Jacoline Groenendijk-de Bakker

Jacoline; "Als ik er aan terugdenk, moet ik zeggen dat het wel heel bijzonder is wat ik nu doe. Mijn moeder naaide veel zelf, en zij vond het nuttig dat ik ook leerde naaien. Ik vond dat prima, ik. kreeg een eenvoudige naaimachine, maar ach, het werd weer niks, net als op school. Als ik maar een beetje gas gaf, vloog dat ding direct tien meter vooruit. Ik was meteen van mijn bevlieging genezen. Toch, toen ik eenmaal getrouwd was, en na een jaar een kleintje had, ging het toch weer kriebelen. Je denkt dan: als een ander dit kan, moet ik dat toch ook kunnen. In feite hoefde naaiwerk geen probleem op te leveren. Met een handige moeder en een coupeuse als schoonmoeder was ik aardig voorzien van adviseurs, maar ja, dat kwam mijn eer te na. Ik haalde de naaimachine weer tevoorschijn, zette hem op de zolder en als de kleine sliep probeerde ik toch weer wat te doen. De modderde maar wat aan. Uiteindelijk besloot ik op naailes te gaan. Er werd een cursus gegeven in Pippeloentje. En warempel: ik viel mezelf mee. Ik kan toch wel iets, dacht ik opeens.Toen kreeg ik de smaak te pakken en na drie maanden heb ik een nieuwe naaimachine gekocht, één die iets minder fel was. Dat was buitengewoon. Toen ik een paar keer iets had gemaakt, dat ergens op leek, werd ik zelfs enthousiast. Het lukte! Vanaf dat moment maakte Uc alles zelf. Heerlijk! Er bestond niets leukers voor me dan zelf naaien! Maar toen...! Op een gegeven moment kwam de borduurmachine in opmars. Toen ik eenmaal had gezien welke mooie dingen je daarmee maakt, dacht ik: die wil ik ook hebben. Als er een demonstratie was met zo'n computergestuurde machine, op een beurs of waar dan ook, dan stond ik gewoon te kwijlen; ik was er niet vandaan te slaan. Maar zo'n machine was duur! Wel f 5000. En het garen... het dubbele van een gewone klos garen. Ook de diskettes waarmee je werkt en waarop heel veel motiefjes staan, kostten wel f 200."

Met stukjes en beetjes verdiende Jacoline het geld voor haar droomwens bij elkaar. In die tussentijd volgde ze nog een cursus modinette en kostümiere, maar bij het derde onderdeel is ze daar mee gestopt. Jacoline: "Je kunt niet alles, en dan moetje een keuze maken; ik koos voor de borduurmachine, waarvoor ik bijna genoeg bij elkaar had gespaard."

Tijdens een bezoek aan Crea Doe in Utrecht was Jacoline weer niet bij de borduurmachinedemonstraties vandaan te slaan. Al die motiefjes... wat werd alles mooi. Nauwelijks was het haar vriendinnen gelukt om tiaar mee te krijgen naar een volgende stand of daar was weer zo'n demonstratie, nu van een ander merk. En een eindje verder weer een. De ene had dit voordeel, de ander dat. Jacoline maakte op die dag de keuze, ze ging voor de machine met een fors scherm, waarop je precies kunt zien wat de machine aan het doen is en hoe ver hij is. Bij de plaatselijke naaimachinehandelaar kon ze de bewuste machine te pakken krijgen en was ze de koning te rijk. Jacoline: "Ik was helemaal opgewonden. Je snapt dat ik meteen aan de slag was gegaan. Het starterpakket, dat maar liefst 40 kleuren garen bevatte, was binnen een mum van tijd op. Alle proeflapjes gingen keurig in een map, zodat ik overzicht had over wat ik kon maken. En ja, dan ga je aan het 'echte' werk beginnen. Overal kwamen borduurtjes op. Zelfs het ondergoed was niet veihg meer. Enthousiast als ik was, vertelde ik hier en daar wat ik aan het doen was. 'Als je iets geborduurd wilt hebben, dan breng je het maar, ik maak er iets leuks van', zo begon Jacoline haar mond op mond reclame. En dat werkte. Begrijpelijk, want een gewoon iets dat wordt omgetoverd tot een pronkstukje, dat is natuurlijk leuk om weg te geven. Een handdoek met een naam, een borstzakje op een bloes, een zakdoekje, een babytruitje, een badcape, een slabbetje... De kleine vergoeding die Jacoline vroeg verdween in een speciaal potje, waarin ze spaarde voor nieuwe materialen.

In de hoek waar vroeger de bedstee in haar woonkamer had gezeten, richtte Jacoline haar eigen hoekje in, een mini winkeltje in de huiskamer. Er kwam steeds meer vraag naar geborduurde producten en aan de meeste vragen kon ze wel voldoen. Tot de vraag naar spulletjes met paarden binnenkwam. Helaas, die had ze niet. En weer een nieuwe diskette van weer tweehonderd gulden, dat was nogal wat. De besteller van al dit moois kwam toen met een geniale oplossing: als zij nou die diskette betaalde, dan kon Jacoline daarmee aan de slag. De ene dienst bleek de andere waard en zo ontstond er tenslotte een soort ruiltransactie, waar allebei de dames tevreden mee waren. Intussen gaf Jacoline op de maandagavonden naailes en ook daarmee kon ze niet alleen verder investeren in nieuwe materialen, maar ook de bestellingen kwamen frequenter binnen. Op een goed moment had Jacoline wel vijf schijfjes met plaatjes en ze vond dat ze oneindig veel mogelijkheden had. Maar op een dag vertelde een vriendin dat zij plaatjes van internet kon halen en die op een borduurschijfje kon zetten, als je tenminste de software op je computer had staan... Nou, toen ging er helemaal een wereld open. "Wat je dan allemaal kan luaken... daar heb je geen voorstelling van", verzucht Jacoline.

Het gezin Groenendijk verhuisde in die tijd naar Fittersweg 2 in Ooltgensplaat, waar moe haar 'winkeltje' vestigde in de ruime slaapkamer die ze daar kregen. Maar elke klant naar je slaapkamer loodsen, dat was nu ook niet zo... Toen kwamen ze op het idee om het keukentje dat in de schuur was, te verbouwen tot werkkamer voor Jacoline. Haar vader bleek daarbij een heel handige werknemer, en hij toverde de ruimte om tot atelier 'Borduurderij 't Schaertje.'. Een betere beslissing hadden ze niet kunnen nemen. Daarna deed de computer zijn intrede, en kon Jacoline zelf plaatjes omzetten in digitale beelden. Vroeger droomde ze erover om een borduurmachine te hebben; nu ze er een heeft droomt ze er ook over, zo geniet ze er van. En al lijkt het op zich een saaie bezigheid - want de machine doet zelf zijn werk - toch blijven er nieuwe uitdagingen. Zo bedenkt ze regelmatig een nieuw product, zoals de geborduurde wc-roUen die pas op de wintermarkt in verpleeghuis 'de Samaritaan" te Sommelsdijk te zien waren. Natuurlijk 'voor de sier', zo benadrukt ze . "Ik zou er eigenlijk op moeten zetten: 'Denk niet bij het laatste vel, ik neem de geborduurde wel!' Wie meer wil geven dan een wc-rol, kan binnenin altijd nog geld stoppen. Je kunt voor iedereen een toepasselijk cadeautje maken. Ook complete cadeaupakketjes worden door Jacoline samengesteld. En wat te denken van een 1 O-dagen kraampakket; allemaal met leuke geborduurde dingetjes? Voor groot of klein kan iets besteld worden, en dat maakt het werk heel afwisselend. Jacoline ontdekt nog steeds nieuwe mogelijkheden: nu kan ze zelfs behangpapier of geboortekaartjes naborduren. Een vriendin kan ze digitaliseren en Jacoline borduurt ze uit. De klossen met 200 meter garen heeft ze intussen vervangen door exemplaren met 1000 meter. De kast met laden, waarin die klossen heerlijk op kleur gesorteerd liggen te glanzen, werd ook weer betaald uit de inkomsten van bestellingen. "Je kunt niet geloven hoe ontzettend blij ik ben met zo'n nieuwe aanwinst", bekent Jacoline. "Daar kan ik wel een dag naar zitten kijken. Laatjes open, laatjes dicht. Prachtig! Zo groeit je hobby steeds verder uit."

Een ander aspect is het contact met andere machineborduursters. Er is zelfs een internet borduurclub, die een maal per jaar in Hilversum bij elkaar komt. Uit het hele land komen daar mensen heen; zelfs uit Canada komen er over. Je kunt gerust geloven dat daar heel wat ervaringen uitgewisseld worden. Zo kocht Jacoline van één van de leden een tweede borduur machine, zodat ze er twee gelijk kan laten draaien. Dat moet ook wel, want soms heeft ze wel dertig bestellingen per week; in een enkel geval zelfs ook uit Canada.

Een laatste vraag: Zou Jacoline de bewuste naaldvaklerares niet eens om de koffie moeten vragen? Gewoon ter geruststelling? Jacoline schiet in de lach. "Hét idee. Ze zou geshockeerd zijn, geloof dat maar van mij!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen