Herinneringen aan de Steliendamse liaven geboeJtstaafd in een persoonlijlt fotoboelt

Al in 1955 verhuisde Lokker (72) naar Vlaardingen. Hij had een paai' jaar gevaren, maar toen hij trouwde lag een baan op de wal meer voor de hand. Hij solliciteerde bij de PTT en kwam terecht in de vissersstad aan de Nieuwe Waterweg. Later werkte hij ook nog in Rotterdam. De band met Stellendam lijkt er in al die jaren van absentie echter niet onder geleden te hebben. Integendeel.

Navelstreng

"Stellendam is altijd in mijn hart gebleven. Daar hoor ik thuis. Mijn gevoel met Stellendam IS net als tussen moeder en kind. Ik zeg altijd: als ik van mijn woonplaats Vlaardingen naar Stellendam ga, dan ga ik naar huis. Op de autoweg, de N57, gaat miji) hart open en als ik op de HaringvUetsluizen rij, dan ben ik thuis. Bijna. De Haringvlietdam, met aan weerszijden de havens, is voor mij als het ware de navelstreng met de plaats van mijn oorsprong." Omdat de band tussen Lokker en het dorp van zijn jeugd zo stevig is, is hij er ook veel mee bezig. Hij verzamelt foto's en schrijft herinneringen op. Twee jaar geleden maakte hij in eigen beheer al eens een boekje over de oude Steliendamse boerderij Bouwlust, de stee waar vanaf 1769 drie generaties Lokker hebben gewoond, voorvaderen van de Vlaardinger. Hij laat het boekwerkje zien en vertelt dat het nooit is uitgegeven. Met dat doel is het ook niet gemaakt, het is puur voor eigen gebruik én voor de familie. Bescheiden zegt hij: "Ach, ik ben ook helemaal geen schrijver, ik noem mezelf geen schrijver. Ik schrijf alleen wat op."

Mooi schouwspel

Zo boekstaafde Lokker ook zijn herinneringen aan de Steliendamse haven. "Ik heb gewoon de gedachten over mijn jongenstijd de vrije loop gegeven en deze aan mijzelf verteld. Maar dan op papier, om het een langdurig voortbestaan te geven. Ik heb de oude haven altijd een mooi schouwspel gevonden. Dat beeld van vroeger staat mij nog steeds voor ogen. Ik ben dus gaan schrijven en het vloeide zomaar uit mijn pen. Niet een technische beschrijving van de garnalenvangst. Nee, zomaar herinneringen over de haven van toen, met de vissersschuitjes, die een onvergetelijke aanblik bood." Hij maakte er, net zoals bij zijn verhaal over

Hij maakte er, net zoals bij zijn verhaal over Bouwlust, een boekwerk van, inclusief 130 historische en moderne foto's. Wederom niet met het idee dat er een écht boek van zou komen. Maar het kan raar lopen. "Toen ik op een verjaardag op de camping in Stellendam het boek liet zien, vond iedereen het prachtig. De Stellendammers, maar ook de overkanters. Ze raadden me aan ermee naar een uitgeverij te gaan, maar dat vond ik eerlijk gezegd nogal hoog gegrepen. Het boek was puur voor mezelf en voor de familie bedoeld. Ik liep een paar weken met het idee rond en trok uiteindelijk de stoute schoenen aan: ik ging met m'n boek naar boekhandel Akershoek in Ouddorp."

Direct enthousiast

"Ik moet zeggen: de heer Akershoek was direct enthousiast. Iets over de vissershaven bestond nog niet en er zaten veel foto's in. Akershoek wilde het wel uitgeven. Maar ik zei: lees het eerst maar eens, want wat er in geschreven staat kan best tegenvallen. Een paar weken later hadden we weer contact en Akershoek zei: we doen het, je hebt "t leuk opgeschreven, het is spontaan, het komt uit je hart." Uiteraard vond Lokker het prettig deze woorden te horen. Bovendien vond - en vindt - hij het een hele eer dat zijn boek nu in de boekhandel komt te liggen. Lokker begint zijn boek met een artikel uit Eilanden Nieuws. Onder de kop 'Verse garnalen' staat een verhaal dat teruggaat tot april 1936, en wel het tijdstip dat koningin Wilhelrmna en prinses Juliana Stellendam bezochten. Verse garnalen, hoe kan het ook anders, speelden bij dat bezoek een rol. In de decennia daarna bleef Stellendam de gamalenhaven bij uitstek.

Even smullen

Lokker weet het allemaal nog precies en hij vertelt over zijn jeugdjaren bij het haventje. "We speelden er en aten er garnalen. Als de vissers terugkwamen, wist je dat en trok je naar de haven. Tja, ik ben nu eenmaal altijd een haven- en waterman geweest. De garnalen werden m manden op de wal gezet en dragend op de schouder of op een kar naar de pellerij gebracht. In een onbewaakt ogenblik konden wij er wel even van smullen. Ik herinner me ook nog de havenmeester. Dat was een grote, barse man met een witte baard. Die kwam brallend en met geheven vuisten op je af, als je naar zijn zin te dicht bij het water kwam. Maar als hij weer weg was, ging je gewoon weer terug." Lokker glundert weer als hij die kwajon

Lokker glundert weer als hij die kwajongensstreken van toen de revue laat passeren. "Ik heb er ook gezwommen en als er ijs lag liepen we over de haven. Soms kwam er dan een ijzeren schip om het ijs te breken. Dan kreeg je van die ijsschotsen. Dat was natuurlijk een hele uitdaging; ik ben wel es koppie onder gegaan." Een andere keer mocht hij. als jongen van twaalf, dertien jaar, aan het stuurrad van een sleepboot staan - een sleepboot die de baggerschepen buiten het uitgebaggerde haventje trok. "Dat heeft een blijvende indruk gemaakt. Ik zie 't nog voor me."

Deltawerken

Hij schrijft ook over de Tweede Wereldoorlog, toen de Duitsers de scheepjes vorderden. En over de tijd direct na de bevrijding, toen de scheepjes weer terugkwamen. "In de oorlog bewaaiiten de Duitsers de haven", vertelt de schrijver. "Vissers kregen een pasje in een houten hokje en met dat pasje mochten ze eruit, het water op. Er werd streng op toegezien dat er geen vreemden aan boord waren. En als de vissers het haventje weer binnenkwamen, moesten ze het pasje weer afgeven, 's Nachts werd de haven afgesloten met een grote balk, zodat niemand er uit kon."

De oorlog betekende niet de nekslag voor het oude haventje van Stellendam. Nee, dat was de watersnoodramp van 1953 en de nasleep daarvan. Lokker: "Toen werd alles anders, toen kwamen de Deltawerken."

Aanvankelijk had de Vlaardingse schrijver het idee om hier zijn verhaal te stoppen. Maar hij vond het bij nader inzien gepaster om er ook de nieuwe Steliendamse havens bij te betrekken. En zo geschiedde. Daarbij veranderde hij de oorspronkelijke titel 'Steliendamse vissers uit vervlogen tijden' in 'Steliendamse vissershavens'. Het boek, waar Lokker op aanraden van boekhandelaar en uitgever Akershoek de meeste Steliendamse woorden uitgehaald heeft, bevat een kleine 140 pagina's en kost 19,90 euro.

Lokker verwacht een goede verkoop: "Toen ik op die verjaardag was geweest, ging het als een lopend vuurtje door Stellendam. ledere keer als ik door het dorp liep, werd ik aangehouden en vroeg men naar dat boek." Vanaf zaterdag kan iedereen het kopen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen