim aan de broek kregen voor een kleine beschadiging. "Gelukkig komen dergelijke reacties maar zelden voor", aldus de Schipper.

Naast de schipper behoren nog negen andere leden tot de bemanning van de 'Prinses Margriet'. De meeste bemanningsleden vinden hun werk in de omgeving van de reddingboot. "Het is ons streven om binnen tien ininuten na de melding te vertrekken van de steiger. En meestal lukt ons dit", aldus Rodenhuis, Daarom is het voor de beman ningsleden van belang om in de buurt van de boot te werken. Belangrijk is het ook, volgens Rodenhuis, dat de werkgevers van de bemanningsleden bereid zijn ze direct aan het reddingswerk af te staan als de pieper gaat. In de praktijk blijkt dit weinig problemen te geven, "De bedrijven hebben in ieder geval mensen in dienst die niet zo vlug zullen vertrekken naar andere, verder weg gelegen ondernemingen", volgens de schipper. De bemanning van de "Prinses Margriet" moet dag en nacht beschikbaar zijn daarom legt het werk wel beslag op het privé­leven van de bemanningsleden. "Als je uit gaat moetje er altijd rekening mee houden dat elk moment de pieper kan gaan en dat je binnen die tien minuten moet gaan varen en als je wat verder weg gaat moet altijd de vervanger stand­by zijn", volgens Rodenhuis. Toch hebben deze beperkingen van het privéleven hem nooit doen terugverlangen naar zijn vorige werkkring. Het 'eigen baas­zijn' en de afwisseling hebben hem aan de reddingboot verknocht.

Altijd varen

Dat eigen baas­zijn geldt ook voor de vraag: wanneer er gevaren wordt. Soms zijn de weersomstandigheden zodanig dat er niemand zich meer buiten waagt. Toch gaat de reddingboot dan ­ in geval van een noodsignaal ­ buitengaats. "We varen altijd, al is het een heel zware storm en is de golfhoogte een meter of tien", stelt de schipper, "dit soort boten kan dit gemakkelijk aan". Hij blijft wel verantwoordelijk voor de bemanning en het schip en roekeloosheid zal zeker vermeden worden want zijn devies is: "We keren niet met minder mensen terug dan we vertrekken. Het liefst met meer!" Want daar is het reddingswerk toch om begonnen.

Eric Rodenhuis, zojuist terug van een opleidingsweek in Schotland, heeft het prima naar zijn zin op 'zijn Prinses Margriet'. Voor hem en zijn bemanning gaat geen zee te hoog als ze hun zeevarende medemens ten dienste kunnen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen