87-jarige klokkenmaker sluit n� z'n winkel

Varensman

Voor velen op Goeree­Overflakkee, vooral de al wat ouderen, is Jan Huijsen geen onbekende. Zeker in Nieuwe Tonge niet. Maar wie zal 't weten dat hij een echte Brabander is, in 1915 in Tilburg geboren? Van die tijd zal hij zich echter niet veel meer herinneren, want hij was nog maar twee jaar toen hij op Flakkee kwam wonen.

Én wie zal 't weten dat deze juweUer en klokkenmaker eerst nog over de grotere wateren heeft gevaren, als machinist der koopvaardij? Op de zeereuzen van de Holland Amerika Lijn, maakten weigestelden cruises naar verre landen, tot over de oceaan. En met zo'n 800 passagiers aan boord heeft de toen nog jonge Jan, altijd klein van stuk gebleven, aan de enorme scheepsmachines gewerkt. In de tijd waarin hij op de Holland Amerika Lijn voer ­ de beginjaren van zijn arbeidzame leven ­ heeft Huijsen veel landen en grote steden gezien, van Noorwegen tot Amerika en van Leningrad tot New York. Wonderlijk eigenlijk, want pas in de derde klas van de hbs begon hij interesse in het machinistenwerk te krijgen, terwijl hij verder in 't geheel niet in handwerk of metaalbewerking geschoold was. En zo gebeurde 't dat Jan na z'n hbs alsnpg naar de ambachtschool ging, waar hij zich in 'n kleine twee jaar tijd de nodige technische vaardigheden eigen maakte. Precies op z'n 18e ­ de minimumleeftijd om toegelaten te worden ­ had 'ie toen de benodigde papieren op zak om naar de scheepvaardijschool te kunnen, in Den Briel.

In zijn militaire diensttijd heeft hij bij de marine gediend. Als herinnering heeft hij nog een getuigschrift van de marinecommandant, die zwart op wit zette dat Huijsen in zijn diensttijd 'blijk gegeven heeft van een zeer goede pUchtsbetrachting en gedrag en een net, beleefd en betrouwbaar man te zijn'. Ook albums met fraaie foto's en afbeeldingen herinneren aan die vaarjaren.

Van krijgsgevangene tot klokkenmaker

Toen de mobilisatie kwam, werd Huijsen opgeroepen om zich opnieuw bij de marine aan te melden. Maar 't slot van 't liedje was dat hij in krijgsgevangenschap kwam. Daaruit kon je eventueel ontslagen worden als je aan kon tonen dat je in de voedselvoorziemng werkzaam was; dat stond zo'n beetje gelijk aan onmisbaar te zijn. En dat lukte Huijsen. Maar..., eenmaal weer thuis en ook werkelijk op 't land bezig zijn, dat viel echt niet mee. Eerlijk gezegd werd 't niets. En 't was toen van de kant van broer Piet dat er uitkomst kwam. Die was namelijk in Nieuwe Tonge een klokkenmakerswinkel begonnen en had inmiddels zoveel werk gekregen dat 'ie 't eigenlijk niet meer in z'n eentje aankon. En Jan zelf had, gewoon omdat 'ie handig was en 't leuk vond om te doen, broer Piet al heel wat keren bijgestaan in het repareren van uurwerken. Dat begon al in de tijd dat Jan z'n scheepvaardijdiploma had gehaald. Een jaar lang heeft hij met die papieren lopen leuren voordat 'ie aan de bak kwam. En van de tussentijd maakte hij gebruik om zich in de werkplaats van broer Piet nuttig te maken, achter molen 'de Oranjeboom' .

Toen echter na zes jaar het moment aanbrak dat Piet zijn geluk elders wou gaan beproeven en naar Gelderland vertrok om daar een zelfde soort bedrijf op te richten, nam Jan het bedrijf van Piet in Nieuwe Tonge over. En zo kwam hij definitief in het klokkenmakersvak terecht. Hij behaalde de nodige diploma's, ook op juweliersgebied, ging om de kneepjes van het vak onder de knie te krijgen in de leer bij een meesterhorlogemaker in Boskoop, en werd uiteindelijk de vakman die hij al die jaren gebleven is.

Wel is zijn werkplaats vanachter de molen vandaan naar een andere locatie aan de Molendijk gegaan. Toen namelijk de schoenmakerswinkel van wijlen M. Blok ­ later predikant bij de Gereformeerde Gemeenten geworden ­ vrijkwam, kreeg Huijsen de gelegenheid om zich däär te vestigen. Tijdens de watersnoodramp in 1953 echter werden de opstallen dusdanig beschadigd dat ze herbouwd moesten worden. Op dezelfde plek zijn toen een woonhuis en een winkelpand vertezen, die op 20 november 1955 officieel in gebruik werden genomen en waar vandaan Huijsen nimmermeer is geweken. Altijd heeft hij in z'n eentje het bedrijf gerund, dus zonder personeel.

Verdienstelijk voor de samenleving

Daarnaast heeft hij zich ook vele jaren ingezet voor de plaatselijke samenleving. Vijfentwintig jaar is hij secretaris geweest van de oudercommissie van de openbare basisschool in Nieuwe Tonge. Dertig jaar lang was hij voorzitter van de Nieuwe Tongse winkeliersvereniging. Gedurende zeven jaar was hij raadslid voor de PvdA in de gemeente Nieuwe Tonge en vier jaar in de gemeente Middelharnis voor Lijst Hoogzand, thans ABB. Voor Hare Majesteit de Koningin was het reden genoeg om hem in 1981 een Koninklijke Onderscheiding uit te reiken: de eremedaille in goud!

Dankbaar

Een bijzondere waardering heeft hij in 1996 nog gekregen, maar die was van geheel andere aard. Gedurende vele jaren heeft Huijsen namelijk zijn zeer hulpbehoevende zoon Wim, die 24 uur per dag van zorg afhankelijk was ­ Wim is inmiddels overleden ­ thuis verzorgd, samen met familie en bekenden. En dat op zó'n wijze dat Wim thuis een waardig bestaan kon worden gegeven! Voor deze bijzondere manier van mantelzorgverlening werd aan Huijsen de Ali van (jrootheesttrofee (met oorkonde) uitgereikt.

Huijsen is echter dankbaar dat hij dit heeft kunnen en mogen doen. Maar óók dat hij tot op dit moment, met zijn 87 jaren en 'n goede gezondheid, zijn werk kon blijven verrichten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen