Staatssecretaris Van Ardenne start campagne Kerkinactie in passend decor

Kerkinactie

De in Utrecht gevestigde organisatie Kerkinactie steunt het werk van christelijke kerken en organisaties, ‘om mensen tot hun recht te laten komen en toekomstperspectief te bieden'. Hun missie vat ze als volgt samen: geloven in God die bevrijdt, helpen om mensen tot hun recht te laten komen en bouwen aan een wereld die voor iedereen bewoonbaar is. Ze werkt namens de Samen op Wegkerken en op sommige terreinen ook voor andere kerken.

De organisatie Kerkinactie komt aan de vooravond van de herdenking van de Watersnoodramp met de start van deze actie om niet alleen stil te staan bij de ramp van 1953, maar om gehoor te geven aan de roep uit ‘landen waar het nog vaak 1 februari 1953 is’. In haar gestarte campagne ‘Een ramp raakt ons allemaal’ vraagt Kerkinactie aandacht voor mensen in de wereld die in toenemende mate geconfronteerd worden met (natuur)rampen.

“Als het nodig is, komen we in actie!”

Demissionair staatssecretaris van Ontwikkelingssamenwerking mevrouw Agnes van Ardenne was uitgenodigd om op het Ouddorpse strand de actie officieel te starten. Ook waren de kinderen van groep 8 van de Christelijke Nationale School uit Oostvoorne aanwezig.

In strandpaviljoen ‘De Zeester’ wees mevrouw Van Ardenne haar gehoor erop dat de wereld niet met de handen over elkaar heeft zitten toekijken toen de ramp in 1953 Nederland trof. “De ramp trof ons, maar raakte ook anderen”, aldus de staatssecretaris. Er is toen heel veel steun uit het buitenland gekomen. “Als er nu rampen zijn in het buitenland, raakt ons dat ook !” En dat er rampen op deze wereld zijn, mag bekend zijn. Mevrouw Van Ardenne noemde landen dichtbij huis waar hulp verleend werd, zoals Rolen, Oekraïne, Duitsland, Tsjechië en Hongarije. “Als het nodig is komen we in Ook waren er rampen verder weg. Mevrouw

Ook waren er rampen verder weg. Mevrouw Van Ardenne riep de watersnoodramp in Mozambique in herinnering, “Wij hebben de Mozambiquaanse regering ruim vijftig miljoen gulden gegeven voor herstel van de geleden schade en we gaven ze de vrije hand om binnen het afgesproken programma het geld naar eigen inzicht te gebruiken. Dat was even wennen. Maar het heeft geweldige resultaten tot gevolg gehad”.

Ons Deltaplan heeft er volgens mevrouw Van Ardenne voor gezorgd dat het nu veilig is. Deze kennis kan ook in andere landen gebruikt worden, “want wij hebben als geen ander geleerd om het water te beheersen”. Zij noemde enkele voorbeelden waar Nederlandse hulp op technologisch en financieelgebied resultaten hebben opgeleverd. Zo is de dreiging van een vloedgolf in Nepal sterk verminderd door het plaatsen van sluizen in de wand van een hooggelegen meer. In Colombia zijn met Nederlandse hulp sluizen en waterwerken ingezet om sterk vervuild water te zuiveren. Ook wees zij op de Nederlandse organisatie van de Waterschappen, die tot voorbeeld heeft gediend voor het waterbeheer van de Blauwe Nijl in Egypte.

Reuzenfles

De staatssecretaris noemde het initiatief van Kerkinactie een goed voorbeeld van het streven dat ook maatschappelijke organisaties intensief worden betrokken bij de rampenbestrijding. “Ons nationale Deltaplan heeft de veiligheid en zekerheid opgeleverd die nodig is om het trauma van vijftig jaar geleden te kunnen verwerken”, aldus Van Ardenne. Ze sprak de hoop uit dat het wereldwijde Deltaplan net zo bijdraagt aan meer zekerheid en veiligheid voor de miljoenen armen in ontwikkelingslanden die bedreigd worden door water. De staatssecretaris kreeg van de schoolkinderen uit Oostvoome flessenpost uitgereikt. In de flessen zaten brieven voor kinderen in Bangladesh. Op het strand bleek inmiddels een reusachtige fles te zijn aangespoeld. In deze fles, met een lengte van 10 meter en een doorsnede van 3 meter, zat een brief uit Bangladesh. Het was de taak van de staatssecretaris om deze enorme fles te ontkurken. Het gezelschap begaf zich daarom naar de waterlijn, waar de fles inmiddels op het droge lag. Niettegenstaande het natuurgeweld lukte de staatssecretaris het de kurk van de fles te krijgen. Uit de fles kwam een brief van iemand uit Bangladesh die om een Deltaplan vroeg omdat zijn land steeds overstroomde.

Persoonlijk betrokken

Nadat het inmiddels doorweekte gezelschap weer terug was gekeerd in het strandpaviljoen kreeg burgemeester C. Sinke van Goedereede gelegenheid om zijn persoonlijke herinneringen aan de ramp van 1953 op te halen. Hij herinnerde zich dat hij ‘als bijna zesjarig jochie’ de ramp beschouwde als een spannend jongensboek. Op 600 meter van zijn ouderlijk huis in Yerseke hield het water stand; Hij mocht als jongste met vijf broers en zussen boven hem de zandzakken openhouden. Enkele dagen later ging hij met vaders’ vissersboot mee naar Schouwen waar hij nog meer werd geconfronteerd met de gevolgen van de Watersnoodramp. “Je ziet nu, na dat herinneringen eerst zijn weggeduwd, dat er weer over gesproken wordt. Dit spreken is de enige goede manier om de nasleep van de ramp te verwerken”, aldus Sinke. Hij vindt het belangrijk dat schoolkinderen bij de herdenking betrokken worden. De jeugd kan er op gewezen worden “dat het ons is overkomen”. Bij rampen in andere delen van de wereld is men dan nog vlugger bereid tot het verlenen van hulp. Dijkgraaf D.C. Goekoop herinnerde zich de hulp die in 1953 aan Goeree-Overflakkee werd geboden. Ook voelt hij zich betrokken bij de steeds weer terugkerende overstromingen in Bangladesh, want twee zoons van hem wonen in dit Aziatische land. Hij riep de aanwezigen op om zich in te zetten om dergelijke rampen te voorkomen. Wat hem betreft kunnen kerk en techniek (waterschap) hand in hand gaan bij nazorg en preventie. Mede verantwoordelijk

Mede verantwoordelijk

De vice-praeses van de Nederlandse Hervormde Kerk, drs. J. van Heijst, gaf een overzicht van de hulpverleningsactiviteiten van de kerken in de geschiedenis. “De geloofszekerheid werd erg op de proef gesteld bij de watersnoodramp”. Hij wist van verhalen van wonderbaarlijke reddingen. De kerkgebouwen werden, volgens Van Heijst, gebruikt voor opvang van slachtoffers. Ook zijn veel predikanten op hun post gebleven en verleenden daadwerkelijke hulp, soms maakten zij ook deel uit van ‘lijkenploeg'.

Van Heijst benadrukte dat het beeld niet klopt wat wel eens van de kerk werd gegeven, waarin zij de ramp beschouwden als een oordeel Gods en daarom maar lijdelijk toekeken. Nee, juist uit de kerken werd er ook daadwerkelijk hulp verleend, volgens Van Heijst.

Het hoofd Buitenland van Kerkinactie drs. G. Boer gaf uitleg over het nieuw gestarte ‘Deltaplan’. Boer wees de aanwezigen op de sterke groei van het aantal slachtoffers die bij rampen betrokken zijn. Waren het in het begin van de jaren tachtig 147 miljoen slachtoffers per jaar, nu is dit getal gestegen tot 211 miljoen. Het blijkt volgens Boer steeds weer dat de arme delen van de bevolking steeds weer het zwaarst worden getroffen als er een ramp plaatsvindt. Daarom ziet hij de noodhulp nooit los van structurele hulp.

Boer wees ook op de verantwoordelijkheid van de inwoners van de rijke landen. Veel van de natuurrampen zijn te wijten aan de verhoogde CO2-uitstoot in de rijke westerse landen. “Wij moeten ook zelf bereid zijn om naar het Bijbelse rentmeesterschap te leven”, aldus Boer.

Het Kerkinactie Deltaplan heeft vier pijlers, dat zijn: het voorkómen van rampen, de rampenparaatheid, de noodhulp en de nazorg.

Door geldinzameling probeert Kerkinactie voldoende financiële steun te krijgen voor hun Deltaplan voor landen elders in de wereld, die keer op keer getroffen worden door een watersnoodramp. “Want een ramp die hen overkomt raakt ons allemaal!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen