op de Regionale Verkiezingsbijeenkomst van de SGP

Tekst .Jesaja 14: 32 Wat zal men dan antwoorden den boden des volks? Dat de HEERE Sion gegrond heeft, opdat de bedrukten Zijns volks een toevlucht daarin hebben zouden.

In Jeruzalem wordt druk vergaderd. De regering is bijeengeroepen. Er moet beslist worden over een belangrijke zaak. Men zit duidelijk in verlegenheid. Wat zal men dan antwoorden aan de boden van het volk. Aan de poorten van Jeruzalem wacht een gezantschap van de Filistijnen op de uitslag van hun voorstel.

Het is in het jaar dat de goddeloze koning Achaz stierf, in 727 voor Christus. Het is ook het sterfjaar van Tiglath Pilezer, de koning van Assyrië, het machtige rijk, dat in die dagen vele volkeren overheerste. Ook de Filistijnen gingen gebukt onder het juk van Assur. Maar nu de koning van dat rijk is gestorven, hoopt men op een betere toekomst. Jesaja, de profeet des Heeren, had evenwel een heel andere tijding. De slang Tiglath Pilezer is wel dood, maar zijn opvolger zal een nog giftiger adder zijn. En daarna komt een vliegende draak. Anders gezegd: Het gaat alleen maar van kwaad tot erger. De Filistijnen hebben onder elkaar beraadslaagd. Ze willen een verbond met Juda sluiten. Twee kunnen tenslotte meer dan een. Samen zal het hen wel lukken om het juk van de onderdrukker af te werpen. En nu wachten de boden buiten de poort op het antwoord. In Jeruzalem zelf wordt druk vergaderd. Het voorstel lijkt aantrekkelijk, het is misschien ook wel verstandig om eeuwenoude vijanden van zo dichtbij in het vervolg tot je vrienden te kunnen rekenen. Maar dan moet de kloof tussen de Heere, de God van Israël en de afgoden van de Filistijnen worden vergeten. Dan moet gezocht worden naar een compromis, waarin zich beide partijen kunnen vinden. Twee wegen staan hier open, de weg van de berekening, of weg van het vertrouwen op God; de weg van het vlees of de weg van de geest. Wat zal men antwoorden aan de boden van het volk?

De geschiedenis is al oud. Er zijn sinds die tijd al heel wat eeuwen verstreken en er is ook heel wat veranderd. Maar de vraag van toen is nog volop actueel. Ook nu wordt ze nog op velerlei wijzen gesteld. De wereld dringt zich aan ons op. Het compromis wacht aan de poorten van ons huis en gezin. Het lijkt zo aantrekkelijk. De duivel beloofde Christus al de koninkrijken der aarde voor één enkele knieval. Hij gaat rond als een briesende leeuw en verschijnt soms als een engel des lichts. Wat kan het voor kwaad om op te trekken met andersdenkenden, met hen die van God noch gebod willen weten? Om met elkaar vrede te zoeken en te streven naar een betere wereld. Hoe blijken ook in onze tijd godsdienst en wereldgelijkvormigheid best samen kunnen gaan.

Wat zal men dan antwoorden aan de boden van het volk? Aan de gezanten die aan de poorten van ons huis en hart staan? Ze hebben hun woordje klaar en zeggen: We kunnen best samengaan.

De vergadering te Jeruzalem is duidelijk in verlegenheid gebracht. Maar dan staat daar ineens de profeet des Heeren, Jesaja, in hun midden. En de onzekerheid wordt door de profeet van de tafel geveegd. Wat men moet antwoorden? Wél, het enig juiste antwoord is het Woord van onze God. Zo was dat toen, zo is het ook nu. Meldt de boden dat de Heere Sion gegrond heeft, met andere woorden: We zijn om geen hulp van de Filistijnen verlegen, we sluiten met hen geen verbond, we hebben al een verbond, een eeuwig verbond, we hebben met de Heere der heren een vast verbond gemaakt. Het is alsof we Jesaja horen zeggen: ‘Dat wilt u toch niet zomaar overboord zetten? Een verbond met de Filistijnen betekent verraad aan het verbond met God. Zo dwaas zult u toch niet zijn? Vertel de boden maar dat we onze hoop niet op mensen bouwen maar op de onveranderlijke trouw van onze God. Onze hoop en verwachting is op Hem gericht. Sion heeft van de andere kant geen hulp nodig. Toen niet, ook nu niet. God zal haar redden uit de nood. Jesaja noemt hen de bedrukten zijns volks. Ze zijn zo arm, dat ze zelfs voor de strijd geen wapens hadden. Ze zijn zo arm, dat de wereld hen uitlacht en de spot met hen drijft. Ook nu wordt een christen niet voor vol aangezien. Het zijn de eerstgeborenen der armen (vers 30). Maar de Heere Jezus zegt: Zalig zijn de armen van geest. Ze nemen met hun armoede, zonde en schuld de toevlucht tot het Lam, dat de zonde op Zich nam. Ze schuilen achter Zijn kostbaar bloed. Ze vinden hun toevlucht in hun God. Wat zal men dan antwoorden de boden des volks. Moet dat voor ons nog een vraag zijn? Er is toch geen ander antwoord dan dat de Heere Sion gegrond heeft opdat de bedrukten Zijns volks daarin een toevlucht hebben zouden. Wat kunnen we anders doen dan met Micha belijden: ‘Ik zal uitzien naar den HEERE, ik zal wachten op de God mijns heils; mijn God zal mij horen.’ ( Micha 7: 7). Met deze slotwoorden sloot ds. Den Toom aan op het openingswoord van de voorzitter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen